Przejdź do zawartości

Jacek Zejdler

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacek Zejdler
Data i miejsce urodzenia

19 stycznia 1955
Łódź

Data i miejsce śmierci

2 stycznia 1980
Opole

Zawód

aktor

Lata aktywności

1966–1979

Jacek Zejdler, także jako Zajdler (ur. 19 stycznia 1955 w Łodzi, zm. 2 stycznia 1980 w Opolu) – polski aktor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem adwokata Andrzeja Zejdlera i dr Barbary Zejdler z domu Tomczak (1926-2016), która jako łączniczka uczestniczyła w powstaniu warszawskim, została lekarzem pediatrą, była zatrudniona w Instytucie Ginekologii i Położnictwa Akademii Medycznej w Łodzi oraz jako ordynator Oddziału Noworodków szpitala im. Mikołaja Kopernika w Łodzi[1][2][3][4].

Był aktorem filmowym i teatralnym. Stał się znany z roli w filmach fabularnych przeznaczonych dla młodzieży, m.in. Niewiarygodne przygody Marka Piegusa (1967), Stawiam na Tolka Banana (1973) (rola tytułowa, której głos podłożył Andrzej Seweryn) i Inna (jako Zenek).

W 1977 ukończył studia na wydziale aktorskim PWSFTviT w Łodzi. Do 1979 był aktorem Teatru im. Jaracza w Łodzi.

Był działaczem opozycji antykomunistycznej w Łodzi, związanym z lokalnym środowiskiem KOR[5]. Zbierał m.in. podpisy pod listem do Sejmu PRL w obronie prześladowanych po wypadkach czerwcowych.

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

W ostatnim filmie w jakim wystąpił pt. Wesela nie będzie, wcielił się w rolę samobójcy odratowanego po kolejnej nieudanej próbie odebrania sobie życia.

Zmarł tragicznie 2 stycznia 1980 i został pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim Matki Bożej Nieustającej Pomocy przy ul. Szczecińskiej w Łodzi 5 stycznia 1980[6][7]. Okoliczności jego śmierci pozostają niewyjaśnione. Na początku mówiło się, że zginął w wypadku samochodowym, inna wersja mówiła o nieszczęśliwym skoku do wody. Wedle informacji z 2010 miał jakoby targnąć się na swoje życie w noc sylwestrową z 31 grudnia 1979 na 1 stycznia 1980, trując się gazem w efekcie kolejnego zawodu miłosnego, zatem być może jego śmierć była samobójstwem. Zabawa sylwestrowa 1979 odbywała się w domu dyrektora opolskiego Teatru im. Kochanowskiego, Bohdana Cybulskiego. Zejdler został zatrudniony w tym teatrze parę miesięcy wcześniej, gdy stracił pracę w bardziej prestiżowym łódzkim Teatrze im. Jaracza. Uczestnicy zabawy byli pijani. Jak wspomina Waldemar Kotas i Wanda Wieszczycka – koledzy ze sceny – Jacek pokłócił się tam z dyrektorem, prawdopodobnie na tle zawodowym, i wzburzony opuścił imprezę[8][9]. Znaleziono go później w mieszkaniu, leżącego w śpiworze przy otwartym piekarniku. Gdy reżyser Stawiam na Tolka Banana Stanisław Jędryka kręcił w 1995 reportaż o dalszych losach swoich dziecięcych aktorów, rodzice odmówili rozmowy na temat okoliczności śmierci syna[10].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Teatr im. Stefana Jaracza

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kondolencje. „Dziennik Popularny”. Nr 6, s. 4, 8 stycznia 1980. 
  2. Małgorzata Brama: Barbara Zejdler. 1944.pl, 2007-04-18. [dostęp 2017-12-31].
  3. Barbara Zejdler. Nekrolog. nekrologi.net. [dostęp 2017-12-31].
  4. Barbara Zejdler. Nekrolog. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2017-12-31].
  5. Noty biograficzne łodzian zasłużonych w działaniach opozycji antykomunistycznej w latach 1976–1989. Jacek Zajdler. slownik-niezaleznidlakultury.pl. [dostęp 2017-12-31].
  6. Jacek Zejdler. Nekrolog. „Dziennik Popularny”. Nr 4, s. 2, 7, 8, 5–6 stycznia 1980. 
  7. Jacek Zejdler [online], FilmPolski [dostęp 2022-08-14] (pol.).
  8. Tolek Banan popełnił samobójstwo. [dostęp 2015-08-15].
  9. 35 lat temu odszedł Jacek Zejdler, niezapomniany filmowy Tolek Banan. [dostęp 2015-08-15].
  10. Telewizja Kino Polska :: Aktorzy zmarli tragicznie lub przedwcześnie. forum.kinopolska.pl. [dostęp 2015-08-15].
  11. „Śluby panieńskie” w Teatrze im. Jaracza. „Dziennik Popularny”. Nr 228, s. 6, 7 października 1976. 
  12. Jerzy Bąbol. Rittner w Teatrze im. S. Jaracza. Gra w domino. „Dziennik Popularny”. Nr 277, s. 6, 8 grudnia 1977. 
  13. Teatr Jaracza już po urlopie. „Dziennik Popularny”. Nr 186, s. 6, 17 sierpnia 1978. 
  14. Jerzy Bąbol. W Teatrze „7,15”. Szkoda, że bez pointy. „Dziennik Popularny”. Nr 192, s. 6, 24 sierpnia 1978. 
  15. Na scenach łódzkich. „Dziennik Popularny”. Nr 283, s. 6, 14 grudnia 1978. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]