Karol Michalski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Michalski
„Złoch”
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1875
Warszawa

Data śmierci

8 maja 1960

Przebieg służby
Lata służby

1914–1928

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

6 Pułk Piechoty Legionów
Krajowy Inspektorat Zaciągu
Sztab Generalny

Stanowiska

kierownik referatu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Karol Michalski, ps. „Złoch” (ur. 4 listopada 1875 w Warszawie, zm. 8 maja 1960) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 listopada 1875 roku[1] w Warszawie, w rodzinie Klemensa i Marii[2]. Ukończył średnią szkołę techniczną w Warszawie (1893). Przed I wojną światową był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich. W 1914 roku, po wybuchu wojny, wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 6 Pułku Piechoty w składzie III Brygady. Był komisarzem Polskiej Organizacji Narodowej w 1914 roku[3]. W październiku 1915 roku został ranny w walkach na Wołyniu. 11 listopada 1915 roku awansował na chorążego, a 1 listopada 1916 roku na podporucznika piechoty[4]. Od 6 kwietnia do 4 czerwca 1917 roku pełnił służbę w Krajowym Inspektoracie Zaciągu w Piotrkowie. 12 października 1918 roku awansował na porucznika.

W listopadzie 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 397. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. W latach 1923–1924 był kierownikiem referatu w Oddziale V Sztabu Generalnego w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 21 Pułku Piechoty w Warszawie[6][7]. W maju 1927 został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I na stanowisko kierownika kancelarii[8]. Z dniem 31 marca 1928 roku został przeniesiony w stan spoczynku.

Od 1930 roku pracował w Powiatowej Kasie Chorych w Międzychodzie, od 15 lutego 1931 roku w Kasie Chorych w Żyrardowie, w 1933 roku na stanowisku dyrektora[2].

Zmarł 8 maja 1960 roku. Pochowany na Centralnym Cmentarzu Komunalnym w Gliwicach (sektor F5-7-18)[9].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty. Ojciec Ireny Jadwigi (ur. 1901), Tomiły Janiny (ur. 1903) i Jerzego Henryka (ur. 1904)[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Oficerowie. muzeumwp.pl. [dostęp 2015-04-17].
  2. ↑ a b c d e f g Kwestionariusz [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-12-28].
  3. ↑ Jerzy Pająk, Z dziejów Polskiej Organizacji Narodowej (wrzesień-grudzień 1914), w: Kieleckie Studia Historyczne, t. 14, 1996, s. 106.
  4. ↑ Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 21.
  5. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 34.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 13, 185, 403.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 13, 174, 346.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 148.
  9. ↑ Cmentarze komunalne w Gliwicach - wyszukiwarka osób pochowanych [online], gliwice.grobonet.com [dostęp 2022-12-28].
  10. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 35.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karol_Michalski&oldid=69148887”