Gustavo Quinteros

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gustavo Quinteros
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Gustavo Domingo Quinteros Desábato

Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1965
Caferrata

Wzrost

184 cm

Pozycja

obrońca

Informacje klubowe
Klub

Vélez Sarsfield (trener)

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1985–1986 Newell’s Old Boys 0 (0)
1986–1987 Central Córdoba 17 (1)
1987–1988 Talleres RdE 26 (8)
1988 Universitario 71 (9)
1989–1991 The Strongest 31 (7)
1992 San José 38 (4)
1993–1994 The Strongest 15 (1)
1995–1996 San Lorenzo 24 (0)
1997–1998 Argentinos Juniors 5 (0)
1999 Jorge Wilstermann
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1993–1999  Boliwia 26 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2005–2006 Blooming
2006–2007 San Martín
2007–2008 Blooming
2009 Bolívar
2010 Oriente Petrolero
2010–2012 Boliwia
2012–2015 Emelec
2015–2017 Ekwador
2017–2018 Al-Nassr
2018 Al-Wasl
2019 Universidad Católica
2020 Tijuana
2020–2023 Colo-Colo
2024– Vélez Sarsfield
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Gustavo Domingo Quinteros Desábato (ur. 15 lutego 1965 w Caferracie) – piłkarz boliwijski pochodzenia argentyńskiego grający na pozycji obrońcy i trener piłkarski.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską Quinteros rozpoczął w argentyńskim klubie Talleres Remedios de Escalada. W 1988 roku odszedł do boliwijskiego Universitario Sucre i w jego barwach zadebiutował w pierwszej lidze boliwijskiej. Po roku gry w Universitario odszedł do Club The Strongest i w 1989 roku osiągnął swój pierwszy sukces w karierze, gdy wywalczył mistrzostwo Boliwii. W The Strongest grał do końca 1991 roku, a na początku 1992 przeszedł do CD San José, z którym został wicemistrzem kraju. W 1993 roku wrócił do The Strongest i w tym samym roku został z nim mistrzem Boliwii. W Boliwii grał do 1994 roku.

W połowie 1994 roku Quinteros wrócił do Argentyny. Został zawodnikiem zespołu San Lorenzo de Almagro z Buenos Aires. Przez trzy sezony rozegrał w nim 15 spotkań i wywalczył mistrzostwo fazy Apertura w 1995 roku, po czym odszedł do Argentinos Juniors. Tam grał w latach 1997-1999. Karierę zakończył w wieku 34 lat.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Boliwii Quinteros zadebiutował w 1993 roku. W tym samym roku został powołany na swój pierwszy w karierze turniej Copa América. W 1994 roku został powołany przez selekcjonera Xabiera Azkargortę do kadry na Mistrzostwa Świata w USA. Tam rozegrał 2 spotkania: z Niemcami (0:1) i z Koreą Południową (0:0). W swojej karierze zaliczył także występy na Copa América 1995, Copa América 1999 i Pucharze Konfederacji 1999. Ogółem w kadrze narodowej od 1993 do 1999 roku rozegrał 26 meczów i strzelił jednego gola.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Quinteros został trenerem. W 2003 roku krótko prowadził San Lorenzo de Almagro, a w 2005 roku został zatrudniony w Club Blooming. W tamtym roku doprowadził klub do wywalczenia mistrzostwa fazy Apertura. W latach 2006-2007 prowadził San Martín San Juan, a w 2007 roku wrócił do Blooming, którego był trenerem do 2008 roku. W 2009 roku został szkoleniowcem Club Bolívar, z którym został mistrzem fazy Apertura. W 2010 trenował Oriente Petrolero. 5 listopada 2010 został mianowany nowym menedżerem reprezentacji Boliwii. 3 lipca 2012 roku podał się do dymisji[1][2]. 9 lipca 2012 objął stanowisko głównego trenera ekwadorskiego klubu Emelec Guayaquil[3]. Od stycznia 2015 prowadzi narodową reprezentację Ekwadoru[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]