Horodek (obwód witebski)
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
Nr kierunkowy |
+375 2139 | ||||
Kod pocztowy |
211540 | ||||
Położenie na mapie obwodu witebskiego | |||||
Położenie na mapie Białorusi | |||||
55°28′N 29°59′E/55,466667 29,983333 | |||||
Strona internetowa |
Horodek (biał. Гарадок, Haradok) – miasto na Białorusi, stolica rejonu horodeckiego obwodu witebskiego, 30 km od Witebska. Liczy 12,9 tys. mieszkańców (2010).
Znajduje tu się stacja kolejowa Horodek, położona na linii Jeziaryszcza – Witebsk.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W średniowieczu znajdował się tu gród obronny. W późniejszym okresie w północno-zachodniej części dawnego miasta wznosił się zamek. Znajdował się w składzie starostwa jezierzywskiego.
Po I rozbiorze Rzeczypospolitej w 1772 roku włączony do Rosji.
Pod koniec XIX wieku większość ludności stanowiła ludność żydowska.
Podczas okupacji hitlerowskiej, we wrześniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1500 osób. W październiku 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali w Berezówce i lesie Worobiewy. Sprawcami zbrodni było Sonderkommando 7a dowodzone przez dr. Waltera Blume. Akcją dowodził Obersturmführer Richard Foltis[2].
Herb
[edytuj | edytuj kod]Herb Horodka został ustanowiony 20 stycznia 2006 roku rozporządzeniem prezydenta Białorusi nr 36[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1677 .
- ↑ Alaksandr Łukaszenka: УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА РЕСПУБЛИКИ БЕЛАРУСЬ - 20 января 2006 г. № 36. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2006-01-20. [dostęp 2010-04-05]. (ros.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Horodek, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 133 .