Ideologia LGBT

Pikieta przeciwko „ideologii gender” na Placu Zbawiciela w Warszawie

Ideologia LGBT, ideologia gender, rzadziej homoseksualna propaganda, homopropaganda – określenia używane w mediach i politycznych wypowiedziach związane z populistyczną retoryką anty-LGBT.

Dziennikarka działu ekonomicznego Ana Campoy jest zdania, że to, co nazywane jest ideologią LGBT lub ideologią gender, w gruncie rzeczy nie spełnia kryteriów ideologii. Według badaczy analizujących terminy takie jak „ideologia gender” czy tzw. „homoseksualna agenda”, byty te nie istnieją poza propagandową retoryką anty-LGBT, a sugerowanie, że istnieją bywa określane jako forma teorii spiskowej.

Pojęcia pokrewne

Protest przeciwko kompleksowej edukacji seksualnej, utożsamiający homoseksualizm z pedofilią.

Promocja homoseksualizmu to grupa zachowań uważanych przez niektórych przeciwników praw gejów za realizowane w środkach masowego przekazu, miejscach publicznych itp. Określenie „homoseksualna propaganda” bywa odnoszone do podobnych zachowań. Wiąże się to z przekonaniem, że lesbijki, geje, osoby biseksualne i transpłciowe (LGBT) angażują się w celowe próby przekonania osób heteroseksualnych do przyjęcia „gejowskiego stylu życia”, a zwłaszcza zajmują się indoktrynacją dzieci. Zwolennicy tych oskarżeń wskazują na „dewiacyjną” i „prymitywną” edukację seksualną jako dowód. Tego rodzaju zarzuty były wykorzystywane jako argument przeciwko zinstytucjonalizowanym programom prewencji HIV, przepisom zapobiegającym nękaniu, ustawom antydyskryminacyjnym, szkolnym dyskusjom na temat feminizmu i praw LGBT, a także przeciwko tworzeniu programów szkolnych typu Gay-Straight Alliance czy Tęczowy Piątek. Zwolennicy tego mitu powołują się na niezdolność par tej samej płci do reprodukcji jako motywację do werbunku.

Przekonanie to jest powszechnie opisywane przez socjologów i psychologów jako homofobiczny mit, mający na celu wzbudzenie strachu. Wielu krytyków uważa, że określenie to promuje mit, jakoby homoseksualiści byli pedofilami.

Ideologia gender

Marsz przeciwko ideologii gender w Chile w 2018 roku.

Tabliczka przeciwko określeniu „ideologia LGBT” niesiona na marszu równości w Krakowie (2022).

Chociaż określenia „ideologia LGBT” i „ideologia gender” bywają używane zamiennie, to jednak pojęcie ideologii gender skupia się przede wszystkim wokół kwestii akceptacji osób transpłciowych. Określenie „gender” odnosi się do pojęcia płci kulturowej, na którą składa się tożsamość płciowa, przyjmowane role płciowe oraz ekspresja płciowa. Zdaniem ekspertów płeć kulturowa nie musi być zgodna z tzw. płcią biologiczną. Według środowisk prawicowych wprowadzenie pojęcia gender miało służyć „podważeniu tradycyjnych norm i wartości”.

W 1997 roku pojęcie ideologii gender zyskało na popularności wraz z publikacją The Gender Agenda Dale’a O’Leary’ego. Ten wpływowy tekst utrzymywał, że zastąpienie słowa „płeć” słowem „gender”, w takich międzynarodowych przestrzeniach jak ONZ, było częścią globalnego feministycznego planu likwidacji rodziny i przekształcenia społeczeństwa.

Według między innymi organizacji Human Life International ideologia gender „pojawiła się w minionym stuleciu w związku z atakami na zależność między płcią biologiczną a tożsamością płciową. Ideologia gender polega na zaprzeczaniu, że różnice między mężczyznami i kobietami mają naturalne i biologiczne podstawy. Zamiast tego podejście to proponuje, aby te różnice były owocem konstrukcji społecznej i kulturowej. Utrzymuje ona, że społeczeństwo i kultura narzucają mężczyznom i kobietom odpowiednie role, z których żadna nie odzwierciedla naturalnych różnic między płciami. Z tego błędnego założenia jej zwolennicy twierdzą, że płeć sama w sobie jest biologiczna, ale tożsamość płciowa jest tym, co człowiek decyduje się przyjąć. Dlatego też może istnieć wiele różnych «płci», lista potencjalnie tak obszerna jak liczba ludzi zamieszkujących planetę”.

Konsekwencje

Przekonanie o istnieniu ideologii LGBT, ideologii gender lub homoseksualnej agendy wiąże się z szerzeniem dezinformacji na temat osób LGBT oraz z podsycaniem homofobii, transfobii i strachu przed osobami LGBT. W ramach walki z propagowaniem tzw. ideologii LGBT często walczy się z wprowadzeniem do szkół kompleksowej edukacji seksualnej oraz programów antydyskryminacyjnych.

Strefy wolne od ideologii LGBT

Od 2019 roku różne samorządy w Polsce podpisują uchwały i deklaracje, w których stwierdzają, że są wolne od tzw. ideologii LGBT. Zwolennicy uchwał twierdzą, że są one wyrazem sprzeciwu wobec tzw. ideologii LGBT, która ma w ich opinii dążyć do zniszczenia ich wartości, takich jak tradycyjna rodzina, którą w ich rozumieniu jest tylko związek kobiety i mężczyzny.

Uchwały te nie mają skutków prawnych i uważane są przede wszystkim za symboliczne, jednak nadały homofobii oficjalny status i radni samorządów interpretują ją jako podstawę homofobicznej dyskryminacji lub też zatrzymania inicjatyw mających na celu zaadresowanie problemu homofobii i dyskryminacji mniejszości. Parlament Europejski w rezolucji stwierdził, że „utworzenie stref wolnych od LGBTI, nawet jeśli nie polega na wprowadzaniu fizycznych barier, stanowi środek skrajnie dyskryminujący, który ogranicza przysługującą obywatelom UE swobodę przemieszczania się”.

Do 30 września 2019 roku różnego rodzaju uchwały, deklaracje i stanowiska dotyczące „ideologii LGBT” przyjęły: 24 gminy, 18 powiatów oraz 4 województwa. W styczniu 2020 łącznie regiony, w których przyjęto Samorządową Kartę Praw Rodzin bądź uchwałę ustanawiającą strefę wolną od LGBT zajmowały ponad 30% obszaru Polski.