Izadora Weiss
| Data urodzenia |
10 lipca 1972 |
|---|---|
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
| |
| Strona internetowa | |
Izadora Weiss (ur. 10 lipca 1972[1][2]) – polska choreografka i tancerka.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończyła Ogólnokształcącą Szkołę Baletową im. Romana Turczynowicza w Warszawie[3][4], po czym kontynuowała edukację w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, studiując pedagogikę baletu[5]. W latach 1991–1996 pracowała jako tancerka: w Teatrze Wielkim w Warszawie (1991–1993), Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie (1993–1995) i Teatrze Narodowym w Warszawie, Scena Operowa (1995–1996)[6]. Dwukrotnie otrzymała stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki (1999 i 2001)[7].
W latach 1995–2001 pracowała w Teatrze Wielkim w Poznaniu[4]. Jej debiutem choreograficznym był spektakl Sen nocy letniej (1996, Teatr Wielki w Poznaniu)[5]. Przygotowała choreografię do kilkudziesięciu oper, część z nich prezentowana była za granicą, między innymi w Holandii, Finlandii, Francji, Niemczech, Luksemburgu i USA[5]. Na festiwalu w Wexford w Irlandii zrealizowała choreografię do Strasznego dworu, Opery za trzy grosze i Syberii[8]. Po tym, jak przygotowała choreografię do I Koncertu skrzypcowego Krzysztofa Pendereckiego (Teatr Wielki w Poznaniu), choreograf Jiří Kylián zaprosił ją na staż do Nederlands Dance Theater[5]. Doskonaliła swój warsztat nie tylko u boku Kyliána, ale również Hansa van Manena, Ohada Naharina, Paula Lightfoota, Sol León i Saburo Teshigawary[5][9].
W ramach Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Malta 2000 przygotowała spektakl Cztery pory roku Vivaldiego w nagraniu Nigela Kennedy’ego[5]. W 2005 roku stworzyła libretto i choreografię baletu ...z nieba do muzyki Michała Lorenca w Operze Bałtyckiej, następnie spektakl Eurazja w Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu[8]. Po tej premierze przystąpiła do pracy nad projektem Warszawskiego Teatru Tańca przy Centrum Sztuki „Montownia”[5]. Projekt ten zawiesiła po podjęciu pracy w Operze Bałtyckiej, gdzie w ciągu ośmiu lat zrealizowała 15 autorskich spektakli baletowych[3], m.in. 4&4, nową wersję Eurazji i Romea i Julii[10][11] oraz choreografię do oper Don Giovanni i Eugeniusz Oniegin[6]. Realizacje telewizyjne Eurazji oraz Romea i Julii widzowie mogli oglądać w TVP Kultura[12][13].
W listopadzie 2009 w Operze Kameralnej w Warszawie wyreżyserowała, przygotowała choreografię i zatańczyła w spektaklu Tre donne – Tre destini Georga Friedricha Händla z udziałem Olgi Pasiecznik[14]. W marcu 2010 została dyrektorem artystycznym stworzonego przez siebie Bałtyckiego Teatru Tańca[5], który prowadziła do 2016[15]. Następnie stworzyła Biały Teatr Tańca w Warszawie, który stał się na rok 2018 rezydentem Teatru Komedia[16]. Od 2017, na zaproszenie Krzysztofa Pastora, współpracuje jako choreograf z Polskim Baletem Narodowym[3]. W 2020 została wymieniona w publikacji Fifty Contemporary Choreographers wydanej przez brytyjskie wydawnictwo Routledge[15]. Projektuje dekoracje i kostiumy do swoich prac choreograficznych[3].
Jej mężem jest reżyser Marek Weiss[17], z którym ma córkę Weronikę Weiss, skrzypaczkę[18].
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- 2009 – Nagroda Teatralna Miasta Gdańska[7]
- 2009 – Pomorska Nagroda Artystyczna (Gryf Pomorski) (wraz z Markiem Weissem)[7]
- 2013 – Nagroda Teatralna Miasta Gdańska[7]
- 2014 – Teatralna Nagroda Muzyczna im Jana Kiepury dla najlepszego choreografa (ex aequo z Robertem Glumbkiem)[19]
- 2014 – Nagroda Teatralna Miasta Gdańska[7]
- 2015 – Teatralna Nagroda Muzyczna im. Jana Kiepury dla najlepszego choreografa[7]
- 2015 – Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[20]
- 2016 – Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury[21]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Izadora Weiss. rejestr.io. [dostęp 2024-04-08].
- ↑ Cztery próby oswojenia śmierci w tańcu. encyklopediateatru.pl. [dostęp 2022-07-10].
- ↑ a b c d Izadora Weiss. Choreograf. teatrwielki.pl. [dostęp 2022-07-11].
- ↑ a b Izadora Weiss. pl-pl.facebook.com. [dostęp 2022-07-11].
- ↑ a b c d e f g h Izadora Weiss. Bałtycki Teatr Tańca. baltyckiteatrtanca.pl, 1 czerwca 2012. [dostęp 2022-07-10].
- ↑ a b Izadora Weiss, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2021-04-10].
- ↑ a b c d e f Izadora Weiss. Twórczość. izadoraweiss.pl. [dostęp 2022-07-10].
- ↑ a b Autorski balet Izadory Weiss – 4&4. gdansk.pl. [dostęp 2022-07-11].
- ↑ Izadora Weiss – Taniec wolnych ludzi. teatry.art.pl. [dostęp 2009-10-13].
- ↑ Współcześni Romeo i Julia spotkali się w Iraku. dziennikteatralny.pl. [dostęp 2022-07-10].
- ↑ Romeo i Julia. Prapremiera baletu Izadory Weiss „Romeo i Julia". kultura.wp.pl. [dostęp 2022-07-10].
- ↑ Romeo i Julia w TVP Kultura. gdansk.pl. [dostęp 2022-07-12].
- ↑ TV Kultura. Tydzień z tańcem. encyklopediateatru.pl. [dostęp 2022-07-12].
- ↑ Piękne cierpienie. zw.com.pl, 30 września 2009. [dostęp 2022-07-10].
- ↑ a b Wielka Brytania. Izadora Weiss w „Fifty Contemporary Choreographers”. e-teatr.pl, 25 stycznia 2021. [dostęp 2022-07-10].
- ↑ Izadora Weiss – choreograf. izadoraweiss.pl. [dostęp 2022-07-10].
- ↑ Marek Weiss. opera.poznan.pl. [dostęp 2022-04-02].
- ↑ Polka w gronie 50 najlepszych choreografów na świecie. „Po prostu mnie znaleźli”. tvn.pl, 5 stycznia 2022. [dostęp 2022-07-10].
- ↑ Teatralne Nagrody Muzyczne 2014. mteatr.pl. [dostęp 2022-10-10].
- ↑ Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis. gov.pl. [dostęp 2024-04-08].
- ↑ Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. gdansk.pl, 23 czerwca 2016. [dostęp 2016-06-23].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Lista choreografii i inscenizacji z lat 1997– 2018
- Izadora Weiss, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2021-04-09].
- Wywiad – Izadora Weiss: Odwagą jest mówić o pozytywnych uczuciach. wiadomosci24.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-09)].
- Izadora Weiss w bazie Culture.pl