Kazimierz Konopasek

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.
Kazimierz Wacław Konopasek
major pilot major pilot
Data i miejsce urodzenia

24 lipca 1907
Lwów

Data i miejsce śmierci

15 lutego 1974
Zakopane

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

6 pułk lotniczy
dywizjon 305
dywizjon 300

Stanowiska

dowódca eskadry, dowódca dywizjonu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Polowa Odznaka Pilota
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, dwukrotnie) Medal Lotniczy (czterokrotnie) Medal Brązowy za Długoletnią Służbę Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej (Wielka Brytania)Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania) Gwiazda Lotniczych Załóg w Europie z klamrą (Wielka Brytania) Gwiazda Francji i Niemiec (Wielka Brytania) Medal Obrony (Wielka Brytania) Medal Wojny 1939–1945 (Wielka Brytania)

Kazimierz Wacław Konopasek (ur. 24 lipca 1907 we Lwowie[a], zm. 15 lutego 1974 w Zakopanem) – major pilot Wojska Polskiego, dowódca dywizjonu 305, kawaler Virtuti Militari, odznaczony Distinguished Flying Cross.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 24 lipca 1907 we Lwowie, w rodzinie Franciszka (zm. 1911), kapelmistrza 15 galicyjskiego pułku piechoty, i Walerii[2]. W 1918 ukończył czteroklasową szkołę powszechną im. Świętego Józefa we Lwowie[3]. W 1923, po ukończeniu trzech klas w I Gimnazjum matematyczno-przyrodniczym im. Mikołaja Kopernika we Lwowie, wstąpił do tamtejszego Korpusu Kadetów nr 1[3]. Maturę uzyskał w 1928 r. i zdał do Szkoły Podchorążych Lotnictwa. Ukończył ją w 1930 r. z drugą lokatą i otrzymał przydział do 62. eskadry liniowej[4]. W pułku uzyskał wyszkolenie pilotażowe i został skierowany na Kurs Wyższego Pilotażu w Grudziądzu[1].

W lipcu 1933 r. został przeniesiony do 63. eskadry towarzyszącej, w której służył do października 1937 r. Jego kolejnym miejscem służby była 69 eskadra towarzysząca, w której w listopadzie objął dowództwo nad pierwszym plutonem. Od maja do sierpnia 1939 r. pełnił obowiązki dowódcy tej eskadry. W tym okresie otrzymał awans na stopień kapitana[5].

Po wybuchu II wojny światowej został przydzielony do Bazy Lotniczej Nr 6 na stanowisko zastępcy dowódcy eskadry treningowej. Wobec nie przybycia oficera wyznaczonego na stanowisko dowódcy eskadry treningowej pełnił jego obowiązki[6]. W jej składzie został ewakuowany do Rumunii, skąd przedostał się do Francji. Trafił do bazy polskiego lotnictwa na lotnisku Lyon-Bron, objął stanowisko dowódcy eskadry zapasowej. Po klęsce Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii. Zgłosił się do służby w Polskich Siłach Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF P-1208[1].

W celu przeszkolenia w lotach na brytyjskim sprzęcie został 24 maja 1941 r. skierowany do 25 Polish Elementary Flying Training School w Hucknall. Następnie został 1 października przeniesiony do 18. Operational Training Unit w bazie Bramcote. 7 kwietnia 1942 r. otrzymał przydział do dywizjonu 305. Już 15 kwietnia, w trakcie powrotu z nalotu na Dortmund, musiał przygodnie lądować Wellingtonem (nr ser. Z8586, oznaczenie SM-W) z powodu braku paliwa. Dwóch członków załogi zginęło, jednak Kazimierz Konpasek wyszedł z tej katastrofy bez obrażeń[7]. 20 listopada został przeniesiony do dywizjonu 300[8].

Po ukończeniu pierwszej tury lotów bojowych odszedł na odpoczynek operacyjny. 10 lutego 1943 r. powrócił do dywizjonu 300. 1 marca 1943 awansował na majora[9]. 3 kwietnia został przeniesiony do dywizjonu 305, w którym objął funkcję dowódcy połączonych eskadr A i B[10]. 28 lipca objął stanowisko dowódcy tego dywizjonu po Tadeuszu Czołowskim[11]. Funkcję dowódcy zdał 31 lipca 1944 r. mjr. Bolesławowi Orlińskiemu. 1 sierpnia objął stanowisko polskiego oficera łącznikowego przy 46 Grupie Transportowej, od 11 listopada przy 9. Armii Lotniczej USA na terenie Francji, a od 1 lipca 1945 przy 44 Grupie Transportowej[12] (Stacja RAF w Dunhome Lodge)[13].

Po demobilizacji zdecydował się na powrót do Polski. Do kraju powrócił 22 lipca 1947 r.[12] Znalazł zatrudnienie jako pilot w Polskich Liniach Lotniczych LOT. Jako były żołnierz PSP został w latach pięćdziesiątych zwolniony. Został zatrudniony w agrolotnictwie do zwalczania szkodników lasów[14]. W 1955 r. wystąpił w filmie Sprawa pilota Maresza jako dowodzący akcją opylania lasów[15].

Zmarł nagle 15 lutego 1974 r. w Zakopanem. Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim[16].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Za swą służbę otrzymał odznaczenia:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Tadeusz i Anna Krzystek podają, że urodził się w Łomży[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Krzystek 2012 ↓, s. 288.
  2. ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 5.
  3. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 5.
  4. ↑ Pawlak 2009 ↓, s. 91.
  5. ↑ Rybka, Stepan 2003 ↓, s. 491.
  6. ↑ Kolekcja ↓, s. 3, 5.
  7. ↑ Zieliński 2004 ↓, s. 24.
  8. ↑ Zieliński, Krzystek 2002 ↓, s. 106.
  9. ↑ a b c d e f g h i j k Kolekcja ↓, s. 4.
  10. ↑ Zieliński 2004 ↓, s. 33.
  11. ↑ Król 1990 ↓, s. 187.
  12. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
  13. ↑ Zieliński, Krzystek 2002 ↓, s. 107.
  14. ↑ Kazimierz Wacław Konopasek. Niebieska eskadra - groby, cmentarze, pomniki, miejsca pamięci polskich lotników. [dostęp 2024-04-17]. (pol.).
  15. ↑ Rocznica premiery filmu pt. „Sprawa pilota Maresza”. dlapilota.pl. [dostęp 2024-04-17]. (pol.).
  16. ↑ Kazimierz Konopasek. samoloty.pl. [dostęp 2024-04-17]. (pol.).
  17. ↑ a b c d Konopasek Kazimierz Wacław. Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii 1940-1947. [dostęp 2024-04-17]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kazimierz Wacław Konopasek. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.6077 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-04-19].
  • Wacław Król: Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07695-2. OCLC 834110269.
  • Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940–1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
  • Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja CDCN: „Księgarnia Akademicka”, 2003. ISBN 83-7188-691-8. OCLC 831137079.
  • Józef Zieliński, Tadeusz Krzystek: Dowódcy dywizjonów Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie = Commanders of the Polish Air Force squadrons in the West. Poznań: Bellona, 2002. ISBN 83-11-09553-1. OCLC 52033660.
  • Józef Zieliński: 305 Dywizjon Bombowy Ziemi Wielkopolskiej i Lidzkiej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. Warszawa: Bellona, 2004. ISBN 83-11-09813-1. OCLC 830544805.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Konopasek&oldid=73550926”