Hrajno
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Wysokość |
112 m n.p.m. |
| Populacja (2019) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
1511 |
| Kod pocztowy |
231782 |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 53°24′59,0400″N 23°57′05,0400″E/53,416400 23,951400 | |
Hrajno (biał. Грайна, Hrajna, ros. Грайно, Grajno) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie brzostowickim, w sielsowiecie Koniuchy. Położona jest przy drodze krajowej R99 Grodno – Pograniczny, w pobliżu rzeki Świsłoczy, 29 km na południe od Grodna i 13,5 km od granicy polsko-białoruskiej. Na północ i wschód od wsi przebiega granica administracyjna pomiędzy rejonami brzostowickim i grodzieńskim.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W czasach I Rzeczypospolitej wieś należała do wójtostwa grajeńskiego, we włości dworu kwasowskiego. Według rewizji z 1558 roku, było w niej 18 włók (ok. 302,3 ha) dobrego gruntu, z czego 2 włóki wójtowskie i 12 na osadzie. W 1560 roku wieś przeszła w ramach wymiany pod władanie wojewody trockiego. Wójtostwo grajeńskie obejmowało wsie: Świsłocz, Balicze, Sukowicze, Chodorowicze, Odla, Bobrowniki, Hrajno i Łaniewicze[2]. Wieś magnacka położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego[3].
W czasach zaborów dobra w granicach Imperium Rosyjskiego, w guberni grodzieńskiej, w powiecie grodzieńskim, w gminie Indura. W 1900 roku miały powierzchnię 554 dziesięcin (ok. 605,2 ha) i były własnością Lachnickich[2]. Od 1919 roku w granicach II Rzeczypospolitej. 7 czerwca 1919 roku, wraz z całym powiatem grodzieńskim, weszły w skład okręgu wileńskiego Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich – tymczasowej polskiej struktury administracyjnej[4]. Latem 1920 roku zajęte przez bolszewików, następnie odzyskane przez Polskę. 20 grudnia 1920 roku włączona wraz z powiatem do okręgu nowogródzkiego[5]. Od 19 lutego 1921 roku[6] w województwie białostockim, w powiecie grodzieńskim, w gminie Indura. W 1921 roku miejscowość miała status folwarku. Były w nim 4 domy mieszkalne[7].
W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 roku miejscowość znalazła się pod okupacją radziecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR. 4 grudnia 1939 roku włączona do nowo utworzonego obwodu białostockiego. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. 22 lipca 1941 roku włączona w skład okręgu białostockiego III Rzeszy. W 1944 roku ponownie zajęta przez wojska radzieckie i włączona do obwodu grodzieńskiego Białoruskiej SRR. Od 1991 roku w składzie niepodległej Białorusi.
W przeszłości w folwarku znajdował się dwór Lachnickich. Do czasów obecnych zachowały się pozostałości zabudowań dworskich[8].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Według spisu powszechnego z 1921 roku, folwark zamieszkany był przez 51 osób, wyłącznie Polaków. Katolicyzm wyznawało 26 mieszkańców, prawosławie – 22, judaizm – 3[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 4 października 2019 roku. (ros.).
- ↑ a b Grajno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 531.
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 97.
- ↑ Dz. Urz. ZCZW z 1919 r. Nr 5, poz. 41
- ↑ Dz.U. z 1920 r. nr 115, poz. 760
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
- ↑ a b Skorowidz… ↓, s. 36
- ↑ Dwór Lachnickich. radzima.org. [dostęp 2018-06-07]. (biał. • ang. • pol. • ros.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 154. [dostęp 2018-06-12].