Przejdź do zawartości

James Iha

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
James Iha
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 marca 1968
Stany Zjednoczone (Chicago, Illinois)

Instrumenty

gitara, wokal

Gatunki

rock alternatywny, indie rock

Zespoły
The Smashing Pumpkins
Starchildren
A Perfect Circle
Vanessa and the O's
Tinted Windows
Strona internetowa

James Yoshinobu Iha (jap. 井葉吉伸, Iha Yoshinobu lub ジェームス・イハ, Jēmusu Iha; ur. 26 marca 1968 w Chicago w stanie Illinois) – amerykański muzyk pochodzenia japońskiego. Najlepiej znany jako gitarzysta w alt rockowym zespole The Smashing Pumpkins, a także jako członek grupy A Perfect Circle. Obecnie mieszka na Manhattanie w Nowym Jorku, gdzie zarządza niezależną wytwórnią muzyczną Scratchie Records, razem z Adamem Schlesingerem. Obaj, a także Andy Chase z zespołu Ivy posiadają również własne studio muzyczne o nazwie Stratosphere Sound.

Młodość i pochodzenie

[edytuj | edytuj kod]

Iha uczęszczał do szkoły średniej w Elk Grove Village w stanie Illinois, którą to miejscowość nazwał „nudnym chicagowskim przedmieściem dla klasy średniej”[1] Był średnim uczniem, ale udało mu się dostać na studia graficzne na Loyola University Chicago, z których ostatecznie zrezygnował, aby poświęcić się pracą z The Smashing Pumpkins.[2]

Iha należy do drugiego pokolenia Japończyków w USA i słabo zna język japoński.[3] Podobnie do swojego byłego kolegi z zespołu, Billy’ego Corgana, posiada niepełnosprawnego brata.[1]

The Smashing Pumpkins

[edytuj | edytuj kod]

W roku 1987 Iha, wówczas gitarzysta w chicagowskim zespole Snake Train, spotkał Billy’ego Corgana za pośrednictwem swojego znajomego. Obaj postanowili założyć nową grupę, którą nazwali The Smashing Pumpkins. Iha pozostał jej członkiem aż do rozpadu w roku 2000.

Wkrótce Iha przeżył romans z basistką grupy, D’arcy Wretzky, jednak para zerwała ze sobą tuż przed występem zespołu na Reading Festival w 1992 roku. Mimo tego ostatecznie utrzymali ze sobą bliską znajomość, zaś sam Iha nazywa Wretzky swoją najlepszą przyjaciółką.[4]

Iha napisał i zaśpiewał wiele piosenek The Smashing Pumpkins, w tym „Blew Away” (Pisces Iscariot), „Bugg Superstar” (Vieuphoria), „Take Me Down” (Mellon Collie and the Infinite Sadness), „...Said Sadly”, „Believe”, „The Boy”, „The Bells” (The Aeroplane Flies High), „Summer” (singel „Perfect”) i „Go” (Machina II/The Friends & Enemies of Modern Music). Razem z Corganem jest również współautorem takich utworów, jak „I Am One” (Gish), „Soma”, „Mayonaise” (Siamese Dream), „Plume” (Pisces Iscariot) oraz „Farewell and Goodnight” (Mellon Collie and the Infinite Sadness). Użyczył także wokalu w coverach utworów „A Night Like This” (The Cure) i „Terrapin” (Syd Barrett). Podczas pracy z grupą, Iha pojawił się gościnnie na nagraniach grup Ivy i The Sounds.

Mimo że Iha został wymieniany w wydawnictwach grupy jako pierwszy gitarzysta, Corgan po jakimś czasie zaczął niwelować jego wkład w nagrania, mówiąc w 2007 roku, że on sam i Jimmy Chamberlin byli odpowiedzialni za „dziewięćdziesiąt siedem procent” materiału, który znalazł się na płytach.[5]

Iha często był uważany za „cichego” członka grupy, choć znany był z improwizowanych dowcipów i sesji rap.[6]

W 1998 roku muzyk wydał swój jedyny do tej pory album solowy, Let It Come Down, ale nie odniósł on większego sukcesu. Wydano z niego jeden singel, „Be Strong Now”, do którego nakręcono teledysk.

Podczas gdy Corgan i Chamberlin reaktywowali The Smashing Pumpkins, Iha nie przyłączył się do nich, zaznaczając, że nie rozmawiał od lat z tym pierwszym.[7]

Po rozpadzie grupy

[edytuj | edytuj kod]

2001–2004: A Perfect Circle, występy gościnne, Japonia

[edytuj | edytuj kod]

Od rozpadu The Smashing Pumpkins w roku 2000 Iha brał udział w wielu projektach. Nadal udzielał się w nagraniach innych artystów, między innymi w utworze „Don't Be Sad” z albumu Pneumonia grupy Whiskeytown wydanej w roku 2001, a także na płycie Beyond the Calm of the Corridor zespołu The Blank Theory, z którym występował też na żywo. Poza tym, muzyk miał swój wkład w niemal wszystkich wydawnictwach grup Ivy i Fountain of Wayne. Andy Chase z Ivy oraz Adam Schlesinger z obu grup mieli również swój udział w większości piosenek wyprodukowanych przez Ihę dla innych artystów. Schlesinger po raz pierwszy wystąpił w utworze „The Bells”, znajdującym się na singlu „Thirty-Three” The Smashing Pumpkins.

W lipcu 2003 roku Iha dołączył do grupy A Perfect Circle na czas trasy koncertowej promującej album Thirteenth Step. Od wtedy wziął udział w nagraniu albumu eMOTIVe w 2004, a także remiksach utworów Blue i Outsider. Również w roku 2003 muzyk zaczął współpracę z Vanessa and the O's. Zespół wydał EPkę Plus Rien w Szwecji, aby następnie nagrać album „La Ballade d'O”, rozpowszechniany przez ich własną wytwórnię RushmoreRecodings.

Nieco później Iha zajął się projektami związanymi z Japonią. Wyprodukował dwa utwory piosenkarki Chary, zawarte na jej albumie Madrigal. Piosenki noszą nazwy „Boku ni Utsushite” oraz „Skirt”. Do drugiego z nich powstał teledysk, w którym sam Iha gra rolę myśliwego. Poza tym, z pomocą swojego menadżera, a zarazem długoletniego przyjaciela Isao Izutsu, zajął się projektowaniem odzieży pod marką Vapor, na rzecz której stworzył także swój pierwszy solowy utwór od czasu odejścia z The Smashing Pumpkins, noszący nazwę „Never Ever”.

2005-teraz: Ścieżki dźwiękowe, współpraca, remiksy, drugi album solowy

[edytuj | edytuj kod]

W 2004 grupa A Perfect Circle zawiesiła działalność. Większość roku Iha spędził jako DJ na ekskluzywnych przyjęciach w Nowym Jorku.

Latem 2005 roku muzyk zajął się ścieżką dźwiękową do japońskiego filmu Linda, Linda, Linda. Później, razem z Adamem Schlesingerem nagrał cover piosenki „Splish SplashBobby’ego Darina, który wszedł w skład soundtracku obrazu Dzięki tobie, Winn-Dixie.[8] W tym samym roku nagrał partie gitarowe na płycie Team Sleep[9] oraz zaśpiewał w duecie z Kazu Makino z grupy Blonde Redhead utwór „The Ballad of Bonnie and Clyde”, który znalazł się na albumie o nazwie Monsieur Gainsbourg Revisited, poświęconym Serge’owi Gainsbourgowi.

W lutym 2006 roku wydana została EPka In The Sun autorstwa Michaela Stipe'a i Chrisa Martina, którą wyprodukował Iha. Zyski z niej przeznaczono na rzecz ofiar Huraganu Katrina z Gulf Coast. Tytułowy utwór znalazł się w jednym z odcinków serialu Chirurdzy.[10] Również z Michaelem Stipe’em zagrał na koncercie w Nowym Jorku 20 marca 2006.[11]

31 marca serwis Pitchfork Media doniósł, że Iha weźmie udział w nagraniu albumu norweskiej piosenkarki Annie.[12] Muzyk zremiksował także jeden z utworów z jej poprzedniej płyty, Anniemal.[13] Wydana w październiku 2006 EPka Goodbye grupy The Postmarks również zawierała piosenkę zremiksowaną przez Ihę.[14] Artsta po raz kolejny podjął współpracę z Schlesingerem przy produkcji nowego albumu zespołu America. Obaj pojawili się także na płycie Isobel Campbell. W końcu nagrał cover utworu „Judy Is a Punk” Ramones, powstałym z okazji trzydziestej rocznicy powstania japońskiej marki odzieżowej Beams.[15]

W kwietniu 2007 Iha zremiksował utwór „Patiet Eye” grupy Midnight Movies.[16] Również w kwietniu wystąpił na żywo z zespołem The Sounds.

Iha wspominał o chęci nagrania drugiego albumu solowego i prawdopodobnie wkrótce rozpocznie prace nad nim.

James obecnie zajęty jest promowaniem krążka grupy Tinted Windows, który ma się ukazać 21 kwietnia 2009 roku. Skład Tinted Windows to Taylor Hanson, Adam Schlesinger i Bun E. Carlos. Można już usłyszeć pierwsze piosenki, pt. „Kind of a Girl” oraz „Messing with my Head”.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Single

[edytuj | edytuj kod]
  • Be Strong Now”(1998)
  • „Jealousy” (promo w Wielkiej Brytanii) (1998)

Utwory The Smashing Pumpkins autorstwa Ihy

[edytuj | edytuj kod]

Napisane przez Ihę

[edytuj | edytuj kod]

Napisane wspólnie z Billym Corganem

[edytuj | edytuj kod]

Covery zaśpiewane przez Ihę

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Craig Marks, Zero Worship, Spin Magazine, czerwiec 1996 [zarchiwizowane 2007-12-22].
  2. Chris Mundy, Strange Fruit: Success Has Come at a High Price for This Chicago Band, Rolling Stone, 20 kwietnia 1994 [zarchiwizowane 2007-12-04].
  3. Wywiad ze Smashing Pumpkins dla japońskiej telewizji, 1992, Vieuphoria.
  4. Billy Corgan, „The Blogs of Pumpkins", 23 kwietnia 2005.
  5. Jimmy Chamberlin, Billy Corgan, Inside the Zeitgeist (wywiad), Reprise Records, 2007.
  6. Smashing Pumpkins, Interview Magazine, luty 1996.
  7. Elizabeth Goodman, Exclusive: James Iha Speaks Out Regarding His Involvement in Pumpkins Reunion, Rolling Stone, 6 kwietnia 2007 [zarchiwizowane 2007-04-10].
  8. spfc.org : discography (search results) : Because of Winn-Dixie – Original Motion Picture Soundtrack [online], spfc.org [dostęp 2017-11-24].
  9. Chino Moreno Says Ambient Team Sleep Aren't A Snooze [online], jamesiha.org [zarchiwizowane z adresu 2007-12-13].
  10. CMJ News Story. [dostęp 2007-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-30)].
  11. Concert Review: „Bring 'Em Home Now” - Salon.com. [dostęp 2007-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-07)].
  12. Pitchfork: Annie Working With James Iha, Alan Braxe on New LP [online], web.archive.org [dostęp 2017-11-24].
  13. Annie Working With A Brit, A Frenchman And A Pumpkin On New LP - MTV [online], mtv.com [dostęp 2017-11-24] (ang.).
  14. iTunes Store. [dostęp 2007-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-15)].
  15. spfc.org : discography (search results) : VARIOUS ARTISTS: 1976-2006 Beams 30th Anniversary [online], spfc.org [dostęp 2017-11-24].
  16. New Midnight Movies – “Patient Eye (James Iha Remix)” - Stereogum [online], stereogum.com [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-24].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]