Grabiszyce Średnie
Na mapach: 
51°01′11″N 15°12′33″E/51,019722 15,209167
51°01′11″N 15°12′33″E/51,019722 15,209167| wieś | |
 Pałac w Grabiszycach Średnich | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo |
Grabiszyce |
| Liczba ludności (III 2011) |
353[2] |
| Strefa numeracyjna |
75 |
| Kod pocztowy |
59-820[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DLB |
| SIMC |
0190087 |
Położenie na mapie gminy Leśna  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lubańskiego  | |
| 51°01′11″N 15°12′33″E/51,019722 15,209167[1]
| |
Grabiszyce Średnie – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, w gminie Leśna.
W latach 1954–1961 wieś była siedzibą gromady Grabiszyce Średnie.
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0190093 | Koprzywa | część wsi |
| 0190101 | Mojków | część wsi |
| 0190118 | Murowaniec | część wsi |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[6]:
- zbór Braci Czeskich, obecnie kaplica rzymskokatolicka pw. Matki Bożej Różańcowej, z 1731 r.
- zespół pałacowy (nr 14), z XIX w.
- pałac, z 1806 r., 1895 r.
- park
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 27 maja 2025, identyfikator PRNG: 37288
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 330 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 99. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-31)].