Henryk Podbielski
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: filologia klasyczna grecka, literatura archaiczna i klasyczna, proza filozoficzna, retoryka | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1969 |
| Habilitacja |
1975 |
| Profesura | |
| Odznaczenia | |
| |
Henryk Podbielski (ur. 27 maja 1939, Szumowo) – polski filolog klasyczny i historyk filozofii, hellenista, profesor nauk humanistycznych[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1941 wraz z matką i starszą siostrą został zesłany do Ałtajskiego Kraju na Syberię, ojciec zaś został zamordowany przez Gestapo. Rodzina powróciła do Polski dopiero wiosną 1946 roku. Maturę uzyskał w 1957 w Liceum Ogólnokształcącym w Zambrowie. Studia odbył w latach 1957–1963 w zakresie filologii klasycznej na Wydziale Nauk Humanistycznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i uwieńczył je tytułem magistra na podstawie pracy pt. Liryzacja epopei na przykładzie analizy strukturalnej homeryckiego "Hymnu do Hermesa” napisanej pod kierunkiem prof. J. Niemirskiej-Pliszczyńskiej[2].
Jako etatowy pracownik naukowo-dydaktyczny pracował na KUL w okresie od 1 października 1963 do 30 września 2011. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1969 w Uniwersytecie Warszawskim, na podstawie rozprawy pt. Struktura homeryckiego "Hymnu do Afrodyty" w świetle tradycji literackiej, napisanej pod kierunkiem prof. K. Kumanieckiego. Natomiast stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w 1975 na podstawie rozprawy pt. Mit kosmogoniczny w "Teogonii" Hezjoda, przedstawionej na Wydziale Filologii Polskiej i Słowiańskiej UW[2].
Odbył kilkanaście staży zagranicznych: roczny pobyt jako visiting professor na filologii słowiańskiej Uniwersytetu Lowańskiego w roku akademickim 1971/72, następnie w latach 1975–2001: osiem trzymiesięcznych stażów badawczych na Uniwersytetach w Leuven i w Louvain-la-Neuve, dwukrotny pobyt na Uniwersytecie w Amsterdamie, jeden na Katolickim Uniwersytecie w Nijmegen, trzykrotny na uniwersytetach w Niemczech (Eichstätt, Heidelberg, Frankfurt am Main), dwukrotny w Paryżu i dwukrotny we Włoszech (Mediolan, Rzym)[2].
Poza pracą naukowo-dydaktyczną przez długie okresy kierował najpierw Sekcją (1985–1993), a potem Instytutem Filologii Klasycznej KUL (2002–2005); przez dwie kadencje był prodziekanem Wydziału Nauk Humanistycznych KUL (1993–1999)[2].
W latach 1975–2010 był członkiem Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN, a w latach 1999–2001 kierował zespołem badawczym złożonym z wybitnych polskich hellenistów w ramach projektu „Literatura Grecji starożytnej”, pełnił też funkcję prezesa Lubelskiego Koła Polskiego Towarzystwa Filologicznego (1983–2000) i wiceprezesa Zarządu Głównego PTF (1992–1995, 2000–2005). Był także współzałożycielem i wiceprezesem w latach 1992–1997 Stowarzyszenia Ochrony Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego. Od 2004 jest członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności, a od 16 czerwca 2018 członkiem czynnym Wydziału I Filologicznego PAU[3]. 7 lutego 2022 otrzymał godność doktora honoris causa Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu[2].
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Nagroda Rektora KUL za rozprawę doktorską (1969)
- Nagroda Rektora KUL za rozprawę habilitacyjną (1975)
- Nagroda Ministra Edukacji Narodowej II stopnia za udział w opracowaniu O dramacie. Wybór źródeł do dziejów teorii dramatycznych (1989)
- Rektorska nagroda indywidualna II stopnia za osiągnięcia w pracy naukowej potwierdzone licznymi publikacjami naukowymi (2000)
- Złoty Krzyż Zasługi (2005)
- Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za redakcję i współautorstwo monografii Literatura Grecji starożytnej (2006)
- Nagroda Rektora KUL I stopnia za całokształt osiągnięć naukowo-dydaktycznych (2011)
- FENIKS – nagroda Stowarzyszenia Wydawców Katolickich w kategorii „Tłumacz” (2017)
- Medal 100-lecia KUL (2018)[2]
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Mit kosmogoniczny w "Teogonii" Hezjoda, w: "Rozprawy Wydziału Historyczno-Filologicznego" 44, "Studia Helleńskie" 5, TN KUL, Lublin 1978.
- Arystoteles, Poetyka, przełożył i opracował, w: "Biblioteka Narodowa", Seria 2, nr 209, Ossolineum, Wrocław 1983.
- Arystoteles, Retoryka. Poetyka, przełożył, wstępem i komentarzem opatrzył, w: "Biblioteka Klasyków Filozofii" nr 155, PWN, Warszawa 1988.
- Pauzaniasz, U stóp boga Apollona, przekład ks. IX i X "Wędrówek po Helladzie", komentarz i redakcja ks. VIII-X, Arcydzieła Kultury Antycznej, wyd. 2, Ossolineum, Wrocław 2005[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Prof. dr hab. Henryk Antoni Podbielski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2022-02-05].[martwy link]
- ↑ a b c d e f g Wręczenie doktoratu honoris causa UAM prof. Henrykowi Podbielskiemu [online], www.kul.pl [dostęp 2022-02-04] (pol.).
- ↑ Rocznik Polskiej Akademii Umiejętności, rok 2018