Kasper Lubomirski

Kasper Lubomirski
	; Szreniawa bez Krzyża
Rodzina	Lubomirscy herbu Szreniawa bez Krzyża
Data i miejsce urodzenia	9 maja 1724 ; Połonne
Data i miejsce śmierci	6 czerwca 1780 ; Zwiahlu
Ojciec	Teodor Lubomirski
Matka	Elżbieta z Culler-Cumingów
Żona	Barbara Lubomirska
Dzieci	Józefa; Marianna
	Odznaczenia

Kasper Lubomirski herbu Drużyna, książę (ur. 9 maja 1724 w Połonnem^[1], zm. 6 czerwca 1780 w Zwiahlu)^[2] – generał lejtnant wojsk rosyjskich oraz poseł, syn Teodora (marszałka sejmu), kawaler Orderu Świętego Stanisława^[3]. Posiadał majątki w Łańcucie, Ujazdowie i Połonnem. Pełnił urząd starosty chmielnickiego.

Był uczniem Collegium Nobilium. Uczestniczył w wojnie siedmioletniej w składzie wojsk rosyjskich. W 1758, jako generał lejtnant, dowodził korpusem w Prusach Wschodnich. Zasłużył się w bitwie pod Kunersdorfem w 1759 i został odznaczony rosyjskim Orderem Świętego Aleksandra Newskiego. W 1763 sprzedał Stanisławowi Poniatowskiemu posiadłość Ujazdów z zamkiem i łazienką w zwierzyńcu. W 1764 posłował z Wołynia na sejm koronacyjny, a w 1766 na sejm Czaplica z województwa kijowskiego.

Był członkiem konfederacji radomskiej w 1767^[4]. W załączniku do depeszy z 2 października 1767 roku do prezydenta Kolegium Spraw Zagranicznych Imperium Rosyjskiego Nikity Panina, poseł rosyjski Nikołaj Repnin określił go jako posła właściwego dla realizacji rosyjskich planów na sejmie 1767 roku^[5]. W tymże roku, jako poseł na sejm repninowski z ziemi czerskiej, wszedł w skład delegacji wyłonionej pod naciskiem posła rosyjskiego Nikołaja Repnina, powołanej w celu określenia ustroju Rzeczypospolitej^[6].

Na tydzień przed zawiązaniem konfederacji barskiej donosił Repninowi o przygotowaniach w Barze. W 1769 pojmany przez konfederatów barskich na zamku rzeszowskim, zmuszony został do zapłacenia okupu^[3]. Na czele oddziału wojsk rosyjskich uczestniczył w walkach z konfederatami barskimi, gdzie zasłynął z bezwzględności i okrucieństwa^[7].

W 1777 został członkiem polskiej loży wolnomularskiej (Parfait Silence)^[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Kasper Lubomirski poślubił Barbarę Lubomirską, córkę Jerzego Ignacego Lubomirskiego. Mieli dwie córki, Józefę i Mariannę.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Ludwik Hass: Sekta farmazonii warszawskiej, Warszawa 1980, s. 529.
↑ Władysław Serczyk, Helena Wereszycka: Kasper Lubomirski, w: Polski Słownik Biograficzny, t. XVIII, 1973, s. 28 i 29.
↑ ^a ^b Władysław Serczyk, Helena Wereszycka: Kasper Lubomirski, w: Polski Słownik Biograficzny, t. XVIII, 1973, s. 29.
↑ S. Korwin [Kossakowski], Trzeci maj i Targowica, Kraków 1890, s. 226.
↑ Носов Б. В. Установление российского господства в Речи Посполитой. 1756–1768 гг. Moskwa, 2004, s. 667.
↑ Aleksander Kraushar: Książę Repnin i Polska, Warszawa 1900 t. II , s. 318.
↑ Henryk Kosk: Generalicja polska, t. I, Pruszków 1998, s. 292.

[autonazwa1-1] Ludwik Hass: Sekta farmazonii warszawskiej, Warszawa 1980, s. 529.

[2] Władysław Serczyk, Helena Wereszycka: Kasper Lubomirski, w: Polski Słownik Biograficzny, t. XVIII, 1973, s. 28 i 29.

[autonazwa2-3] Władysław Serczyk, Helena Wereszycka: Kasper Lubomirski, w: Polski Słownik Biograficzny, t. XVIII, 1973, s. 29.

[4] S. Korwin [Kossakowski], Trzeci maj i Targowica, Kraków 1890, s. 226.

[5] Носов Б. В. Установление российского господства в Речи Посполитой. 1756–1768 гг. Moskwa, 2004, s. 667.

[6] Aleksander Kraushar: Książę Repnin i Polska, Warszawa 1900 t. II , s. 318.

[7] Henryk Kosk: Generalicja polska, t. I, Pruszków 1998, s. 292.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]