KH-7 25

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
KH-7 25
Ilustracja
Inne nazwy

Gambit 1 4025, OPS 1184

Indeks COSPAR

1966-012A

Indeks NORAD

S02012

Państwo

 Stany Zjednoczone

Zaangażowani

CIA, USAF

Model satelity

KeyHole-7

Rakieta nośna

Atlas SLV-3 Agena D

Miejsce startu

Vandenberg Air Force Base

Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum

142 km

Apogeum

290 km

Okres obiegu

88,9 min

Nachylenie

96,5°

Czas trwania
Początek misji

15 lutego 1966 20:30 UTC

Powrót do atmosfery

22 lutego 1966

Wymiary
Masa całkowita

2000 kg

KH-7 25amerykański satelita rozpoznawczy; dwudziesty piąty statek serii KeyHole-7 GAMBIT programu CORONA. Jego zadaniem było wykonywanie wywiadowczych zdjęć Ziemi o rozdzielczości przy gruncie około 46 cm.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcie przedstawiające Kapitol Stanów Zjednoczonych w Waszyngtonie, zrobione 19 lutego 1966 roku przez satelitę KH-7 25
Moment przechwycenia opadającej na spadochronie kapsuły z satelity KH-7, z błoną fotograficzną, przez samolot C-130 Hercules

Głównym komponentem satelity był aparat fotograficzny wyprodukowany przez Eastman Kodak, do którego światło trafiało za pomocą systemu luster i zwierciadła optycznego. Naświetlona w aparacie błona fotograficzna zestawem rolek była przesuwana do kapsuły-lądownika. Po wykonaniu zaplanowanych zdjęć kapsuła oddzielała się od satelity, lądowała na spadochronie w rejonie Pacyfiku i była przechwytywana w powietrzu przez specjalnie do tego przystosowany samolot C-130 Hercules.

Stabilizację satelity zapewniał system składający się z dwóch dodatkowych pomocniczych kamer i zestawu silników korekcyjnych. Jedna z tych kamer skierowana była na wybrane gwiazdy. W przypadku wykrycia tendencji do utraty kontaktu z gwiazdami, uruchamiane były silniczki korekcyjne[1].

Misja[edytuj | edytuj kod]

Misja rozpoczęła się 15 lutego 1966 roku, kiedy rakieta Atlas Agena D wyniosła z kosmodromu Vandenberg na niską orbitę okołoziemską 25 satelitę z serii KH-7. Po znalezieniu się na orbicie satelita wykonał zdjęcia bazy rakietowej w okolicach Bajkonuru, gdzie testowano pociski balistyczne ICBM. Sfotografował łącznie 10 z 25 znanych kompleksów startowych ICBM, a także trzy bazy okrętów podwodnych[2]. Zidentyfikowano także jedno nowe stanowisko startowe pocisków ICBM. Stanowisko w miejscowości Ugoinyy zidentyfikowano jako obsługujące zarówno pociski ICBM jak i MRBM[3].

Satelita spłonął w atmosferze 22 lutego 1966 roku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. KH-7 Gambit.
  2. Gambit Highlights s.15. nro.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-25)]. (ang.)
  3. Gambit operations and problems (ang.)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mark Wade: KH-7. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2017-02-23]. (ang.).
  • KH 7-25. [w:] NASA [on-line]. NSSDC Master Catalog. [dostęp 2017-02-23]. (ang.).
  • Jonathan McDowell: Launch Log. Jonathan's Space Home Page. [dostęp 2014-01-13]. (ang.).
  • Gunter Krebs: KH-7 Gambit. Gunter's Space Page. [dostęp 2017-02-23]. (ang.).