
Prądzonka
Artykuł | 54°1′53″N 17°32′47″E |
- błąd | 38 m |
WD | 54°1'54.8"N, 17°32'40.2"E |
- błąd | 14 m |
Odległość | 145 m |
| ||||
| ||||
Państwo | ![]() | |||
Województwo | ![]() | |||
Powiat | bytowski | |||
Gmina | Studzienice | |||
Liczba ludności (2006) | 30 | |||
Strefa numeracyjna | 59 | |||
Tablice rejestracyjne | GBY | |||
SIMC | 0751410 | |||
Położenie na mapie gminy Studzienice ![]() | ||||
Położenie na mapie Polski ![]() | ||||
Położenie na mapie województwa pomorskiego ![]() | ||||
Położenie na mapie powiatu bytowskiego ![]() | ||||
![]() |
Prądzonka (kaszb. Prądzónka, niem. Prondzonka)[1] – mała wieś kaszubska w Polsce w regionie Kaszub zwanym Gochami położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Studzienice. Wieś jest częścią składową sołectwa Przewóz. Na południu znajduje się jezioro Kielskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Obowiązującą nazwą administracji zaboru pruskiego była do 1890 nazwa Prondzonka, która w 1891 została przez propagandystów niemieckich (w ramach szerokiej akcji odkaszubiania i odpolszczania nazw niemieckiego lebensraumu) zweryfikowana jako zbyt kaszubska lub nawet polska i przemianowana na bardziej niemiecką nazwę – Offenberg. Od końca I wojny światowej wieś znajdowała się ponownie w granicach Polski (powiat chojnicki II Rzeczypospolitej). Granica polsko-niemiecka przebiegała na północ od miejscowości. W okresie II Rzeczypospolitej stacjonowała tu placówka II linii Straży Granicznej Inspektoratu Granicznego nr 7 „Chojnice”[2].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru zabytków NID[3] na listę zabytków wpisany jest drewniany dom nr 11 z poł. XIX w., nr rej.: A-1844 z 12.02.2009.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dr F. Lorentz "Polskie i kaszubskie nazwy miejscowości na Pomorzu Kaszubskiem" (ISBN 83-60437-22-X) (ISBN 978-83-60437-22-3)
- ↑ Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. Tom II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 19. ISBN 83-87424-77-3.
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie. 2020-09-30. s. 4. [dostęp 2016-08-20].
|