John Connally
|
||
 |
||
| Data i miejsce urodzenia | 27 lutego 1917 Floresville, Teksas |
|
| Data i miejsce śmierci | 15 czerwca 1993 Houston, Teksas |
|
| 61. sekretarz skarbu Stanów Zjednoczonych | ||
| Okres | od 11 lutego 1971 do 12 czerwca 1972 |
|
| Poprzednik | David M. Kennedy | |
| Następca | George P. Shultz | |
| 38. gubernator Teksasu | ||
| Okres | od 15 stycznia 1963 do 21 stycznia 1969 |
|
| Poprzednik | Price Daniel | |
| Następca | Preston Smith | |
| 55. sekretarz Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych | ||
| Okres | od 25 stycznia 1961 do 20 grudnia 1961 |
|
| Poprzednik | William B. Franke | |
| Następca | Fred Korth | |
John Bowden Connally, Jr. (ur. 27 lutego 1917, zm. 15 czerwca 1993) – amerykański polityk ze stanu Teksas. W ciągu swego życia był działaczem zarówno Partii Demokratycznej jak i Republikańskiej.
Życiorys[edytuj]
Connally urodził się w teksańskim Floresville. Studiował prawo na uniwersytecie stanowym. W czasie II wojny światowej służył w marynarce wojennej. Został przyjacielem młodego kongresmena Lyndona B. Johnsona, od kiedy nawiązał z nim kontakt listowny.
W roku 1961 prezydent John F. Kennedy, za namową swego wiceprezydenta, jakim był Johnson, mianował Connally’ego sekretarzem marynarki USA. Kiedyś to stanowisko równało się członkostwu w gabinecie. Potem zostało włączone do departamentu obrony w randze odpowiadającej wiceministrowi odpowiedzialnemu za flotę.
Connally zrezygnował z udziału w rządzie, aby móc jesienią kandydować na stanowisko gubernatora Teksasu. Pokonał w prawyborach liberała Dona Yarborougha.
Jako gubernator był gospodarzem wizyty pary prezydenckiej w Dallas 22 listopada 1963 roku, kiedy zamordowano Kennedy’ego, gdy ten jechał, wraz z Connallym (który też został poważnie ranny) w otwartym wozie.
Connally zachowywał lojalność wobec Johnsona, ale po jego ustąpieniu został mianowany przez prezydenta Richarda Nixona sekretarzem skarbu (1971). Nixon chciał w ten sposób pozyskać Teksańczyków w wyborach prezydenckich w roku 1972, które notabene wygrał ogromną przewagą. Connally chciał zaś pomóc sobie tym w uzyskaniu nominacji prezydenckiej republikanów w roku 1976, gdyż nie miałby raczej szans na zdobycie kandydatury demokratów. Ustąpił ze stanowiska na początku roku 1973.
Jednakże jego szanse na prezydencką kandydaturę pogrzebało ujawnienie skandalu korupcyjnego, w jaki był zamieszany. Mimo to próbował sił w prawyborach roku 1980, ale przegrał.
