Józef Szczepan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Szczepan
Ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1885
Babica

Data i miejsce śmierci

4 marca 1936
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

1914–1922

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

48 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie)
Kpt. Józef Szczepan w czasie służby w Legionach Polskich

Józef Szczepan (ur. 24 lutego 1885 w Babicy, zm. 4 marca 1936 w Krakowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 24 lutego 1885 roku w Babicy, w ówczesnym powiecie rzeszowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Andrzeja i Katarzyny z Pasternaków[1]. W 1906 zdał maturę w gimnazjum w Rzeszowie i rozpoczął studia w wiedeńskiej Akademii Handlowej[2]. W 1908 został powołany do odbycia obowiązkowej służby wojskowej w 18 pułku piechoty Obrony Krajowej w Przemyślu, w charakterze jednorocznego ochotnika[3]. W październiku 1909 rozpoczął pracę w Banku Rolniczym we Lwowie, w charakterze urzędnika[4]. Od 1 maja 1912 roku był instruktorem Polowych Drużyn Sokolich[5].

W sierpniu 1914 roku objął dowództwo II batalionu Legionu Wschodniego. We wrześniu 1914 roku, po rozwiązaniu Legionu, został adiutantem 3 pułku piechoty. Następnie dowodził II batalionem. 6 lipca 1916 roku, po bitwie pod Gradami, jako najstarszy oficer objął dowództwo pułku w miejsce podpułkownika Henryka Minkiewicza, który dostał się do rosyjskiej niewoli[6]. Obowiązki dowódcy pułku pełnił do 29 września 1916 roku, po czym ponownie objął komendę II batalionu. W czasie służby w Legionach Polskich dwukrotnie awansował: 25 października 1914 roku na porucznika i 25 czerwca 1915 roku na kapitana[7]. Latem 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, pozostał w Polskim Korpusie Posiłkowym. W połowie lutego 1918 roku, w czasie bitwy pod Rarańczą, przebywał na urlopie w Warszawie. Przedostał się do Twierdzy Bobrujsk, gdzie został dowódcą szkoły podoficerskiej 2 Dywizji Strzelców Polskich. W maju 1918 roku, po rozbrojeniu I Korpusu Polskiego, przedostał się do Kijowa, gdzie pełnił funkcję oficera łącznikowego Wojska Polskiego na Wschodzie.

W listopadzie 1918 roku wrócił do Warszawy i został przyjęty do Wojska Polskiego. W styczniu 1919 roku został inspektorem wyszkolenia piechoty w Dowództwie Okręgu Generalnego „Kraków”. Następnie objął dowództwo Grupy „A” Frontu Cieszyńskiego podczas wojny polsko-czechosłowackiej. 28 marca 1919 roku w Zegrzu objął dowództwo 3 pułku piechoty Legionów[8]. 11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[9].

Od 28 sierpnia 1920 roku dowodził 48 pułkiem piechoty Strzelców Kresowych[10]. 6 maja 1922 roku został przeniesiony do rezerwy[11]. W latach 1923–1924 był oficerem rezerwowym 48 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Stanisławowie[12]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I[13]. Zmarł 4 marca 1936 roku w Krakowie po długiej i ciężkiej chorobie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera 2 WOJ-płn-6)[14]. Był kawalerem, dzieci nie miał[15].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Kolekcja ↓, s. 1.
  2. Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  3. Kolekcja ↓, s. 4.
  4. Kolekcja ↓, s. 1, 4.
  5. Kolekcja ↓, s. 3.
  6. Czesław Czajkowski, Zarys historii ..., s. 16-17.
  7. Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 3.
  8. Czesław Czajkowski, Zarys historii ..., s. 24, 26-27.
  9. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 23 z 23 czerwca 1920 roku, poz. 595.
  10. Kazimierz Galicz, Zarys historii wojennej 48-go Pułku Piechoty Strzelców Kresowych, Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, Warszawa 1928, s. 16. Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 156, 902.
  11. Trzecia lista oficerów rezerwowych WP, dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z dnia 14 kwietnia 1922 roku, s. 11. Alfabetyczny spis oficerów rezerwy, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1 maja 1922, s. 286.
  12. Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 261, 467. Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 240, 409.
  13. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 7, 809.
  14. Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2020-05-06].
  15. Kolekcja ↓, s. 2.
  16. M.P. z 1932 r. nr 92, poz. 124.
  17. Pamiętnik Historyczny Bojowników o Niepodległość Śląska Zaolzańskiego. Cieszyn: 1938, s. 8.
  18. Pamiętnik Historyczny Bojowników o Niepodległość Śląska Zaolzańskiego. Cieszyn: 1938, s. 30.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Szczepan Józef. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.66-5884 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-09-22].
  • A.P., Ś.p. ppłk J. Szczepan, „Polska Zbrojna” nr 69 z 10 marca 1936 roku, s. 6.
  • Czesław Karol Czajkowski, Zarys historii wojennej 3-go Pułku Piechoty Legionów, Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, Warszawa 1930.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Józef Szczepan, Wykaz Legionistów Polskich 1914-1918, Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku [1].
  • Podpułkownik Józef Szczepan (1885-1936) - zapomniany bohater z Babicy, [2].