Przejdź do zawartości

Juliusz Dudziński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Juliusz Dudziński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1893
Radzymin, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

17 września 1939
Lublin, Polska

Poseł V kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 13 września 1938
do 17 września 1939

Przynależność polityczna

Obóz Zjednoczenia Narodowego

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Juliusz Dudziński (ur. 25 stycznia 1893 w Radzyminie, zm. 17 września 1939 w Lublinie) – polski działacz niepodległościowy i polityk, poseł na Sejm IV i V kadencji w II RP, oficer kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 stycznia 1893 w Radzyminie, w rodzinie Antoniego i Józefy z Jasińskich[1][2]. Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie rozpoczął studia na uniwersytecie w Liège, podczas których odbył kurs podoficerski Związku Strzeleckiego (działał w nim od 1912). Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, w której został komendantem obwodu radzymińskiego POW. Następnie wchodził w skład w 1 pułku ułanów Legionów Polskich. Od 5 lutego do 31 marca 1917 był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego. Kurs ukończył z wynikiem dostatecznym w stopniu starszego ułana[3]. Od 1918 do 1922 służył w 1 pułku szwoleżerów, walcząc w wojnach polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej. Służbę zakończył jako dowódca szwadronu w stopniu rotmistrza.

Następnie, od 1922 prowadził własne, 100-ha gospodarstwo rolne w Gościeradzu[4]. Działał wówczas w samorządzie terytorialnym – był członkiem rady gminnej, sejmiku powiatowego i wojewódzkiego. Pełnił też funkcję radcy i członka zarządu Wielkopolskiej Izby Rolniczej. Był również prezesem Banku Ludowego w Bydgoszczy oraz członkiem Rady Głównej Wielkopolskiego Towarzystwa Kółek Rolniczych.

W 1935 z listy BBWR został wybrany posłem na Sejm w okręgu nr 100 (Bydgoszcz miasto i powiat, Wyrzysk i Chodzież). Został sekretarzem prezydium izby. Powtórnie wybrany w 1938. W działalności prezentował poglądy antysemickie, będąc także - zwłaszcza w drugiej kadencji - ostrym krytykiem sanacji[5]. Był współzałożycielem grupy „Jutro Pracy". Na stopień majora rezerwy został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 1. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[6].

W kampanii wrześniowej dowodził ochotniczym oddziałem obrony Lublina. Ciężko ranny, zmarł w szpitalu[7]. Pochowany został kwaterze wojennej cmentarza przy ul. Unickiej[7].

15 sierpnia 1925 ożenił się z Pauliną Zulińską[8].

Major Dudziński jest patronem jednej z ulic w Lublinie.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dudziński Juliusz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-05-02].
  2. Łoza 1938 ↓, s. 155, tu urodzony w Radzyniu.
  3. CAW ↓, s. 13, jako Julian Dudziński.
  4. Wojciech Borakiewicz Szwoleżer, legionista, poseł. "Walczył jak Wołodyjowski"
  5. Włodzimierz Jastrzębski, „Wojenne i sejmowe bitwy i potyczki. Juliusz Dudziński – legionista, szwoleżer, ziemianin i poseł na Sejm RP z podbydgoskiego Gościeradza”
  6. Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 676.
  7. a b Dudziński Juliusz 1893–1939. bs.sejm.gov.pl. [dostęp 2018-11-03].
  8. a b Łoza 1938 ↓, s. 155.
  9. Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 409.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 16 lipca 1921, s. 1146, jako rtm. Julian Dudziński.
  11. M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 692.
  13. M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 298.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]