Julian Łubieński
 drzeworyt Jana Styfiego (1873) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
| Rodzice | |
Julian Łubieński herbu Pomian (ur. 13 lutego 1827 w Guzowie, zm. 23 maja 1873 w Warszawie) – polski hrabia, inżynier-chemik, profesor technologii na Uniwersytecie Warszawskim, architekt[1].
Syn Henryka i Ireny z Potockich, brat Edwarda i Konstantego Ireneusza. W 1850 ożenił się z Antoniną z Łubieńskich i miał z nią córkę Marię.
Kształcił się w Paryżu w École centrale Paris do 1849 roku. Po przyjeździe do Polski wykonał prace przy odnowie katedry i seminarium w Sejnach w 1864 roku. Wybudował także cukrownie w Śreniawie i Pudliszkach. Po ojcu odziedziczył wieś Częstocice.
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 28-4-15)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Saga rodu Łubieńskich. ostrowiecka.pl, 2017-12-23. [dostęp 2024-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-02)].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Julian Łubieński, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-05-28].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Polski Słownik Biograficzny Tom XVIII (1973 r.)
- Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 595.
- Marek Jerzy Minakowski: Julian hr. Łubieński z Łubnej h. Pomian