Ignacy Drewnowski (urzędnik)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignacy Drewnowski
Ilustracja
Ignacy Drewnowski (23 stycznia 1912)
Data i miejsce urodzenia

21 czerwca 1846
Niezabitów

Data i miejsce śmierci

5 marca 1920
Lwów

Narodowość

polska

Dzieci

Kazimierz, Maria, Ignacy

Multimedia w Wikimedia Commons

Ignacy Junosza Daćbóg Drewnowski (ur. 21 czerwca 1846 w Niezabitowie, zm. 5 marca 1920 we Lwowie) – powstaniec styczniowy, urzędnik, przemysłowiec z tytułem inżyniera, działacz społeczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ignacy Junosza Daćbóg Drewnowski urodził się 21 czerwca 1846 w rodzinnym majątku w Niezabitowie[1][2][3][4][5]. Przed 1863 podjął studia w instytucie politechnicznym w Puławach[1][2][3]. Po wybuchu powstania styczniowego 1863 mając 17 lat przystąpił do walk, służył jako szeregowiec w oddziale Karola Świdzińskiego, oddziału (partii) Marcina Borelowskiego ps. „Lelewel”, oddziale Antoniego Jeziorańskiego[1][2][3][6]. W insurekcji 1863 brał udział inny Ignacy Drewnowski, wymieniany w grupie wyższych oficerów i samoistnych dowódców[7][8].

Po przekroczeniu granicy był więziony przez władze austriackie w Rzeszowie i Königgrätz[3]. Po ucieczce przebywał na zachodzie Europy: w Dreźnie, w Szwajcarii i w Paryżu[3]. Powróciwszy do rodzinnego majątku wstawiał się za prześladowanymi unitami, w związku z czym zagrożony aresztowaniem był zmuszony ponownie wyjechać na obszar zaboru austriackiego[3]. Pełnił funkcję sekretarza ociemniałego Wincentego Pola[3].

Ukończył studia politechniczne, uzyskując tytuł inżyniera i wstąpił do służby kolejowej[3]. Został zatrudniony w C. K. Uprzywilejowanej Lwowsko-Czerniowiecko-Jaskiej Kolei, w strukturze której był kolejno aspirantem na stacji w Suczawie od około 1872[9], następnie asystentem inżyniera w warsztacie w Stanisławowie od około 1873[10], potem urzędnikiem ogrzewalni na stacji we Lwowie od około 1874[a], urzędnikiem ogrzewalni na stacji w Czerniowcach od około 1875[b][11], urzędnikiem ogrzewalni na stacji w Stanisławowie od około 1879[12], przełożonym ogrzewalni na stacji we Lwowie od około 1882[13]. Następnie przeniesiony do C. K. Kolei Państwowych z siedzibą we Lwowie, był przełożonym ogrzewalni na stacji w Stryju od około 1884 do około 1886[14]. Po przerwie[c] objął stanowisko naczelnika zarządu ogrzewalni w Nowym Sączu, które sprawował od około 1887 do około 1893, w tym od około 1889 z tytułem inżyniera, a od około 1891 z tytułem nadinżyniera[15], naczelnikiem ogrzewalni w Krakowie (od około 1893, z tytułem nadinżyniera)[16], po przerwie[17] był naczelnikiem warsztatów we Lwowie (od około 1895, od początku z tytułem inspektora kolei państwowych, od około 1899 z tytułem radcy cesarskiego, pod koniec pracy około 1904 z tytułem nadinspektora kolei państwowych)[18][6][19][1][20][21].

Od 1899 do około 1908 był także członkiem C. K. Komisji Krajowej dla Spraw Przemysłowych we Lwowie[22], a z jej ramienia od 1899 był członkiem C. K. Rady Szkolnej Krajowej, zasiadając w sekcji III dla szkół przemysłowych i handlowych[22][23].

10 lutego 1905 w Sanoku został oficjalnie przywitany jako nowy naczelny dyrektor tamtejszej fabryki pod nazwą Pierwsze Galicyjskie Towarzystwo Akcyjne Budowy Wagonów i Maszyn w Sanoku (zastąpił na tym stanowisku ustępującego Aleksandra Misiągiewicza)[24][d]. Od 15 lutego 1905 do 13 czerwca 1909 był członkiem rady nadzorczej tej fabryki[25][26]. W tych latach był dyrektorem tejże fabryki[3][6][21][27] (formalnie jako emerytowany naczelnik lwowskich warsztatów kolejowych[28]). Od około 1907 do około 1908 był delegatem Wydziału Krajowego do wydziału fachowej szkoły uzupełniającej w Sanoku[29]. Na początku XX wieku był inicjatorem budowy kościoła katolickiego w Posadzie Olchowskiej w pobliżu działającej fabryki (do realizacji nie doszło)[30][31]. Z racji pełnienia tego stanowiska był określany jako przemysłowiec[32]. Po opuszczeniu Sanoka osiadł we Lwowie[3].

W Nowym Sączu był zatrudniony w konsumie[21]. Od 1898 do końca życia był członkiem zwyczajnym Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie[33][34]. We Lwowie udzielał się w wielu działalnościach społecznych i narodowych, był członkiem licznych towarzystw[3]. W kwietniu 1901 został wybrany członkiem zarządu Czytelni Katolickiej we Lwowie[35]. 6 kwietnia 1902 został członkiem rady nadzorczej Wytwórczo-Handlowej Spółki Przyborów Szkolnych we Lwowie[36][37]. W styczniu 1904 został wybrany członkiem wydziału lwowskiego Towarzystwa uczestników powstania 1863 r.[38]. Należał do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego z r. 1963/4, w którym 27 stycznia 1904 wszedł do wydziału[39]. 23 stycznia 1912 został wybrany wiceprezesem Towarzystwa Weteranów z roku 1863 we Lwowie[40][41]. W 1912 został członkiem rady nadzorczej zatwierdzonego 23 grudnia 1911 Towarzystwa „Ziemia Polska”, mającego za cel utrzymanie polskiego stanu posiadania w kraju w zakresie własności ziemskiej[42].

W 1912 figurował pod adresem ul. Siemiradzkiego 12 w Krakowie[43]. Podczas I wojny światowej udał się nad rzekę Styr przewożąc dary przebywającym tam żołnierzom Legionów Polskich[3]. Przez ostatnie dwa lata życia chorował[6]. Jeszcze na kilka tygodni przed śmiercią przebywał w Warszawie, gdzie wraz z prof. Leonem Syroczyńskim wspierał sprawę emerytur dla powstańców z 1863[3]. Zmarł 5 marca 1920 we Lwowie[5][6]. Został pochowany w kwaterze powstańców styczniowych na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie 8 marca 1920[3][5][6][44][45]. Jego pogrzeb był manifestacją narodową, a nad grobem przemawiał biskup Władysław Bandurski[3].

Jego dziećmi byli: Kazimierz (1881-1952, pułkownik Wojska Polskiego, inżynier), Maria (uczestniczka obrony Lwowa w 1918, zm. w 1979 we Lwowie w wieku 86 lat[46]), Ignacy (1897-1993, oficer Wojska Polskiego)[3][5][6].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wymieniony jako „Ignacy Drewinowski”. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1875. Lwów: 1875, s. 502.
  2. ↑ Wymieniony jako „Ignacy Drewiniowski”. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1876. Lwów: 1876, s. 515.
  3. ↑ Tu nie figurował. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1887. Lwów: 1887, s. 748.
  4. ↑ O pożegnaniu Misiągiewiczaw fabryce informowano ponownie w połowie marca 1905, zob. Na prowincji. Fabryka sanocka. „Kurjer Lwowski”. Nr 74, s. 3, 15 marca 1905. 

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Nieco szczegółów biograficznych dotyczących uczestników organizacyi i partyzantki r. 1863/64. W: Józef Białynia Chołodecki: Księga pamiątkowa opracowana staraniem Komitetu Obywatelskiego w czterdziestą rocznicę powstania r. 1863/1864. Lwów: 1904, s. 202.
  2. ↑ a b c Antoni Barowicz: Marcin „Lelewel” Borelowski. Rękodzielnik – pułkownik. Rzeszów: Pow. Związek Stowarzyszeń przemysłowych, 1913, s. 97.
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Ś.p. Ignacy Drewnowski. „Kurier Warszawski”. Nr 83, s. 4, 23 marca 1920. 
  4. ↑ Marian Brzezicki. Panteon lwowski bohaterów powstania. „Biuletyn”. Nr 52, s. 30, Styczeń 1987. Koło Lwowian w Londynie. 
  5. ↑ a b c d Ignacy Drewnowski h. Junosza. sejm-wielki.pl. [dostęp 2019-04-16].
  6. ↑ a b c d e f g Kronika. We Lwowie. „Kurjer Lwowski”. Nr 64, s. 5, 8 marca 1920. 
  7. ↑ Nieco szczegółów biograficznych dotyczących uczestników organizacyi i partyzantki r. 1863/64. W: Józef Białynia Chołodecki: Księga pamiątkowa opracowana staraniem Komitetu Obywatelskiego w czterdziestą rocznicę powstania r. 1863/1864. Lwów: 1904, s. 33.
  8. ↑ Ostatnia poczta. „Gazeta Narodowa”. Nr 98, s. 3, 10 czerwca 1863. 
  9. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1873. Lwów: 1873, s. 463.
  10. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1874. Lwów: 1874, s. 498.
  11. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1877. Lwów: 1877, s. 498.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1878. Lwów: 1878, s. 489.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1879. Lwów: 1879, s. 482.
  12. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1880. Lwów: 1880, s. 486.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1881. Lwów: 1881, s. 498.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1882. Lwów: 1882, s. 499.
  13. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1883. Lwów: 1883, s. 499.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1884. Lwów: 1884, s. 479.
  14. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1885. Lwów: 1885, s. 488.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1886. Lwów: 1886, s. 488.
  15. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: 1888, s. 491.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 573.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1890. Lwów: 1890, s. 565.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1891. Lwów: 1891, s. 565.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1892. Lwów: 1892, s. 565.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1893. Lwów: 1893, s. 567.
  16. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1894. Lwów: 1894, s. 563.
  17. ↑ Tu nie figurował. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 891.
  18. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1896. Lwów: 1896, s. 546.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 546.
  19. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 654.
  20. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 654.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 654.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 654.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 727.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 727.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 727.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 727.
  21. ↑ a b c Kronika. „Nowy Kolejarz”. Nr 5, s. 7, 1 marca 1905. 
  22. ↑ a b Kadencja VII, sesja V, al. 186. Alegata do Sprawozdań Stenograficznych z piątej Sesyi Siódmego Peryodu Sejmu Krajowego Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem z roku 1899/900. Alegat 186. s. 2.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 284.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 284.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 303.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 303.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 303.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 303.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 324.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 324.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 324.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 347.
  23. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 7.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 7.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 7.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 8.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 8.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 8.
  24. ↑ Kronika. Zmiany w fabryce wagonów. „Gazeta Sanocka”. Nr 60, s. 4, 19 lutgo 1905. 
  25. ↑ L. 101. „Przegląd Prawa i Administracyi-Zbiór ogłoszeń firmowych trybunałów handlowych”. Nr 4, s. 38, 1905. 
  26. ↑ L. 251. „Przegląd Prawa i Administracyi-Zbiór ogłoszeń firmowych trybunałów handlowych”. Nr 11, s. 106, 1909. 
  27. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 20, 31. ISBN 978-83-935385-7-7.
  28. ↑ Andrzej Andrusiewicz. Rok 1905 w Galicji (I). Początek rewolucji. „Nowiny”, s. 3, Nr 150 z 29-30 czerwca 1985. 
  29. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 713.
  30. ↑ W tym źródle został podany Michał Drewnowski i rok 1901. Wojciech Sołtys: Stosunki społeczno-polityczne, Pomiędzy wojnami światowymi 1918-1939. W: Sanok. Dzieje miasta. Kraków: Secesja, 1995, s. 559. ISBN 83-86077-57-3.
  31. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 20, 31, 65. ISBN 978-83-935385-7-7.
  32. ↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 331. ISBN 83-04-02817-4.
  33. ↑ Walne zgromadzenie Tow. politechnicznego. „Słowo Polskie”. Nr 65, s. 3, 9 lutego 1900. 
  34. ↑ Członkowie Towarzystwa w drugiem dwudziestopięcioleciu (1902-1926). W: Maksymilian Matakiewicz: Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie 1877–1927. Księga pamiątkowa wydana z okazji 50-letniego jubileuszu Towarzystwa. Lwów: Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie, 1927, s. 89.
  35. ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”. Nr 88, s. 3, 18 kwietnia 1901. 
  36. ↑ Wytwórczo-handlowa Spółka przyborów szkolnych. „Słowo Polskie”. Nr 166, s. 1, 8 kwietnia 1902. 
  37. ↑ Kronika.. „Gazeta Lwowska”. Nr 80, 9 kwietnia 1902. 
  38. ↑ 41 rocznica powstania. „Słowo Polskie”. Nr 37, s. 2, 23 stycznia 1904. 
  39. ↑ Wiadomości bieżące. „Słowo Polskie”. Nr 54, s. 2, 3 lutego 1904. 
  40. ↑ Kronika. Towarzystwo Weteranów z roku 1863. „Gazeta Lwowska”. Nr 18, s. 4, 24 stycznia 1912. 
  41. ↑ Weterani 63 roku we Lwowie. „Nowości Illustrowane”. Nr 5, s. 10, 3 lutego 1912. 
  42. ↑ Kronika. »Ziemia Polska«. „Gazeta Lwowska”. Nr 69, s. 3, 24 marca 1912. 
  43. ↑ Wielka Księga Adresowa dla Królewskiego Stołecznego Miasta Krakowa i Królewskiego Wolnego Miasta Podgórza. 1912: Kraków, s. 46.
  44. ↑ Józef Białynia Chołodecki: Cmentarzyska i groby naszych bohaterów z lat 1794-1864 na terenie wschodniej Małopolski. Lwów: 1928, s. 25.
  45. ↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 307, 331. ISBN 83-04-02817-4.
  46. ↑ Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 39-40, s. 128, Grudzień 1980. Koło Lwowian w Londynie. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ignacy_Drewnowski_(urzędnik)&oldid=71791006”