Jerzy Koller

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Koller
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 listopada 1882
Mogilnica k. Trembowli

Data i miejsce śmierci

27 marca 1970
Skolimów

Zawód, zajęcie

krytyk, teatrolog, historyk sztuki

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Wawrzyn Akademicki

Jerzy Koller (ur. 5 listopada 1882 w Mogilnicy[1], zm. 27 marca 1970 w Skolimowie) – teatrolog, krytyk literacki, historyk sztuki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

Jerzy Koller urodził się w Mogilnicy k. Trembowli 5 listopada 1882. Był synem lekarza Bolesława Kollera i Joanny z domu Gottwald. Zmarł 27 marca 1970 w Skolimowie. Rodziny nie założył[2].

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Od 1893 uczęszczał do C. K. I Gimnazjum w Tarnopolu, które ukończył w 1901[3][2]. Studia wyższe zaczął na Uniwersytecie Jagiellońskim[4], by od 1902 studiować na uniwersytecie we Lwowie historię literatury, historię sztuki i filozofię[2]. W 1911 na tej samej uczelni uzyskał stopień doktora[2] u prof. Józefa Kallenbacha na podstawie pracy o Juliuszu Słowackim[3].

Praca zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W latach 1906–1908 pracował jako nauczyciel łaciny i języka polskiego w VI gimnazjum we Lwowie[5][6], a następnie podróżował po Austrii i Niemczech[2]. W 1908 debiutował jako literat. Był archiwistą w Ossolineum (od 1911) oraz redaktorem i publicystą prasy lwowskiej[2]. Ogłaszał liczne recenzje i artykuły teatralne[2][4][7]. W 1920 przeniósł się do Poznania, gdzie pracował do 1939 najpierw jako kustosz, a później wicedyrektor Muzeum Wielkopolskiego. W latach 1920–1939 był stałym recenzentem teatralnym „Dziennika Poznańskiego”[3][2]. Publikował również prace z zakresu historii malarstwa[8][2]. W 1940 został wysiedlony do Generalnego Gubernatorstwa[2][9].

Po wojnie był kolejno: kierownikiem literackim teatrów we Lwowie (1944–1945) i Katowicach (1945–1946), a później Teatru Polskiego w Poznaniu (1946–1965)[2]. Uczestniczył w życiu kulturalnym miasta, a 23 czerwca 1962 obchodził jubileusz 50–lecia pracy teatralnej i literackiej[10][2]. Od 1965 mieszkał do śmierci w Skolimowie k. Warszawy[2].

Ordery i odznaczenia[11][edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]