Józef Sopotnicki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Sopotnicki
Joseph Ritter von Sopotnicki
Ilustracja
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

8 lutego 1882
Przemyśl, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

23 sierpnia 1942
KL-Auschwitz, Polska pod okupacją III Rzeszy

Przebieg służby
Lata służby

1900–1928

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

Pułk Piechoty Nr 100
6 Armia 60 Pułk Piechoty WielkopolskiejDowództwo Okręgu Korpusu Nr VIII

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons

Józef Julian Sopotnicki (ur. 8 lutego 1882[a] w Przemyślu, zm. 23 sierpnia 1942 w obozie koncentracyjnym KL Auschwitz) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Grobowiec rodzinny Józefa Sopotnickiego z sympoliczną inskrypcją upamiętniającą jego osobę

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Józefa (1842-1903, kapitan armii austriackiej) i Marii z domu Skrzyszowskiej. Był zawodowym oficerem piechoty cesarskiej i królewskiej Armii. Na stopień podporucznika został mianowany 1 września 1900. Służył w Śląsko-Morawskim Pułku Piechoty Nr 100 w Krakowie. W 1904 został przyjęty do Szkoły Wojennej w Wiedniu[1]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1906. Z dniem 1 listopada tego roku, po ukończeniu studiów, otrzymał tytuł oficera przydzielonego do Sztabu Generalnego[2] i został przydzielony do 11 Brygady Górskiej w Tuzli na stanowisko oficera sztabu[3]. W następnym roku został przydzielony na takie samo stanowisko do 47 Brygady Piechoty w Przemyślu. W czasie studiów i służby w sztabach pozostawał oficerem nadetatowym Pułku Piechoty Nr 100[4].

W latach 1917–1918 był szefem sztabu Polskiego Korpusu Posiłkowego.

W 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Wziął udział w wojnie polsko-ukraińskiej. Był szefem sztabu Grupy gen. Zygmunta Zielińskiego w wyprawie z Przemyśla w kierunku Chyrowa. 22 grudnia objął dowództwo Grupy własnego imienia, atakował wojska ukraińskie odciążając obronę Lwowa od południa. 5 stycznia 1919 awansował do stopnia podpułkownika[5]. Następnie dowodził Grupą w składzie Dywizji gen. Sikorskiego, która broniła połączenia Przemyśla i Lwowa. W kwietniu 1919 został szefem sztabu Grupy gen. Bronisława Babiańskiego na froncie wołyńskim w Kowlu. Kampanię wiosenną 1920 odbył jako oficer sztabu Grupy Operacyjnej gen. Józefa Rybaka, następnie od lipca dowodził Grupą 6 Armii, prowadząc walki z Sowietami na południowym odcinku frontu. Z początkiem września został dowódcą Rejonu Obronnego w Stryju, a od grudnia 1920 do sierpnia 1921 – w Drohobyczu.

Był autorem publikacji pt. Kampania polsko-ukraińska. Doświadczenia operacyjne i bojowe (Lwów, 1921).

Dowódca 60 pułku piechoty wielkopolskiej. 3 maja 1922 zweryfikowany został w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 60. lokatą w korpusie oficerów zawodowych piechoty. Z dniem 1 października 1922 przeniesiony został z rezerwy oficerów sztabowych na stanowisko szefa sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu[6]. Z dniem 1 lipca 1923 mianowany został dowódcą 18 Dywizji Piechoty w Łomży[7]. Dowodząc dywizją pozostawał oficerem nadetatowym 71 pułku piechoty[8]. W sierpniu 1924 zwolniony został ze stanowiska dowódcy 18 DP i pozostawiony w dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych[9]. 1 września 1926 powołany został ze stanu nieczynnego i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu[10].

Z dniem 29 lutego 1928 przeniesiony został w stan spoczynku[11]. W 1934 pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III z przydziałem mobilizacyjnym do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Jako oficer stanu spoczynku przewidziany był do użycia w czasie wojny[12]. W konspiracji był członkiem Nowej Armii Polskiej. Aresztowany 6 czerwca 1942 w Warszawie. Zmarł 23 sierpnia 1942 w obozie koncentracyjnym Auschwitz.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rocznik Oficerski z 1928 s. 887 oraz Rocznik Oficerski Rezerw z 1934 s. 323, jako datę urodzenia podano „6 lutego 1881”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1906 ↓, s. 294, 616, 1062.
  2. ↑ Zmiany w armii i flocie. „Słowo Polskie”, s. 3, Nr 494 z 31 października 1906. 
  3. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1907 ↓, s. 220, 293, 624.
  4. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1908 ↓, s. 221, 295, 632.
  5. ↑ a b c l, Józef Julian Sopotnicki [online], www.ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2018-04-06] (pol.).
  6. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 33 z 16.09.1922 r.
  7. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 21 z 13.04.1923 r., Rocznik Oficerski" z 1923 s. 79, 328, 395. W okresie od kwietnia do lipca 1924 obowiązki dowódcy 18 DP pełnił gen. bryg. Józef Becker.
  8. ↑ Rocznik Oficerski z 1924, s. 290, 339.
  9. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 86 z 25.08.1924 r.
  10. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 44 z 14.10.1926 r.
  11. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 3 z 28.01.1928 r.
  12. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw z 1934 s. 842.
  13. ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych L. 6087/22 G.M.I. (Dziennik Personalny MSWojsk. z 1922 r. Nr 13, s. 387)

Bibliografia, linki[edytuj | edytuj kod]

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1907. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1906.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Jerzy Kirszak, Sopotnicki Józef Julian w: Polski Słownik Biograficzny t. XL, Warszawa – Kraków 2000–2001 s. 501–503 wersja elektroniczna IPSB
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Sopotnicki&oldid=71237439”