Jewhen Ławrenczuk
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Odznaczenia | |
Eugeniusz Ławreńczuk (ukr.: Євген Вікторович Лавренчук; ur. 24 czerwca 1982[1] we Lwowie) – założyciel (2002) i dyrektor artystyczny Teatru Polskiego w Moskwie[2] oraz Szkoły gry aktorskiej i reżyserii. Główny reżyser Narodowego Akademickiego Teatru Opery i Baletu w Odessie.
Absolwent polskiej szkoły nr 10 im. św. Marii Magdaleny we Lwowie. Jako reżyser zadebiutował w wieku 16 lat, co czyni z niego jednego z najmłodszych reżyserów na świecie[3]. Od tego czasu zrealizował ponad 30 spektakli.
Laureat międzynarodowych konkursów i festiwali w Europie. Prowadzi aktywną działalność pedagogiczną[4] w Rosji, Ukrainie, Polsce, Niemczech, Litwie i Izraelu. Autor własnej metody wykładania aktorstwa i reżyserii. Biegle posługuje się rosyjskim, angielskim, francuskim, ukraińskim i polskim.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się we Lwowie, ukończył polską szkołę nr 10 im. św. Marii Magdaleny. W 2003 roku ukończył studia na wydziale reżyserii operowej Rosyjskiej Akademii Sztuki Teatralnej (GITIS), gdzie kształcił się w mistrzowskiej pracowni Romana Wiktiuka. Następnie ukończył moskiewskie Wyższe Kursy Reżyserii Filmów Fabularnych[5] oraz kurs choreografii na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie[6].
W roku 2004 założył Teatr Polski w Moskwie[6], którego premierowy pokaz (spektakl Śnieg) był jednocześnie pracą dyplomową Eugeniusza Ławreńczuka[7][8]. Na spektaklu była obecna wybitna śpiewaczka operowa Jelena Obrazcowa, pełniąca jednocześnie obowiązki przewodniczącej komisji egzaminacyjnej, która podpisała dyplom E. Ławreńczuka. W tym samym roku na corocznej wystawie Scena Rosji (ros. Сцена России-2004) otrzymał złoty medal oraz tytuł "Najmłodszego reżysera roku"[6].
W 2010 roku w Warszawie założona Fundacja Eugeniusza Ławreńczuka (ang. Eugene Lavrenchuk International Foundation)[9].
W 2013 roku decyzją Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdana Zdrojewskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury i nauki Eugeniusz Ławreńczuk został uhonorowany odznaką „Zasłużony dla kultury Polskiej”[10].
Przygotowuje produkcję filmu fabularnego Ulisses według własnego scenariusza[11].
Teatr Polski w Moskwie[edytuj | edytuj kod]
W kwietniu 2003 roku otworzył się Teatr premierą "Śnieg"[12][13] na podstawie dramatu Stanisława Przybyszewskiego w pomieszczeniu teatru "Et Cetera" na Nowym Arbacie w Moskwie.
Kolejne premiery:
- "Maria Stuart"[14] J. Słowackiego;
- "Iwona, księżniczka Burgunda"[15] W. Gombrowicza;
- "Romeo i Julia"[16] Williama Szekspira (producent);
- "Tango"[17][18] Sł. Mrożka;
- "Zmierzch Europy"[19] (scenarzysta, producent);
- "Edyp Śpiący"[20] wg Krzysztofa Bizio (producent);
- "P.S.: Pchła Szachrajka"[21] wg Jana Brzechwy;
- "Porwanie Europy"[2][22][23][24][25][26] wg własnego scenariusza.
Teatr Polski w Moskwie wielokrotnie przedstawiał swoje spektakle na międzynarodowych festiwalach teatralnych: "Spotkania Teatralne"[27] Rzeszów (Polska), dwukrotnie – 2003 i 2009, Międzynarodowy Festiwal Szekspirowski w Gdańsku, Wileńskie Spotkania Teatralne[21][28][29] i inne. Regularnie Teatr prowadzi sezonowe Szkoły teatralne według autorskiej metody Eugeniusza Ławreńczuka w Moskwie, Wilnie, Warszawie, Szczecinie, Krakowie, Rzeszowie, Wrocławiu, Sopocie, Odessie i innych miastach. Teatr Polski w Moskwie jest regularnym uczestnikiem festiwalu teatralnego w ramach programu "Moskwa – miasto pokoju". Przy Teatrze działa Szkoła gry aktorskiej i reżyserii – "Otwarta Szkoła Teatralna Eugeniusza Lawreńczuka", w ramach której prowadzi się nauka podstawowych dyscyplin teatralnych oraz trening rozwoju osobistego, kursy języka polskiego i Studio teatralne dla dzieci i młodzieży.
Szkoła Gry aktorskiej i Reżyserii ( "Otwarta Szkoła Teatralna Eugeniusza Ławreńczuka")[edytuj | edytuj kod]
E. Ławreńczuk prowadzi aktywne działania pedagogiczne w Rosji i Europie. Jest założycielem i Dyrektorem artystycznym Szkoły Gry aktorskiej i Reżyserii[21] w Moskwie – "Otwarta Szkoła teatralna Eugeniusza Ławreńczuka". Program edukacyjny Szkoły opiera się na własnej metodzie nauczania z wykorzystaniem nowej interpretacji idei Michaiła Czechowa, Jerzego Grotowskiego, Antonina Artauda i Konstantego Stanisławskiego. Zasadą nowej metody jest antypsychologizm jako podstawa działania aktora i reżyserskiego myślenia, co radykalnie zmienia podstawowe kryteria aktorstwa i sztuki mówienia. Skuteczność alternatywnej metody wobec tradycyjnych metod jest udowodniona podczas regularnych pokazów, kursów mistrzowskich i szkoleń międzynarodowych.
Produkcje w innych teatrach[edytuj | edytuj kod]
- "Krzesła"[30][31] Eugène Ionesco, Lwowski Teatr Akademicki im. Marii Zańkowieckiej, 2004;
- "Smok"[32] E.Szwarca, Lwowski Teatr Młodzieży, 2004;
- "Cavalleria Rusticana» opera P.Mascagni, Opera lwowska (premiera nie odbyła się z powodu śmierci dyrygenta), 2005[33];
- "Bal w Operze" J.Tuwima, Szkolne Teatr-Studio przy Ambasadzie RP w Federacji Rosyjskiej, 2006;
- "Biloxi Blues" N.Simona, Tomski Teatr Dramatyczny, 2006[34][35][36];
- "Amazonia" D.Glassa, Tomski Teatr Dramatyczny, 2006[37];
- "Zmierzch Bogów" R. Fedeniowa, Rosyjski Akademicki Teatr Dramatyczny w Odessie, 2007[38][39][40][41][42][43];
- "Tanahschpiel", wg Starego Testamentu, Rosyjski Akademicki Teatr Dramatyczny w Odessie, 2007[44][45][46][47][48];
- "Smok" E.Szwarca (nowa redakcja reżyserska) Teatr Nowego Widza, Tomsk, 2008[49][50][51][52][53];
- "Anna Karenina" L.Tołstoja, Teatr Nowego Widza, Tomsk, 2009 r.[54][55][56][57][58][59][60][61][62][63][64][65];
- "Jaszczur, Łania, Szaman i Gabriela" na podstawie Cz.Miłosza (scenariusz Alwidy Bajor), Rosyjski Teatr w Wilnie – wspólny projekt Fundacji Terra Humana (Warszawa) i 5 zespołów teatralnych z Rosji, Ukrainy, Litwy i Polski, 2009 r.;
- "Pasja według Becketta. Czekając na Godota". (Autor pomysłu, producent) Teatr Nowego Widza, Tomsk, 2010 r.;
- "Ojcowie i Synowie: Zwyczajny faszyzm". (Autor pomysłu, producent) Teatr Nowego Widza, Tomsk, 2010 r.;
- «Workshop» (kierownik artystyczny projektu, producent) – cykliczny projekt 2007-2016. – Otwarte pokazy uczniów "Otwartej Szkoły Teatralnej Eugeniusza Lawreńczuka", Moskwa;
- "Gramy Czechowa", Otwarta Szkoła Teatralna Eugeniusza Lawreńczuka, Moskwa; 2013 r.;
- "Lista oczekiwania" A.Mardania, Rosyjski Akademicki Teatr Dramatyczny w Odessie, 2015.;
- "Juda i jego bracia" na podstawie 1 Księgi Machabejskiej, Teatr Eyhal Tarbut, Netanya (Izrael) 2015.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ставская Т.: Отрывки из радиопрограммы «Театр и лица» : Радиостанция «Эхо Москвы в Томске». Жасминовая поляна. [dostęp 2014-04-06]. (ros.).
- ↑ a b Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Скандальный московский режиссер привезет в Краснодар «Снег» [online], bloknot-krasnodar.ru [dostęp 2016-09-11] .
- ↑ Встреча с польским режиссером [online], mkrf.ru [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Министерство Культуры Российской Федерации – Встреча с польским режиссером [online], mkrf.ru [dostęp 2016-09-11] .
- ↑ a b c Marija Alisowa , «Анна Каренина» – это не сериал [online], vtomske.ru, 10 listopada 2009 [dostęp 2016-09-10] (ros.).
- ↑ Czasopismo Rodacy – RodacyNaSyberii.pl [online], www.rodacynasyberii.pl [dostęp 2016-09-11] .
- ↑ Евгений Лавренчук: «Кризис — прекрасный повод быть еще хитрее» [online] [dostęp 2016-09-11] .
- ↑ Лавренчук, Євгеній Вікторович [online], База знань [dostęp 2016-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-14] (ukr.).
- ↑ Ambasada RP w RF , Ceremonia wręczania orderów i odznaki honorowej „Zasłużony dla Kultury Polskiej” [online], www.moskwa.msz.gov.pl [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Лавренчук, Евгений Викторович [online], Универсальная энциклопедия [dostęp 2016-09-11] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-11] (ros.).
- ↑ Agata Kulczycka , Młodzi i bardzo ambitni [online], Gazeta Wyborcza, 9 października 2003 [dostęp 2016-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-24] .
- ↑ Katarzyna Kraul , Historia Śniegiem okryta [online], Gazeta Poznańska, 9 lipca 2006 [dostęp 2016-09-12] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-07] .
- ↑ "Мария Стюарт" Польский театр в Москве [online], 28 lutego 2012 [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Евгений Лавренчук "Ивонна, принцесса Бургундская" » Полония России :: Польша :: история :: будущее :: наши общие дела [online], www.polonia.ru [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Москва | Афиша | Ромео и Джульетта – MosDay.ru [online], mosday.ru [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Танго. Заказ и продажа билетов [online], www.moscowshows.ru [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Resinet, Perwersyjny urok dekadencji – Rzeszowski Serwis Kulturalny [online], www.kultura.resinet.pl [dostęp 2016-09-11] .
- ↑ Закат Европы [online], Polski Teatr w Moskwie [dostęp 2016-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2014-07-06] (ros.).
- ↑ Эдип спящий [online], VashDosug.ru [dostęp 2016-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-18] .
- ↑ a b c Międzynarodowy Polski Festiwal Monospektakli w Wilnie | Wilnoteka [online], www.wilnoteka.lt [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Репортаж НТВ о репетициях спектакля "Похищение Европы". Polski Teatr w Moskwie [dostęp 2016-09-10].
- ↑ Даниэль Ольбрыхский в программе "Главная роль" телеканал "Культура". Polski Teatr w Moskwie [dostęp 2016-09-10].
- ↑ E-teatr, Daniel Olbrychski i Eugeniusz Ławreńczuk .
- ↑ Olbrychski odmawia Rosjanom udziału w „Porwaniu Europy” [online] [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ "За обедом": Даниэль Ольбрыхский о везении, Наполеоне и русском языке. Москва 24 [dostęp 2016-09-10].
- ↑ V Światowe Spotkania Teatrów Polonijnych na Podkarpaciu [online], Onet.pl, 9 października 2003 [dostęp 2016-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-14] (pol.).
- ↑ Rosja: Polski Teatr w Moskwie [online], Iuvenum Polonia [dostęp 2016-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-18] .
- ↑ Spontaniczny i intrygujący spektakl Polskiego Teatru w Moskwie [online], Kurier Wileński, 17 października 2011 [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Оксана Керик , Наближаючись до межі Мовчання, „Поступ”, 11 grudnia 2003 (ukr.).
- ↑ Поступ [online], postup.brama.com [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Е. Лавренчук Оксана Керик [online], jass-min.narod.ru [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Поступ [online], postup.brama.com [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Интерьвью Лавренчука с Татьяной Ставской [online], jass-min.narod.ru [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Совсем еще мальчишка [online], ck-magazine.ru [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Kulturelles Austauschprojekt »Eine Bühne für Sibirien« [online] [dostęp 2016-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-19] .
- ↑ Амазонки в драме Е. Лавренчук Евгения Сайко [online], jass-min.narod.ru [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ ...Как Вертинский в Одессу возвращался — Тиква – Ор самеах [online], viknaodessa.od.ua [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ "PORTO-FRANCO" newspaper – Odessa [online], porto-fr.odessa.ua [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Спектакль "Сумерки богов" – Одесский академический русский драматический театр [online], rusteatr.odessa.ua [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Сумерки богов [online], www.vashdosug.ru [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Жанна Букина , Спектакль „Сумерки богов” [online], Галерка [dostęp 2016-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-16] (ros.).
- ↑ «Сумерки богов» | Телеканал Театр. Официальный сайт [online], 20 grudnia 2011 [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Такой современный Ветхий Завет. Одесская газета «Порто-Франко» № 911 25.04.2008 [online], porto-fr.odessa.ua [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Спектакль „Танахшпиль” [online], Галерка [dostęp 2016-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-24] (ros.).
- ↑ Спектакль «Танахшпиль» – расписание, рецензия, фотография [online], today.od.ua [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Киноклуб "Феникс" → Танахшпиль [online], fenixclub.com [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ И НЕ ОТВЕЛИ ВЗГЛЯДА ОТ СЦЕНЫ... [online], vo.od.ua [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ «Дракон» в ТЮЗе: страна скатывается в тоталитаризм? [online], 11 stycznia 2009 [dostęp 2016-09-10] (ros.).
- ↑ Афиша Томска. "Дракон" – спектакли [online], afisha.westsib.ru [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ История – tuz-tomsk.ru [online], tuz-tomsk.ru [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Томск | Страстной бульвар, 10 [online], strast10.ru [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Памфлет о свободе. Приходите в театр – посмотреть телевизор. Премьера в ТЮЗе [online], www.tv2.tomsk.ru [dostęp 2016-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-17] .
- ↑ «Анна Каренина» – это не сериал [online], 10 listopada 2009 [dostęp 2016-09-10] (ros.).
- ↑ Афиша Томска. В ТЮЗе проходит спектакль "Анна Каренина" режиссера Евгения Лавренчука [online], afisha.westsib.ru [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Томскую версию «Анны Карениной» покажут в Лондоне [online], www.tv2.tomsk.ru [dostęp 2016-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-17] .
- ↑ Анна Каренина. Апология Лавренчука | Оксюморон [online], oxymoron.tomsk.ru [dostęp 2016-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-16] .
- ↑ Татьяна Ермолицкая , Театральные новости [online], Арт-Мастер [dostęp 2016-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-18] (ros.).
- ↑ Скандальную «Анну Каренину» из Томска поставят на сцене Лондона – Городской портал tomsk.ru [online], Городской портал tomsk.ru [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ k, «Анна Каренина» без... Анны [online], Театр в Томске [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ В новом фильме Владимира Бортко Анну Каренину могла бы сыграть томичка – Woman's Day [online] [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Томск | Страстной бульвар, 10 [online], strast10.ru [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ „Эхо недели”: В ТЮЗе премьера – „Анна Каренина” [online], Begin-Online, 19 lutego 2010 [dostęp 2016-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-16] (ros.).
- ↑ Министерство Культуры Российской Федерации [online], mkrf.ru [dostęp 2016-09-10] .
- ↑ Томскую "Анну Каренину" представят британским зрителям [online], vesti.ru [dostęp 2016-09-10] .