Przejdź do zawartości

Jadwiga Lipińska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jadwiga Lipińska
Data i miejsce urodzenia

29 listopada 1932
Warszawa

Data śmierci

4 października 2009

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: archeologia, sztuka i kultura starożytnego Egiptu
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Akademia Teologii Katolickiej
Uniwersytet Łódzki

Jadwiga Lipińska z domu Freyer (ur. 29 listopada 1932 w Warszawie, zm. 4 października 2009) – polska archeolog-egiptolog.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Córka Edwarda Freyera – przemysłowca i Zofii Kodis – plastyczki, wnuczka Józefy Krzyżanowskiej-Kodisowej (ze strony matki), prawnuczka Antoniego Freyera (ze strony ojca).

Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Warszawskim w 1958 podjęła pracę w Galerii Sztuki Starożytnej Muzeum Narodowego w Warszawie, której była wieloletnim kuratorem. Była uczennicą i bliską współpracowniczką założyciela polskiej szkoły archeologii śródziemnomorskiej, prof. Kazimierza Michałowskiego. Posiadała tytuł naukowy profesora doktora habilitowanego archeologii śródziemnomorskiej. Uczestniczyła w polskich wykopaliskach na Bliskim Wschodzie. Prowadziła wykłady m.in. na Uniwersytecie Warszawskim, Akademii Teologii Katolickiej oraz Uniwersytecie Łódzkim.

Autorka wielu prac naukowych, uniwersyteckich skryptów oraz książek popularnonaukowych. W 1997 roku ku czci Jadwigi Lipińskiej ukazał się obszerny tom prac egiptologicznych Warsaw Egyptological Studies. Przez wiele lat była aktywnym członkiem CIPEG – egiptologicznej sekcji ICOM (Międzynarodowej Rady Muzeów).

Jej pogrzeb odbył się 7 października 2009 w Warszawie (pochowana na nowym cmentarzu na Służewie przy ul. Wałbrzyskiej).

Dokonania

[edytuj | edytuj kod]

Od 1960 roku brała udział w badaniach wykopaliskowych w Egipcie, najpierw w Tell Atrib. Uczestniczyła również w badaniach w Aleksandrii (1963), w Sudanie – w Faras (1962/3) i w Syrii (1965). W kolejnych latach skoncentrowała się na działaniach w Deir el-Bahari w Górnym Egipcie. Do jej największych dokonań należy odkrycie nieznanej wcześniej świątyni Totmesa III. W 1964/5 roku została dyrektorem badań w Deir el-Bahari, a od 1978 do 1996 roku kierownikiem projektu badań świątyni Totmesa III.

W latach 60., 70. i 80. XX wieku prowadzone przez nią zajęcia dotyczące różnych zagadnień archeologii Egiptu były w Polsce pionierskie. Najbliższymi Jadwidze Lipińskiej tematami były zagadnienia sztuki i architektury XVIII dynastii. Dwie publikacje dotyczące odkryć dokonanych w świątyni Totmesa III uważała za najważniejsze osiągnięcia w swoim dorobku naukowym. Podczas pracy naukowej związanej z egiptologią odbywała liczne podróże zagraniczne, m.in. opracowywała katalog kolekcji egipskiej w Hawanie na Kubie. Z gościnnymi wykładami występowała w muzeach i na uniwersytetach, m.in. w USA i Kanadzie.

Prace wykopaliskowe

[edytuj | edytuj kod]

Jadwiga Lipińska uczestniczyła w polskich kampaniach wykopaliskowych w Egipcie i na Bliskim Wschodzie:

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Sztuka egipska
  • Mitologia starożytnego Egiptu [współautorstwo z Markiem Marciniakiem]
  • Cywilizacja miedzi i kamienia. Technika starożytnego Egiptu [współaut. z Wiesławem Kozińskim]
  • 500 zagadek o starożytnym Egipcie
  • W cieniu piramid
  • Historia architektury starożytnego Egiptu (skrypt)
  • Historia rzeźby reliefu i malarstwa starożytnego Egiptu (skrypt)
  • Tajemnice papirusów [red.]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]