Kłączno
54°04′20″N 17°32′13″E/54,072222 17,536944| wieś | |
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
170 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2013) |
175 |
| Strefa numeracyjna |
59 |
| Kod pocztowy |
77-142[2] |
| Tablice rejestracyjne |
GBY |
| SIMC |
0751261 |
Położenie na mapie gminy Studzienice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu bytowskiego  | |
| 54°04′20″N 17°32′13″E/54,072222 17,536944[1]
| |
Kłączno (kaszub. Kłóńczno lub też Kłączno, Kłãczëno, niem. Klonschen) – kaszubska wieś letniskowa w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Studzienice[3][4], na Pojezierzu Bytowskim, nad zachodnim brzegiem jeziora Kłączno.
Wieś jest siedzibą sołectwa Kłączno w którego skład wchodzą również Okuny i Dzierżążnik oraz Osowo i Małe.
W kierunku północno-zachodnim znajduje się rezerwat przyrody Bukowa Góra nad Pysznem. Kłączno jest starym siedliskiem kaszubskiej szlachty zagrodowej. Znajduje się tu również placówka Ochotniczej Straży Pożarnej.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0751284 | Małe | przysiółek |
| 0751290 | Okuny | przysiółek |
| 0751290 | Osowo | przysiółek |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Do roku 1945 wieś znajdowała się w granicach III Rzeszy, Polacy stanowili tu wówczas 95% ludności[5]. Obowiązująca do 1937 roku oficjalna nazwa miejscowości Klonschen została przez nazistowskich propagandystów niemieckich zweryfikowana jako zbyt kaszubska lub nawet polska i przemianowana na bardziej niemiecką nazwę – Ulrichsdorf.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru zabytków NID[6] na listę zabytków wpisane są drewniane: wozownia i owczarnia w zagrodzie nr 4 z 1809, nr rej.: 471 z 16.04.1965 (nie istnieją).
We wsi, w budynku dawnej szkoły znajduje się izba pamięci dokumentująca rozwój szkolnictwa w regionie w latach 1930-1960 oraz walkę o polskość i zachowanie tradycji podczas okupacji hitlerowskiej, wśród eksponatów książki, dokumenty i instrumenty muzyczne[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 54431
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 485 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 157, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 4 [dostęp 2016-08-20].
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 188, ISBN 978-83-7495-133-3.
- Siedziba gminy: Studzienice
| Wsie | |
|---|---|
| Osady | |
| Osady leśne | |
| Integralne części wsi | |
| Nieofic. cz. wsi |
