Józef Szarowicz

Józef Szarowicz
	starszy przodownik
Data i miejsce urodzenia	6 lutego 1898 ; Párnica
Data i miejsce śmierci	5–6 kwietnia 1940 ; Kalinin
	Przebieg służby
Formacja	Armia Austro-Węgier; Legiony Polskie; Wojsko Polskie; Policja Województwa Śląskiego
Stanowiska	komendant posterunku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Józef Szarowicz (ur. 6 lutego 1898 w Párnicy, zm. 5 lub 6 kwietnia 1940 w Kalininie) – starszy przodownik Policji Województwa Śląskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 6 lutego 1898 w Párnicy, w ówczesnym Kraju Korony Świętego Stefana, w rodzinie Stanisława i Wiktorii z Gąsiorów^[1]. Był młodszym bratem Jana (1895–1940), legionisty, funkojonariusza Policji Województwa Śląskiego, zamordowanego w Kalininie^[1].

Od 20 sierpnia 1914 roku do 17 lutego 1918 w Legionach Polskich, służył w 3 pułku piechoty, następnie internowany. Od 15 listopada 1918 roku do 30 listopada 1919 roku w Wojsku Polskim, służył w 10 pułku piechoty, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej i walk z Czechami. Działacz plebiscytowy na Górnym Śląsku. Od 1 listopada 1923 roku w Policji Województwa Śląskiego, pełnił służbę w Goczałkowicach koło Pszczyny, od 16 sierpnia 1933 roku komendant posterunku w Żorach w powiecie rybnickim^[1].

Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku znalazł się w niewoli radzieckiej w specjalnym obozie NKWD w Ostaszkowie. 5 lub 6 kwietnia 1940 został zamordowany przez NKWD w Kalininie (obecnie Twer)^[2]. Pochowany w Miednoje.

4 października 2007 został pośmiertnie awansowany na stopień aspiranta Policji Państwowej^[3]^[4]^[5].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości – 18 października 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[6]
Krzyż Walecznych trzykrotnie „za czyny orężne w bojach byłego 3 pp Leg.”^[7]
Brązowy Krzyż Zasługi
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r. - 1 stycznia 1986 (pośmiertnie)^[8]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Księga Cmentarna Miednoje 2005 ↓, s. 885.
↑ Убиты в Калинине 2019 ↓, s. 546.
↑ Funkcjonariusze Policji – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007 roku, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie polskieradio.pl [dostęp 2012-03-23]
↑ Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. katedrapolowa.pl. s. 263. [dostęp 2015-12-21]. (pol.).
↑ M.P. z 1932 r. nr 245, poz. 270.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923 roku, s. 24.
↑ Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1 stycznia 1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10 kwietnia 1986 r., s. 30.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
Zuzanna Gajowniczek, Bernadetta Gronek, Bernard Kayzer: Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Grzegorz Jakubowski (red.). T. 2 M–Ż. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2005. ISBN 83-89474-06-9.
Убиты в Калинине, захоронены в Медном. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Ostaszkowskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). T. 2: Биограммы военнопленных M–Я. Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2019. ISBN 978-5-6041921-5-3.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Miednoje2005885-1] Księga Cmentarna Miednoje 2005 ↓, s. 885.

[CITEREFУбиты_в_Калинине2019546-2] Убиты в Калинине 2019 ↓, s. 546.

[3] Funkcjonariusze Policji – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007 roku, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie polskieradio.pl [dostęp 2012-03-23]

[awanse-4] Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.

[5] LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. katedrapolowa.pl. s. 263. [dostęp 2015-12-21]. (pol.).

[6] M.P. z 1932 r. nr 245, poz. 270.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_2_z_6_stycznia_1923_roku,_s._24-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923 roku, s. 24.

[8] Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1 stycznia 1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10 kwietnia 1986 r., s. 30.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]