Gleby brunatnoziemne
Gleby brunatnoziemne – rząd gleb charakteryzujący się występowaniem wietrzeniowego poziomu diagnostycznego cambic. Powstają one w klimacie umiarkowanym, przede wszystkim pod roślinnością lasów liściastych i mieszanych. Powstają z utworów różnego pochodzenia geologicznego i uziarnienia, zarówno ze skał zasobnych w zasady, jak i skał kwaśnych (np. zwietrzeliny granitów, gnejsów). Odczyn tych gleb jest od silnie kwaśnego po obojętny.
Brunatna barwa gleb pochodzi od związków żelaza, brunatnych związków próchniczych oraz kompleksów żelazisto-próchniczno-ilastych, które w postaci cienkich otoczek powlekają ziarna glebowe.
W obowiązującej od 2011 r systematyce gleb Polski do tego rzędu zalicza się wszystkie typy gleb z dominującym procesem brunatnienia i powstałym w jego efekcie poziomem diagnostycznym cambic (Bw).
- Rząd 3. Gleby brunatnoziemne (B)
- Typ 3.1. Gleby brunatne eutroficzne (BE)
- Typ 3.2. Gleby brunatne dystroficzne (BD)
- Typ 3.3. Mady brunatne (BF)
- Typ 3.4. Rędziny brunatne (BR)
W obowiązującej do 2011 r. systematyce gleb Polski z 1989 r. do tego rzędu zaliczane były :
Gleby brunatnoziemne są dość żyzne i zasobne w próchnicę - zawartość do 3-4%. Ich odczyn i stopień wysycenia zasadami zależy od typu i rodzaju skały macierzystej oraz ilości opadów. Gleby te występują na wszystkich kontynentach.
Siedliska: grądy wysokie, lasy mieszane nizinne, kwaśne buczyny lub buczyny karpackie.
Zobacz też: Systematyka gleb
Bibliografia[edytuj]
- Andrzej Mocek, Stanisław Drzymała, Piotr Maszner 2000, Geneza, analiza i klasyfikacja gleb, Wydawnictwo AR w Poznaniu, ISBN 83-7160-209-X.
- Systematyka gleb Polski, wydanie 5. „Roczniki gleboznawcze”. 62, 3, 2011. Polskie Towarzystwo Gleboznawcze. Warszawa.
