John Maguire

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
John Maguire
Pseudonim

The One

Data i miejsce urodzenia

19 maja 1983
Peterborough

Obywatelstwo

Wielka Brytania

Wzrost

175 cm

Masa ciała

77 kg

Styl walki

grappling

Kategoria wagowa

średnia (2006–2009) półśrednia (2010–2019) lekka (2013–2015)

Klub

Tsunami Gym

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

39

Zwycięstwa

26

Przez nokauty

3

Przez poddania

16

Przez decyzje

7

Porażki

13

  1. Bilans walk aktualny na 13 lipca 2019.

John Maguire (ur. 19 maja 1983 w Peterborough) – angielski zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) wagi półśredniej, średniej i lekkiej[1]. Były mistrz UCMMA(inne języki), OMMAC oraz M4TC w wadze półśredniej. Walczył także dla Cage Rage, BAMMA, UFC, Cage Warriors, ACB czy KSW.

Kariera MMA[edytuj | edytuj kod]

Wczesna kariera[edytuj | edytuj kod]

Zawodowo w mieszanych sztukach walki zadebiutował w kwietniu 2006 roku. W ciągu dwóch lat wygrał wszystkie osiem swoich pierwszych pojedynków przed czasem, walcząc wówczas w wadze średniej[1].

7 sierpnia 2010 podczas gali OMMAC 6 zdobył pas mistrzowski federacji Olympian MMA Championships (OMMAC) w wadze półśredniej, pokonując decyzją niejednogłośną po zaciętej walce Wayne'a Murrie[1].

18 września 2010 na gali UCMMA 15: Showdown zdobył drugi pas w wadze półśredniej, tym razem większej, brytyjskiej organizacji, Ultimate Challenge MMA(inne języki) (UCMMA), wygrywając z Brazylijczykiem, Henrique Santaną przez TKO w drugiej rundzie. Następnie Maguire obronił tytuł mistrzowski trzy razy, po czym podpisał kontrakt z największą organizacją na świecie – UFC[2].

UFC[edytuj | edytuj kod]

Maguire początkowo miał zadebiutować w Ultimate Fighting Championship przeciwko Jamesowi Headowi podczas gali UFC 138[3], jednak Head został zmuszony do wycofania się z pojedynku z powodu kontuzji. Nowym rywalem Maguire'a został inny Amerykanin, Justin Edwards[4]. Maguire zwyciężył tą walkę po trzech rundach jednogłośnie na punkty[5].

14 kwietnia 2012 zawalczył z finalistą turnieju "The Ultimate Fighter: United States vs. United Kingdom", DaMarquesem Johnsonem, zwyciężając walkę poprzez poddanie rywala dźwignią prostą na staw łokciowy[6]. Występ został nagrodzony bonusem finansowym za najlepsze Poddanie wieczoru[7].

29 września 2012 podczas gali UFC w Fuel TV: Struve vs. Miocić przegrał jednogłośną decyzją sędziowską z Johnem Hathawayem[8].

17 listopada 2012 na wydarzeniu UFC 154 zmierzył się z Mattem Riddle, zastępując kontuzjowanego Syryjczyka, Besama Yousefa. Walkę przegrał ponownie po trzech rundach decyzją jednogłośną[9].

15 czerwca 2013 roku na gali UFC 161 przegrał po raz trzeci z rzędu walkę w tym samym stylu[10]. Po tej porażce został zwolniony przez amerykańską organizację[11].

Cage Warriors[edytuj | edytuj kod]

31 października 2013 podpisał kontrakt z angielską federacją Cage Warriors. Jeszcze w grudniu tego samego roku udanie zadebiutował przeciwko Irlandczykowi, Philipowi Mulpeterowi na Cage Warriors 63[12].

Następnie 1 marca 2014 roku zmierzył się ze swoim krajanem, Saulem Rogerem podczas Cage Warriors 65. Przegrał pojedynek po decyzji jednogłośnej[13]. Jeszcze w tym samym miesiącu na kolejnej gali Cage Warriors został znokautowany przez Bośniaka, Damira Hadžovicia[14].

KSW[edytuj | edytuj kod]

3 grudnia 2016 zadebiutował dla najlepszej polskiej federacji – Konfrontacji Sztuk Walki[15]. Stoczył tam jeden pojedynek o pas mistrzowski w wadze półśredniej z ówczesnym mistrzem Borysem Mańkowskim podczas gali KSW 37: Circus of Pain. Walkę przegrał jednogłośnie na punkty[16].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Lista zawodowych walk w MMA[edytuj | edytuj kod]

Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana 26–13 Anglia Sam Boult (11-4) Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 Caged Steel FC 23 13 lipca 2019 Wielka Brytania Sheffield Main Event
Przegrana 26-12 Anglia Brad Wheeler (17-13) TKO (ciosy pięściami) 2 2:43 Cage Warriors 102: Webb vs. Robertson 2 marca 2019 Wielka Brytania Londyn Walka w umownym limicie 79 kg
Przegrana 26–11 Włochy Stefano Paternò (10-2-1) KO (cios pięścią) 1 2:46 IFC 3: Paterno vs. Maguire 5 maja 2018 Włochy Mediolan Walka o pas mistrzowski IFC w wadze półśredniej
Wygrana 26–10 Włochy Leonardo Damiani (5-1) Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 2:48 Fighting Venkon / Legio's Team Bergamo - Venkon Fight Night 2 21 stycznia 2018 Włochy Mediolan
Przegrana 25–10 Belgia Tommy Depret (13-5) TKO (ciosy pięściami) 3 3:10 Cage Warriors 89 25 listopada 2017 Belgia Antwerpia
Wygrana 25–9 Pakistan Shah Hussain (11-11) Poddanie (dźwignia skrętowa na staw skokowy) 2 3:05 Rise of Champions 4 30 września 2017 Wielka Brytania Brentwood
Przegrana 24–9 Polska Borys Mańkowski (18-5-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 KSW 37: Circus of Pain 3 grudnia 2016 Polska Kraków Walka o pas mistrzowski KSW w wadze półśredniej
Wygrana 24–8 Szkocja Kieran Malone (9-11) Poddanie (klucz na rękę - kimura) 3 4:31 ACB 47 - Braveheart 1 października 2016 Szkocja Glasgow
Wygrana 23–8 Anglia Colin Fletcher (12-6) Poddanie (dźwignia na staw łokciowy) 3 1:03 M4TC 21: Supremacy 25 czerwca 2016 Wielka Brytania Houghton-le-Spring Zdobył mistrzowski pas M4TC w wadze półśredniej
Wygrana 22–8 Francja Vincent del Guerra (24-15) Poddanie (duszenie za pleców) 1 0:55 British Challenge MMA 15 7 maja 2016 Wielka Brytania Colchester
Wygrana 21–8 Francja Aymard Guih (9-6-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 British Challenge MMA 14 20 lutego 2016 Wielka Brytania Colchester Powrót do wagi półśredniej
Wygrana 20–8 Francja Alexandre Roumette (4-5) Poddanie (klucz na rękę) 1 3:09 British Challenge MMA 12 3 października 2015 Wielka Brytania Colchester Walka w umownym limicie 74 kg
Przegrana 19–8 Bośnia i Hercegowina Damir Hadžović(inne języki) (7-2) KO (kolana i ciosy pięściami w parterze) 1 3:58 Cage Warriors 66: Dalby vs. Churilov 22 marca 2014 Dania Ballerup
Przegrana 19–7 Anglia Saul Rogers (7-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Cage Warriors 65: Maguire vs. Rogers 1 marca 2014 Irlandia Dublin
Wygrana 19–6 Irlandia Philip Mulpeter (6-3) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Cage Warriors 63 31 grudnia 2013 Irlandia Dublin Walka w umownym limicie 73 kg
Przegrana 18–6 Kanada Mitch Clarke(inne języki) (9-2) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 161: Evans vs. Henderson 15 czerwca 2013 Kanada Winnipeg Przejście do wagi lekkiej (70,3 kg)
Przegrana 18–5 Stany Zjednoczone Matt Riddle (6-3) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 154: St. Pierre vs. Condit 17 listopada 2012 Kanada Montreal
Przegrana 18–4 Anglia John Hathaway (16-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC on Fuel TV: Struve vs. Miocic 29 września 2012 Wielka Brytania Nottingham
Wygrana 18–3 Stany Zjednoczone DaMarques Johnson(inne języki) (16-9) Poddanie (dźwignia na staw łokciowy - balacha) 2 4:40 UFC w Fuel TV: Gustafsson vs. Silva 14 kwietnia 2012 Szkocja Sztokholm Bonus za poddanie wieczoru
Wygrana 17–3 Anglia Justin Edwards(inne języki) (7-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 138: Leben vs. Munoz 5 listopada 2011 Wielka Brytania Birmingham
Wygrana 16–3 Anglia Peter Irving (14-8-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UCMMA 23 - Go 4 It 17 września 2011 Wielka Brytania Londyn Obronił pas mistrzowski UCMMA w wadze półśredniej
Wygrana 15–3 Anglia Jamaine Facey (6-5) Poddanie (klucz na rękę) 2 4:23 UCMMA 20: Fists of Fire 14 maja 2011 Wielka Brytania Londyn Obronił pas mistrzowski UCMMA w wadze półśredniej
Wygrana 14–3 Anglia Dean Amasinger (7-2) Poddanie (duszenie zza pleców) 2 3:28 UCMMA 18: Face Off 05 lutego 2011 Wielka Brytania Londyn Obronił pas mistrzowski UCMMA w wadze półśredniej
Wygrana 13–3 Brazylia Henrique Santana (6-4) TKO (przerwanie przez lekarza) 2 1:25 UCMMA 15: Showdown 18 września 2010 Wielka Brytania Londyn Zdobył pas mistrzowski UCMMA w wadze półśredniej
Wygrana 12–3 Anglia Wayne Murrie (11-2-1) Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 OMMAC 6: Battlestars 07 sierpnia 2010 Wielka Brytania Liverpool Zdobył pas mistrzowski OMMAC w wadze półśredniej
Przegrana 11–3 Norwegia Simeon Thoresen (11-1-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 BAMMA 3: Watson vs. Horwich 15 maja 2010 Wielka Brytania Birmingham
Wygrana 11–2 Anglia Edgelson Lua (5-5) Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 UCMMA 10: Resurrection 06 lutego 2010 Wielka Brytania Londyn Przejście do wagi półśredniej
Przegrana 10–2 Anglia Tom Watson(inne języki) (8-3) TKO (ciosy pięściami) 3 2:47 BAMMA 1: The Fighting Premiership 27 czerwca 2009 Wielka Brytania Londyn
Wygrana 10–1 Anglia Chris Rice (13-6) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 CG 10: Clash of the Titans 29 listopada 2008 Wielka Brytania Liverpool
Wygrana 9–1 Anglia Lee Austin (3-2) Poddanie 1 4:20 UK - Cage Fighting Championships 29 czerwca 2008 Wielka Brytania Coventry
Przegrana 8–1 Armenia Arman Gambarjan (18-5-1) Decyzja (jednogłośna) 2 5:00 WAFC: World Pankration Championship 2008 24 maja 2008 Rosja Chabarowsk
Wygrana 8–0 Anglia Andy Costello (3-5) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 ? Pain and Glory: ExCeL London 26 kwietnia 2008 Wielka Brytania Londyn
Wygrana 7–0 Anglia Jake Bostwick (3-2) Poddanie (klucz na rękę) 1 4:00 Cage Rage Contenders 6 18 sierpnia 2007 Wielka Brytania Londyn
Wygrana 6–0 Anglia Jake Bostwick (3-1) TKO (ciosy pięściami) 1 ? Cage Rage Contenders 5 16 czerwca 2007 Wielka Brytania Londyn
Wygrana 5–0 Alex Korsters (0-0) TKO (ciosy pięściami) 2 3:30 Intense Fighting 12 maja 2007 Wielka Brytania Peterborough
Wygrana 4–0 Ed Garass (0-0) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 0:55 UKMMAC 18: Fists of Fury 25 lutego 2007 Wielka Brytania Purfleet
Wygrana 3–0 Anglia Michael Pastou (0-0) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 2:46 Intense Fighting: Caged 11 listopada 2006 Wielka Brytania
Wygrana 2–0 Bill Mutch (0-0) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 2:05 Intense Fighting 5 19 sierpnia 2006 Wielka Brytania
Wygrana 1–0 Lee Webber (0-0) Techniczne poddanie 2 0:27 Intense Fighting 3 1 kwietnia 2006 Wielka Brytania Debiut w wadze średniej

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Sherdog.com, John [online], Sherdog [dostęp 2020-01-31].
  2. Sherdog.com, New UFC signing John Maguire [online], Sherdog [dostęp 2022-08-07] (ang.).
  3. Shaun Al-Shatti, UFC 138 Fight Card: Mark Scanlon Out, Newly Signed John Maguire In Against James Head [online], MMA Nation, 23 września 2011 [dostęp 2022-08-07] (ang.).
  4. James Head out, Justin Edwards in against John Maguire at UFC 138 [online], MMA Junkie, 28 września 2011 [dostęp 2022-08-07] (ang.).
  5. Tomasz Nowosielski, UFC 138: Leben vs Munoz - wyniki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 5 listopada 2011 [dostęp 2022-08-07] (pol.).
  6. Wojslaw Rysiewski Venom, UFC on Fuel TV: Gustafsson vs Silva - wyniki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 14 kwietnia 2012 [dostęp 2022-08-07] (pol.).
  7. Daniel Vreeland, UFC on Fuel TV: Gustafsson vs Silva Fighter Salaries [online], The Sports Daily, 15 kwietnia 2012 [dostęp 2022-08-07] (ang.).
  8. Wojslaw Rysiewski Venom, UFC on Fuel TV: Struve vs Miocic - wyniki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 29 września 2012 [dostęp 2022-08-07] (pol.).
  9. UFC 154: St. Pierre vs. Condit – wyniki + bonusy – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-08-07] (pol.).
  10. UFC 161 – wyniki – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-08-07] (pol.).
  11. Sześciu zawodników zwolnionych z UFC [online], MMANews, 16 sierpnia 2013 [dostęp 2022-08-07].
  12. Tomasz Chmura, Cage Warriors 63: Ray vs. Buchinger - wyniki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 31 grudnia 2013 [dostęp 2022-08-07] (pol.).
  13. Karol Dąbrowski, Cage Warriors 65 - relacja i wyniki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 1 marca 2014 [dostęp 2022-08-07] (pol.).
  14. Cage Warriors 66 – relacja – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-08-07] (pol.).
  15. IP), John Maguire rywalem Borysa Mańkowskiego na KSW 37 [online], Polska Times, 19 października 2016 [dostęp 2020-02-29] (pol.).
  16. Jakub Bijan, Borys Mańkowski bez litości rozprawia się z Johnem Maguire, pas pozostaje w Poznaniu! (Wideo) | MMA ROCKS [online], MMA Rocks!, 3 grudnia 2016 [dostęp 2020-02-29] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]