Józef Kędzia
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: materiałoznawstwo elektryczne i technika wysokich napięć | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Politechnika Wrocławska |
| Odznaczenia | |
 
| |
Józef Kędzia (ur. 21 maja 1940 r. w Kiełpiniu, zm. 29 lipca 2023 r. w Opolu[1]) – polski elektrotechnik, specjalizujący się w materiałoznawstwie elektrycznym i technice wysokich napięć; nauczyciel akademicki związany z uczelniami technicznymi we Wrocławiu i Opolu.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w 1940 roku w Kiełpiniu. Studiował elektrotechnikę na Wydziale Elektrycznym Politechniki Wrocławskiej, otrzymując w 1963 roku dyplomy magistra inżyniera. Następnie rozpoczął pracę jako asystent na swojej macierzystej uczelni. Wkrótce potem podjął tam również studia doktoranckie, które ukończył w 1972 roku, uzyskując stopień naukowy doktora nauk technicznych, a wraz z nim stanowisko adiunkta. W 1975 roku przeprowadził się do Opola, gdzie rozpoczął pracę w miejscowej Wyższej Szkole Inżynieryjnej[2]. W 1991 roku Rada Wydziału Elektrycznego Politechniki Śląskiej w Gliwicach nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie elektrotechniki o specjalności elektrotechnika teoretyczna i ogólna, na podstawie rozprawy pt. Badania elektryzacji statycznej mineralnych olejów izolacyjnych[3]. Wraz z nowym tytułem otrzymał posadę profesora nadzwyczajnego w opolskiej uczelni technicznej. W 2002 roku otrzymał tytuł profesora nauk technicznych[4] oraz stanowisko profesora zwyczajnego w Politechnice Opolskiej (do 1996 roku pod nazwą WSI)[2].
Józef Kędzia w latach 1977–1993 przebywał okresowo na stażach naukowych w Technical University w Eindhoven w Holandii oraz w Uniwersytecie Politechnicznym w Petersburgu w Rosji. Jest członkiem m.in. Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej, Polskiego Komitetu Materiałów Elektrotechnicznych SEP oraz Sekcji Elektrotechnologii Komitetu Elektrotechniki Polskiej Akademii Nauk[5].
Pełnił szereg istotnych funkcji organizacyjnych na Politechnice Opolskiej. Przez długi okres sprawował funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Elektrotechniki WSI, w tym do: spraw nauczania (1977–1978), do spaw nauki i współpracy z gospodarką narodową (1979–1981) oraz ponownie do spraw nauki (1981–1984). W 1990 roku został wybrany na prodziekana do spraw nauki Wydziału Elektrotechniki i Automatyki, którą pełnił do 2002 roku, z przerwą w latach 1996–1999. Wielokrotnie zasiadał w Senacie Politechniki Opolskiej[6].
W latach 2002–2005 sprawował stanowisko dziekana tego wydziału. W czasie wydział uzyskał uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie elektrotechnika. Poza tym uzyskano akredytację dla kierunków elektrotechnika i informatyka oraz uruchomiono studia doktoranckich w dyscyplinie automatyka i robotyka[7].
Dorobek naukowy
[edytuj | edytuj kod]Józef Kędzia w swojej pracy naukowo-badawczej zajmuje się zagadnieniami związanymi z procesami starzeniowymi w dielektrykach i metodami ich diagnostyki, a zwłaszcza: badaniami procesów starzeniowych zachodzących w polimerach oraz wpływem starzenia na ich polaryzację statyczną, opracowywaniem czułych metod diagnostyki procesów starzeniowych w dielektrykach z wykorzystaniem zjawisk polaryzacji statycznej. jak dotychczas wypromował 4 doktorów[8]. Jest autorem blisko 120 prac naukowych, w tym 2 monografii, 1 książki, 3 skryptów, kilkudziesięciu artykułów oraz innych publikacji naukowych, które zostały opublikowanego w fachowych czasopismach w kraju jak i za granicą[6]. Do ważniejszych jego publikacji należą[9]:
- Badania elektryzacji statycznej mineralnych olejów izolacyjnych, Opole 1988.
- Laboratorium materiałoznawstwa elektrycznego, Opole 1998.
- Zagrożenia izolacji transformatorów energetycznych wywołane elektryzacją statyczną, Opole 1999.
- Metody elektryzacji statycznej w badaniach dielektryków, Opole 2004.
Za swoją działalność naukowo-dydaktyczną otrzymał liczne nagrody i odznaczenia, w tym nagrody ministerialne, rektora Politechniki Opolskiej, Politechniki Wrocławskiej, Złoty Krzyż Zasługi i Medal Komisji Edukacji Narodowej[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Odszedł prof. dr hab. inż. Józef Kędzia [online], Wiadomości Uczelniane, 31 lipca 2023 [dostęp 2023-07-31] (pol.).
- ↑ a b Wiadomości Uczelniane, nr 7 (103), kwiecień 2002, s. 12.
- ↑ Badania elektryzacji statycznej mineralnych olejów izolacyjnych w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2012-04-16].
- ↑ M.P. z 2002 r. nr 15, poz. 239
- ↑ Wiadomości Uczelniane, nr 7 (103), kwiecień 2002, s. 12–13.
- ↑ a b c Wiadomości Uczelniane, nr 7 (103), kwiecień 2002, s. 13.
- ↑ Kalendarium WEAiI PO on-line [dostęp: 15.04.2012]
- ↑ Prof. Józef Kędzia, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-04-17].
- ↑ Dane na podstawie katalogu Biblioteki Narodowej w Warszawie.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wiadomości Uczelniane, nr 7 (103), kwiecień 2002, s. 12-13.. po.opole.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-12-02)].
- Prof. dr hab. inż. Józef Kędzia, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-04-17].