Juliusz Chmielowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Juliusz Chmielowski
Ilustracja
rotmistrz rotmistrz
Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1901
Dubowka

Data i miejsce śmierci

9–11 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1918–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939

Juliusz Chmielowski (ur. 8 listopada 1901 w Dubowce, zm. 9–11 kwietnia 1940 w Katyniu) – rotmistrz Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 8 listopada 1901 w Dubowce, w ówczesnym powiecie carycyńskim guberni saratowskiej, w rodzinie Wacława i Julii z Łowienieckich[1][2]. Maturę zdał w Toruniu[3]. Stopień magistra praw uzyskał na Uniwersytecie Poznańskim.

Od 1918 wstąpił do 4 Dywizji gen. Żeligowskiego. Wzięty do niewoli ucieka i wraca do kraju. W 1919 wstąpił do 3 pułku ułanów. Od 18 listopada 1919 do 1 marca 1920 był uczniem klasy 23. „Jazdy” Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie. Po ukończeniu kursu ogólnego odbył miesięczny kurs kawaleryjski przy Centralnej Szkole Podoficerów Jazdy w Przemyślu. W wojnie polsko-bolszewickiej walczy w szeregach 18 pułku ułanów. 2 października 1920 został ranny w czasie szarży na umocnione pozycje bolszewików pod Miechowicami. 25 listopada 1920 został mianowany z dniem 1 września 1920 podporucznikiem w kawalerii[4].

Po wojnie 1920 pozostał w służbie czynnej w 18 puł. w Grudziądzu[5][6][7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 marca 1920 i 138. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)[5]. W grudniu 1926 został przeniesiony do 8 pułku ułanów w Krakowie i przydzielony do 5 szwadronu samochodów pancernych na stanowisko młodszego oficera[8][9]. 2 kwietnia 1929 został mianowany rotmistrzem ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 i 33. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[10]. Z dniem 31 sierpnia 1929 został przeniesiony w stan spoczynku[11]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Toruń. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[12].

Pracował w Pomorskim Urzędzie Wojewódzkim, a następnie w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII jako urzędnik administracji wojskowej.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Między 7 a 9 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[13]. Między 9 a 11 kwietnia 1940 zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany[13]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

11 czerwca 1927 ożenił się z Janiną Elżbietą z Oswałdowskich[14][2].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ryżewski 1992 ↓, s. 325.
  2. ↑ a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 73.
  3. ↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 33.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 47 z 8 grudnia 1920, s. 1324.
  5. ↑ a b Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 178.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 635, 689.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 573, 611.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 54 z 23 grudnia 1926, s. 446.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 297, 360.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 107.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 217.
  12. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 338, 1013.
  13. ↑ a b Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 783.
  14. ↑ Ryżewski 1992 ↓, s. 326.
  15. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 635.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 573.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 297.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 grudnia 1938, s. 3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Juliusz_Chmielowski&oldid=71658591”