Władysław Bieńkowski
| ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 17 marca 1906 Łódź, Królestwo Polskie | |
Data i miejsce śmierci | 15 kwietnia 1991 Warszawa, Polska | |
Minister oświaty | ||
Okres | od 13 listopada 1956 do 27 października 1959 | |
Przynależność polityczna | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | |
Poprzednik | Feliks Baranowski | |
Następca | Wacław Tułodziecki | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() |
Władysław Bieńkowski, pseudonim Kwiek, Nartowski (ur. 17 marca 1906 w Łodzi, zm. 15 kwietnia 1991 w Warszawie) – polski publicysta, socjolog i polityk, w latach 1956–1959 minister oświaty, poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL II, III i IV kadencji, współpracownik Komitetu Obrony Robotników.
Działalność[edytuj | edytuj kod]
Od 1928 mieszkał w Warszawie. Ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1929–1939 był kierownikiem biblioteki Monopolu Spirytusowego. Od 1930 do 1936 był działaczem Organizacji Młodzieży Socjalistycznej „Życie” i Komunistycznego Związku Młodzieży Polski. W czasie II wojny światowej był redaktorem pism konspiracyjnych: „Głosu Warszawy”, „Literatury Walczącej i Przełomu” „Trybuny Wolności” oraz członkiem Centralnej Redakcji PPR. Był nauczycielem we Lwowie od 1939 do 1941. Od 1942 do 1945 członek Gwardii Ludowej i Armii Ludowej, otrzymał stopień podpułkownika.
W latach 1945–1946 był związany z Ministerstwem Oświaty. Od 13 listopada 1956 do 27 października 1959 był ministrem tego resortu w rządach Józefa Cyrankiewicza. W latach 1948–1956 był dyrektorem Biblioteki Narodowej[1].
Od 1942 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej, a od 1945 do 1948 należał do Komitetu Centralnego PPR (kierownik wydziału propagandy i członek sekretariatu). Następnie – do 1970 – należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Delegat na III Zjazd PZPR. Pełnił mandat poselski do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL II, III i IV kadencji.
Od 1959 wiceprzewodniczący Państwowej Rady Ochrony Przyrody.
Poglądy[edytuj | edytuj kod]
Władysław Bieńkowski podczas wojny był jednym z ideologów i organizatorów PPR i KRN. Był redaktorem prasy komunistycznej, członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w 1958 roku[2]. W 1959 r. odszedł z Ministerstwa Oświaty w proteście przeciwko usunięciu religii ze szkół.
W latach 60. stał się krytykiem realnego socjalizmu. Zaczął publikować w wydawnictwach emigracyjnych, za co w 1970 został usunięty z PZPR. Po 1976 stał się współpracownikiem Komitetu Obrony Robotników[3] i członkiem założycielem Towarzystwa Kursów Naukowych.
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Nauka o Polsce współczesnej (1948)
- O pseudo-nauce bibliologii i o najpilniejszych zadaniach bibliografii (1953)
- Rewolucji ciąg dalszy (1957)
- Motory i hamulce socjalizmu (1969)
- Socjologia klęski. Dramat gomułkowskiego czternastolecia (1971)
- Zrozumieć społeczeństwo (1988)
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Order Krzyża Grunwaldu II klasy (1946)[4]
- Medal za Warszawę 1939–1945 (1946)[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ A. Gryczowa, Biblioteka Narodowa w 20-leciu powojennym, Biuletyn Informacyjny BN, nr 22 (I-III 1965), s. 6-8 (tu fotografia W. Bieńkowskiego)
- ↑ Trybuna Robotnicza, nr 4 (4350) 7 stycznia 1958 roku, s. 2.
- ↑ Władysław Bieńkowski – Encyklopedia Solidarności, www.encysol.pl [dostęp 2018-02-23] (pol.).
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 204
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 23, poz. 43
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Leksykon historii Polski (1995)
- Kronika 1991 (1992)
- Encyklopedia Warszawy (1994)
- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa: PWN, 1991, s. 337, ISBN 83-01-10386-8, OCLC 69290887 .
- Informacje w BIP IPN
|
- Absolwenci Uniwersytetu Warszawskiego
- Bibliotekarze Biblioteki Narodowej w Warszawie
- Członkowie Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu
- Delegaci na zjazdy PZPR
- Działacze Komunistycznego Związku Młodzieży Polski
- Członkowie i współpracownicy KOR
- Honorowi członkowie Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego
- Ludzie urodzeni w Łodzi
- Ministrowie edukacji PRL
- Odznaczeni Orderem Krzyża Grunwaldu II klasy
- Odznaczeni Medalem za Warszawę 1939–1945
- Osoby pozbawione członkostwa w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej
- Pisarze związani z Łodzią
- Politycy PPR
- Polscy publicyści
- Posłowie do Krajowej Rady Narodowej
- Posłowie na Sejm Ustawodawczy (1947–1952)
- Posłowie z okręgu Nowy Sącz (PRL)
- Urodzeni w 1906
- Wiceministrowie i urzędnicy PRL
- Zmarli w 1991