Józef Kalinowski (polityk)

Józef Kalinowski

Romuald Iwanicki

Data i miejsce urodzenia	1 sierpnia 1912 Płock
Data i miejsce śmierci	21 listopada 1975 Warszawa
Poseł I kadencji Sejmu PRL
Okres	od 20 listopada 1952 do 20 listopada 1956
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia

Grób Józefa Kalinowskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Józef Kalinowski, właśc. Romuald Iwanicki, ps. „Mietek”, „Kukułka” (ur. 1 sierpnia 1912 w Płocku, zm. 21 listopada 1975 w Warszawie) – działacz komunistyczny, I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego (KW) PPR w Kielcach 1945–1946, I sekretarz KW PPR/PZPR w Rzeszowie 1947–1949, I sekretarz KW PZPR w Lublinie 1951–1953, poseł do KRN i Sejm PRL I kadencji, zastępca członka, a następnie członek KC PZPR, kierownik Biura Ogólnopolskiego Komitetu FJN 1953–1965.

Życiorys

Syn działacza KPP Romana Iwanickiego. Ukończył włocławską szkołę powszechną, później terminował u tokarza. Od 1930 członek Komitetu Miejskiego (KM) KZMP. 31 sierpnia 1931 aresztowany za kolportaż odezw komunistycznych w Płocku. Od 1932 sekretarz komórki KZMP w Płocku i członek KPP. 3 lutego 1933 zatrzymany przez policję podczas rozklejania plakatów komunistycznych i skazany na 1,5 roku więzienia, zwolniony w sierpniu po apelacji. Został członkiem KM KPP w Płocku i egzekutywy MOPR. Został instruktorem Wydziału Rolnego Komitetu Okręgowego (KO) KPP Płock-Ciechanów i agitatorem wśród chłopów. W 1936 trzykrotnie aresztowany za organizowanie strajków, a 14 stycznia 1937 osadzony w Berezie Kartuskiej (do kwietnia 1937). Przy pomocy Jana Turlejskiego wyrobił fałszywe dokumenty na nazwisko Józef Kalinowski, którym odtąd się posługiwał. Od listopada 1939 w Warce, gdzie w 1940 przystąpił do grupy komunistycznej w fabryce. Od wiosny 1942 w PPR, organizował jej struktury w powiecie grójeckim, łowickim i żyrardowskim. Od 1 lutego 1943 sekretarz KO KPP Warszawa-Lewa Podmiejska, a od października 1943 -Prawa Podmiejska. 26 lutego 1945 został sekretarzem wojewódzkim PPR w Kielcach a 3 maja 1945 posłem do KRN, w 1952 wybrany posłem na Sejm PRL z okręgu Zamość. W grudniu 1945 na I Zjeździe PPR został zastępcą członka KC PPR.

25 września 1946 w związku z postawą podczas pogromu kieleckiego przeniesiony na stanowisko II sekretarza KW. Na plenum KC na przełomie sierpnia i września 1948 opowiedział się zdecydowanie za Bierutem, atakując Gomułkę i Bieńkowskiego. Od 17 marca 1947 do 4 października 1949 sekretarz wojewódzki partii w Rzeszowie. Delegat na Zjazd Zjednoczeniowy PPR i PPS (I Zjazd PZPR). Po ukończeniu w 1951 Szkoły Partyjnej przy KC PZPR został I sekretarzem KW PZPR w Lublinie. Odpowiadał za stosowanie przymusu podczas kolektywizacji, w związku z czym 16 października 1953 został odwołany. Wkrótce został kierownikiem Biura Ogólnopolskiego Komitetu FJN. Na III Zjeździe PZPR w 1959 został członkiem KC. Od 1966 na rencie dla zasłużonych. Był żonaty ze Stefanią z domu Buczek (1909–1987).

Zmarł w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera D33-4-3).

Ordery i odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Partyzancki
• Medal za Warszawę 1939–1945 (17 stycznia 1946)

Bibliografia

• Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego t. 3, Warszawa 1992.