Przejdź do zawartości

Język malajski alorski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
bahasa Melayu Alor
Obszar

wyspy Alor i Pantar (Indonezja)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna

bliżej nieustalona, kreolski na bazie malajskiego lub jeden z języków (dialektów) malajskich

Kody języka
Glottolog alor1252
Występowanie
Ilustracja
Wyspy Alor i Pantar
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język malajski alorski (bahasa Melayu Alor[1]) – język używany w prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie w Indonezji, wywodzący się z języka malajskiego. Stanowi lingua franca wysp Alor i Pantar[2].

Według Marian Klamer wywodzi się z języka malajskiego Kupangu, choć nie jest z nim tożsamy (wykazuje m.in. różnice w zasobie zaimków)[2]. Oba języki znalazły się w strefie wzajemnych kontaktów[3]. Malajski rozpowszechnił się w regionie pod wpływem chińskich kupców, którzy rozpoczęli swoją działalność pod koniec XIX wieku[4].

Współistnieje z językiem indonezyjskim, który zaczął być szerzony w latach 60. XX wieku. Jest stosowany w edukacji i handlu[2]. Lokalnie oba języki są postrzegane raczej jako rejestry tego samego języka (indonezyjski jest wariantem oficjalnym, a malajski alorski służy jako rejestr swobodny)[5][6]. Jeszcze w latach 70. w roli lingua franca był wykorzystywany język alorski, aczkolwiek zapewne w ograniczonym zakresie[7].

Zyskuje na znaczeniu jako język kontaktowy i wypiera niespokrewnione języki etniczne z rodziny alor-pantar. Przyczynia się do tego wiele czynników (wpływ systemu edukacji, urbanizacja, niski prestiż języków lokalnych)[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Fanny Henry Tondo. Bahasa Hamap dalam Masyarakat Multilingual di Alor dan Upaya Pelestariannya. „Jurnal Masyarakat dan Budaya”. 9 (1), s. 105–122, 2007. DOI: 10.14203/jmb.v9i1.268. ISSN 2502-1966. (indonez.). 
  2. a b c Klamer 2017 ↓, s. 7.
  3. Jacob i Grimes 2011 ↓, s. 361.
  4. Klamer 2017 ↓, s. 12.
  5. Marian Klamer: A Grammar of Teiwa. Berlin: Walter de Gruyter, 2010, s. 7, seria: Mouton Grammar Library [MGL] 49. DOI: 10.1515/9783110226072. ISBN 978-3-11-022607-2. OCLC 659591000. [dostęp 2021-09-01]. (ang.).
  6. Marian Klamer: A short grammar of Alorese (Austronesian). München: Lincom Europa, 2011, s. 16–17, seria: Languages of the World / Materials 486. ISBN 978-3-86288-172-7. OCLC 760922643. [dostęp 2019-12-19]. (ang.).
  7. Klamer 2017 ↓, s. 6.
  8. Klamer 2017 ↓, s. 8.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]