Hryhorij Iszczenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hryhorij Iszczenko
Pełne imię i nazwisko

Hryhorij Andrijowycz Iszczenko

Data i miejsce urodzenia

27 lipca 1946
Kirowohrad

Wzrost

172 cm

Pozycja

obrońca/pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1964 Zirka Kirowohrad ? (?)
1965 Szachtar Oleksandria ? (?)
1966–1967 Dynamo Kijów 0 (0)
1968 Zirka Kirowohrad 20 (0)
1969–1971 Szachtar Kadijewka ? (?)
1972–1973 Dynamo Chmielnicki ? (18)
1973–1976 Sudnobudiwnyk Mikołajów 102 (9)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1979–1982 Sudnobudiwnyk Mikołajów
1982–198? Podilla Chmielnicki
1987 Zirka Kirowohrad
199?–1994 Adwis Chmielnicki
199?–199? Pryładyst Mukaczewo
199?–199? Polissia Żytomierz
1998 Polihraftechnika Oleksandria
1999 Polihraftechnika Oleksandria
2000–2003 Polihraftechnika Oleksandria (asystent)
2003–2004 MFK Mikołajów (asystent)
2004–2005 MFK Mikołajów
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Hryhorij Andrijowycz Iszczenko (ukr. Григорій Андрійович Іщенко, ros. Григорий Андреевич Ищенко, Grigorij Andriejewicz Iszczenko; ur. 27 lipca 1946 w Kirowohradzie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, a wcześniej pomocnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek klubu Zirka Kirowohrad, w którym rozpoczął karierę piłkarską. Potem występował w klubach Szachtar Oleksandria, w drużynie rezerw Dynama Kijów, Szachtar Kadijewka oraz Dynamo Chmielnicki. W końcu 1973 został zaproszony przez trenera Jewhena Łemeszkę do Sudnobudiwnyka Mikołajów, w którym pozostał do zakończenia kariery zawodowej w 1976[1].

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery zawodniczej rozpoczął pracę trenerską. Najpierw trenował w DJuSSz Sudnobudiwnyk Mikołajów. W lipcu 1979 został wyznaczony na stanowisko głównego trenera Sudnobudiwnyka. W czerwcu 1982 przeniósł się do Podilla Chmielnicki trenować tamtejszy zespół. Potem prowadził kluby Zirka Kirowohrad, Adwis Chmielnicki, Pryładyst Mukaczewo, Polissia Żytomierz. Od 1999 do 2003 pracował z przerwami w Polihraftechnice Oleksandria. We wrześniu 2003 razem z Romanem Pokorą ponownie przyszedł ratować mikołajowską drużynę, która już nazywała się MFK Mikołajów. Po odejściu Pokory w czerwcu 2004 objął stanowisko głównego trenera klubu, ale to był najbardziej nieudany okres pracy i w czerwcu 2005 podał się do dymisji[1].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]