Józef Słonecki

Józef Słonecki

Pełne imię i nazwisko	Józef Emil Słonecki
Data i miejsce urodzenia	11 sierpnia 1899 Lwów
Data i miejsce śmierci	1 października 1970 Bytom
Wzrost	167 cm
Pozycja	prawoskrzydłowy
Kariera juniorska
Lata Klub 1914–1918 Pogoń Lwów
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1918 Torino FC 1921–1925 Pogoń Lwów 31 (7) 1925–1926 Edera Triest 1926–1929 Pogoń Lwów 41 (3)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1923–1925 Polska 6 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1931–1932 Unia Lublin 1939–1941 Spartak Lwów 1945–1948 RKU Sosnowiec 1949 Sparta Gliwice 1950–1951 Polonia Bytom Ogniwo Cieszyn Polonia Bytom (młodzież)

Józef Emil Słonecki (ur. 11 sierpnia 1899 we Lwowie, zm. 1 października 1970 w Bytomiu) – polski piłkarz, napastnik, lewoskrzydłowy.

Sukcesy odnosił w Pogoni Lwów, której był długoletnim piłkarzem. W barwach tego klubu w 1922, 1923 i 1925 zostawał mistrzem Polski. W reprezentacji Polski debiutował 23 września 1923 w meczu z Finlandią, ostatni raz zagrał dwa lata później. Łącznie rozegrał sześć spotkań.

Namówiony przez trenera Pogoni, Austriaka Karla Fischera, w połowie lat 20. wyjechał do włoskiego Triestu, gdzie został (wspólnie z kolegą klubowym Emilem Goerlitzem) pierwszym polskim piłkarzem zawodowym.

Po zakończeniu II wojny światowej był trenerem w Polonii Bytom, spadkobierczyni lwowskiej Pogoni. W 1963, wskutek nieszczęśliwego wypadku podczas treningu, stracił lewą nogę. Miał żonę, zmarłą w 1966.

Pochowany na cmentarzu Mater Dolorosa w Bytomiu.

Grób Józefa Słoneckiego na cm. Mater Dolorosa I w Bytomiu.

Napis na grobie Józefa Słoneckiego.

Bibliografia

• Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017