Janusz Michalewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Ireneusz Michalewicz
Ilustracja
Janusz Michalewicz
Data i miejsce urodzenia

28 czerwca 1943
Stanisławów

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej

Janusz I. Michalewicz (ur. 28 czerwca 1943 roku w Stanisławowie) – polski aktor teatralny, ekonomista, przedsiębiorca, publicysta – wolny strzelec. Autor i wydawca książek opisujących Polskę w XX-XXI w., relacje osobiste Polaków, życie artystyczne, teatry i kulturę studencką, transformację po 1989 r. i politykę gospodarczą Polski. Publikował w wielu periodykach: "Gazeta Robotnicza", "Sprawy i Ludzie", "Kwartalnik Prawniczy", "Odra", "Odrodzone Słowo Polskie".

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się na polskich ziemiach wschodnich pozostających ówcześnie pod okupacją. W 1945 roku przyjechał na Dolny Śląsk, do Kamiennej Góry. Tam rozpoczął szkolną edukację. W 1953 roku zamieszkał we Wrocławiu. Jest absolwentem XII Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Chrobrego. Zanim w 1969 roku ukończył studia na wydziale ekonomiki przedsiębiorstw w Wyższej Szkole Ekonomicznej, studiował polonistykę w Uniwersytecie Wrocławskim. W 1974 roku na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego ukończył studia podyplomowe, a w 1988 roku na Politechnice Wrocławskiej, Szkołę Dyrektorów. W latach 1962-1971 związany był z teatrem. W 1971 roku pełnomocnik ds. zatrudnienia absolwentów skierował go do wypełnienia obowiązku pracy w zawodzie ekonomisty. Do 1974 roku pracował w spółdzielczości; w Oddziale CZSBM we Wrocławiu, na stanowisku lustratora, a następnie jako prezes spółdzielni mieszkaniowej w Strzelinie. W latach 1974–1990 pracował w przedsiębiorstwach państwowych na stanowiskach dyrektorskich: w kulturze w PPIA "Impart", w budownictwie we Wrocławskiej Jedynce Przemysłowej, PUSB, PBM "Północ" oraz w handlu i usługach we Wrocławskiej Centrali Materiałów Budowlanych i ZTB "Infobiuro". W latach 1984–1988 był radnym we Wrocławiu, w dzielnicy Krzyki. W 1990 roku Janusz Michalewicz założył rodzinną firmę: "Comex", zajmującą się importem i handlem w branżach: medycznej, grzewczej, wentylacyjnej. Przekształconą z biegiem lat w Przedsiębiorstwo Techniki Wentylacji, Klimatyzacji "Comex" oraz "Comex Deweloperstwo". Firma "Comex", we wrześniu 2020 roku obchodziła 30lecie istnienia. Rozwija działalność w zakresie budownictwa mieszkaniowego oraz usług wentylacyjno-klimatyzacyjnych.

Wydał w 2010 roku publikację z okazji 60-lecia Zrzeszenia Studentów Polskich. Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej. Od 2023 roku członek zespołu redakcyjnego "Odrodzone Słowo Polskie" - niezależnej gazety polskiej.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Zasłużony dla Wrocławskiej Jedynki Przemysłowej (1978)
  • Brązowy Krzyż Zasługi (1979)
  • Zasłużony dla Wrocławia i Województwa Wrocławskiego (1980)
  • Medal 40-lecia PRL (1984)
  • Srebrny Krzyż Zasługi (1986)
  • Złota Odznaka Zasłużony dla Stowarzyszenia Dziennikarzy RP Dolnego Śląska (2021)

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Z żoną Marią Barbarą Michalewicz z d. Maik, absolwentką Wydziału Inżynieryjno-Ekonomicznego Politechniki Szczecińskiej oraz Podyplomowego Studium Tłumaczy na Uniwersytecie Wrocławskim, licencjonowaną tłumaczką języka angielskiego, ma dwoje dzieci. Córka Marta (ur. 1974) jest lekarzem stomatologiem, syn Bartosz (ur. 1976) jest absolwentem Technikum Mechanicznego i Akademii Ekonomicznej. Jego wnukami są: Juliusz (2003), Hanna (2006) oraz Kacper (2006).

Książki[edytuj | edytuj kod]

  • „Ten zły” 2007 r.,
  • „Chapeau bas” 2008 r.,
  • „My i Oni: Nasz Jubileusz” 2010 r.,
  • „Czy warto było… Szkic o teatrzykach studenckich i nie tylko: widziane ze środka i z boku” 2010 r.
  • „Czy warto było… O dawnych teatrach i kulturze studenckiej”. Wydanie drugie poszerzone, 2011 r.
  • „Pałacyk pełen kultury”, 2012 r. – książka zgłoszona była do konkursu "Pióro Fredry" na Międzynarodowych Targach Książki we Wrocławiu i w 2012 r. znalazła się na liście bestsellerów Centralnej Księgarni Naukowej Bolesława Prusa w Warszawie – PRUS24.pl
  • „Recykling wspomnień Starszego Pana”, wrzesień 2020 r. Obejmuje historię XX i XXI w. Zawiera eseje, antologię kultury i sztuki, teatru, życia kulturalnego, socjologii i społeczeństwa, polskiej polityki i administracji publicznej.

Działalność artystyczna[edytuj | edytuj kod]

W okresie studiów (1962–1969) był aktorem Teatru "Kalambur". Sławę doskonałego recytatora zdobył interpretacją wierszy K.I. Gałczyńskiego, w szczególności "Inge Bartsch".

Po studiach występował w kilku teatrach:

W latach 1964–1966 był kierownikiem "Teatru Otwartej Sceny" w Studenckim Klubie Pałacyk we Wrocławiu. W latach 1974–1977 pełnił funkcję dyrektora w Przedsiębiorstwie Imprez Artystycznych "Impart" we Wrocławiu.

Role teatralne[edytuj | edytuj kod]

Sztuka Autor Reżyser Rola Teatr Data premiery
Chmury Arystofanes Włodzimierz Herman Student Teatr Kalambur Wrocław 1964-03-23
Święta Joanna George Bernard Shaw Józef Gruda Giermek lorda Warwicka Teatr Rozmaitości Wrocław 1964-04-04
Lubow Jarowaja Konstanty Treniew Szymon Szurmiej Oficer Teatr Rozmaitości Wrocław 1964-11-06
Gyubal Wahazar Stanisław Ignacy Witkiewicz Włodzimierz Herman Książę, kat Morbidetto Teatr Kalambur Wrocław 1967-05-21
Futurystykon scenariusz Mieczysław Orski Włodzimierz Herman Recytator Teatr Kalambur Wrocław 1967-09
Dobrodziej złodziei Karol Irzykowski Bogusław Litwiniec Alizarin, Lee, Pedantino, Wiceprzew. Klubu Oryginałów, Pius, Prokurator Teatr Kalambur Wrocław 1967-12-09
Cud mniemany czyli ... Krakowiacy i górale Wojciech Bogusławski Kozłowski Tadeusz Góral Teatr Dolnośląski Jelenia Góra 1968-01-19
Amatorzy Bogusław Litwiniec Bogusław Litwiniec Józef Teatr Kalambur Wrocław 1968-10
Magazyn mód Iwan Kryłow Dobrowolski Andrzej Lestow Teatr im.Fredry Gniezno 1969-11-05
Teatr Klary Gazul Prosper Mérimée Wanda Laskowska Żongler, Służba Trybunału Teatr Dolnośląski Jelenia Góra 1970-09-19
Świętoszek Moliere Jowita Pieńkiewicz Walery Teatr Dolnośląski Jelenia Góra 1971-01-16

Role filmowe[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]