Józef Wawrzyniec Krasiński

Józef Wawrzyniec Krasiński
	Józef Wawrzyniec Maciej Onufry
	; Herb hrabiowski rodziny Krasińskich
Rodzina	Krasińscy
Data i miejsce urodzenia	10 sierpnia 1783 ; Zegrze
Data i miejsce śmierci	14 października 1845 ; Kraków
Ojciec	Kazimierz Krasiński
Matka	Anna Ossolińska
Żona	Emilia Ossolińska
Dzieci	Marianna; Stanisław Aleksy; Karol Joachim; Adam Henryk; Paulina
	Odznaczenia

Józef Wawrzyniec Krasiński herbu Ślepowron (ur. 10 sierpnia 1783 w Zegrzu, zm. 14 października lub 19 października 1845 w Krakowie) – literat i pamiętnikarz, mistrz dworu królewskiego Mikołaja I Romanowa w 1830 roku^[1], senator-kasztelan Królestwa Polskiego (kongresowego) w 1829 roku^[2], major Armii Księstwa Warszawskiego, wolnomularz^[3].

Był synem Kazimierza i Anny Ossolińskiej. 27 września 1809 zawarł związek małżeński z Emilią Ossolińską, z którą miał pięcioro dzieci: Stanisława Aleksego, Karola Joachima, Adama Henryka i Paulinę żonę Ludwika Górskiego i Mariannę.

Po wybuchu insurekcji przeniósł się z rodzicami do Zamościa gdzie uczęszczał przez 2 lata do liceum. W 1802 osiedlił się w rodzinnych Radziejowicach. Na krótko wyjechał na studia uniwersyteckie w Lipsku. Od 1806 służył w Wojsku Polskim zgłaszając się na ochotnika do 5 pułku piechoty. Od 16 czerwca 1808 kierował w randze majora administracją gwardii narodowej w Warszawie. W 1810 organizował gwardię narodową i spisy wojskowe w departamentach krakowskim i radomskim, 15 grudnia 1811 r. otrzymał dymisję z gwardii na własne żądanie, mianowany został członkiem komisji obrachunkowej sprawdzającej rachunki wojskowe. W 1812 powrócił do wojska i jako adiutant gen. Karola Kniaziewicza uczestniczył w wojnie przeciw Rosji. W sierpniu 1812 awansował na podpułkownika 1 pułku strzelców konnych. Przy boku Kniaziewicza, a następnie Józefa Zajączka uczestniczył w odwrocie wojsk polskich. W toku walk o przeprawę przez Berezynę uniósł z pola bitwy rannych kolejno Zajączka i Kniaziewicza i pomagał przy ich transportowaniu do Wilna. Wraz z Kniaziewiczem przybył do Zegrza, a następnie schronił się do Krakowa i Galicji; 31 marca 1813 r. otrzymał definitywną dymisję z wojska. W 1816 został członkiem Dyrekcji Teatrów Warszawskich, a później senatorem-kasztelanem (od 1829) i ochmistrzem dworu polskiego cara Mikołaja I. Tytuł hrabiowski uzyskał w 1820. wybrano go także marszałkiem sejmiku błońskiego, z ramienia którego posłował na sejmy 1820 i 1825. W okresie powstania listopadowego w stopniu pułkownika dowodził 1 pułkiem gwardii narodowej w Warszawie. Po upadku powstania wyjechał do Krakowa. Opracował i wydał Przewodnik dla podróżujących w Polsce i Rzeczypospolitej Krakowskiej wydany w 1821. Pozostawił po sobie Pamiętniki od r. 1790–1831 drukowane w Bibliotece Warszawskiej.

Jako senator podpisał 25 stycznia 1831 roku akt detronizacji Mikołaja I Romanowa^[4].

Odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari w 1810 i Krzyż Kawalerski Legii Honorowej w 1812 oraz Orderem Świętego Stanisława I klasy w 1826 roku^[5]. Zmarł w Krakowie, pochowany został w kościele parafialnym w Zegrzu.

Przypisy

↑ Obraz polityczny i statystyczny Królestwa Polskiego iaki był w roku 1830 przed dniem 29 listopada, Warszawa 1830, s. 5.
↑ Diarjusz Senatu z roku 1830-1831, wydał Stefan Pomarański, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 455.
↑ Ludwik Hass, Sekta farmazonii warszawskiej, Warszawa 1980, s. 320.
↑ Dyayarusz Sejmu z R. 1830-1831, wydał Michał Rostworowski, T. I, Kraków 1907, s. 244.
↑ Stanisław Łoza, Kawalerowie orderu Św. Stanisława, w: Miesięcznik Heraldyczny, r. IX, nr 5, Warszawa 1930, s. 100.

Bibliografia

Biografia w iPSB

Linki zewnętrzne

Publikacje Józefa Wawrzyńca Krasińskiego w bibliotece Polona

[1] Obraz polityczny i statystyczny Królestwa Polskiego iaki był w roku 1830 przed dniem 29 listopada, Warszawa 1830, s. 5.

[2] Diarjusz Senatu z roku 1830-1831, wydał Stefan Pomarański, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 455.

[3] Ludwik Hass, Sekta farmazonii warszawskiej, Warszawa 1980, s. 320.

[4] Dyayarusz Sejmu z R. 1830-1831, wydał Michał Rostworowski, T. I, Kraków 1907, s. 244.

[5] Stanisław Łoza, Kawalerowie orderu Św. Stanisława, w: Miesięcznik Heraldyczny, r. IX, nr 5, Warszawa 1930, s. 100.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]