Kazimierz Romaniuk (ekonomista)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Romaniuk
Ilustracja
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1908
Warszawa

Data śmierci

2 kwietnia 1996

Profesor zw. doktor
Specjalność: demografia, statystyka społeczno-ekonomiczna
Alma Mater

Szkoła Główna Handlowa w Warszawie

Doktorat

1946
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie

Profesura

1955 prof. nadzw., 1962 prof. zw.

Uczelnia wyższa

Szkoła Główna Planowania i Statystyki w Warszawie

1951–1959 prorektor, 1959–1965 rektor,
1951–1978 kierownik Katedry Statystyki oraz Katedry Statystyki i Demografii
Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”
Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Romaniuk (ur. 1 kwietnia 1908 w Warszawie, zm. 2 kwietnia 1996) – polski ekonomista, statystyk i demograf, w latach 1959–1965 rektor Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie (obecnie Szkoła Główna Handlowa).

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z robotniczej rodziny kolejarskiej z Warszawy[1]. Ukończył Państwowe Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1927)[2] i Szkołę Główną Handlową w Warszawie (praca dyplomowa w 1931 roku, magisterium w 1933 roku)[3]. W latach 1930–1934 pracował w Głównym Urzędzie Statystycznym, w latach 1934–1935 jako referendarz w Biurze Studiów Ministerstwa Skarbu, a w latach 1935–1939 w Związku Rewizyjnym Samorządu Terytorialnego[3]. W okresie okupacji niemieckiej (1939–1945) był zatrudniony w Zarządzie Miejskim w Warszawie, od 1943 roku jako wicedyrektor Wydziału Statystycznego[3]. W tym okresie prowadził działalność konspiracyjną w Biurze Informacji i Propagandy ZWZ-AK pod pseudonimem „Polak”[3], zajmując się studiami nad problematyką gospodarczą w Wydziale Informacji Biura (Podwydział W, referat W–3)[4].

W latach 1945–1951 sprawował funkcję wiceprezesa Głównego Urzędu Statystycznego[3]. W 1946 roku Szkoła Główna Handlowa nadała mu stopień naukowy doktora[3]. W 1950 roku, po przekształceniu Szkoły Głównej Handlowej w Szkołę Główną Planowania i Statystyki, objął stanowisko prodziekana, a następnie dziekana Wydziału Statystycznego[3]. W latach 1951–1959 (z roczną przerwą w roku akademickim 1955/1956) był prorektorem SGPiS, w latach 1959–1965 rektorem tej uczelni[3]. W 1950 roku otrzymał nominację na stanowisko zastępcy profesora, w 1955 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1962 roku profesora zwyczajnego[1]. W 1978 roku przeszedł na emeryturę[1], lecz w dalszym ciągu prowadził w SGPiS wykłady i seminaria[3].

Zajmował się głównie statystyką ekonomiczną, a także teorią statystyki i demografii[1]. W latach 1951–1978 pełnił w SGPiS funkcję kierownika Katedry Statystyki oraz Katedry Statystyki i Demografii[5]. Od 1950 roku członek PZPR, pełnił wiele funkcji partyjnych, przez jedną kadencję zasiadał w Komitecie Warszawskim PZPR[3]. Od 1955 roku wykładał w Instytucie Nauk Społecznych przy KC PZPR (później w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR)[3]. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Statystycznego[3], założycielem i pierwszym prezesem Polskiego Towarzystwa Demograficznego[1], w późniejszym okresie jego prezesem honorowym[3].

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 229 przed, rząd 1, miejsce 24, 25)[6].

Wybrane publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

  • Statystyka ekonomiczna, Warszawa 1952–1958
  • Teoria statystyki, Warszawa 1959
  • Elementy ogólnej teorii statystyki, Warszawa 1962
  • Statystyczna analiza struktury zjawisk ekonomicznych, Warszawa 1972
  • Wykłady ze statystyki teoretycznej, Warszawa 1973
  • Indeksy dynamiki zjawisk ekonomicznych, Warszawa 1976
  • Wykłady z demografii, Warszawa 1978
  • Studia z zakresu demografii: wybrane artykuły i referaty, Warszawa 1980

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Franciszek Stokowski. Profesor Kazimierz Romaniuk 1908–1996. „Gazeta SGH. Pismo Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie”. 50, 1 maja 1996. Warszawa: Szkoła Główna Handlowa w Warszawie. ISSN 1644-2237. 
  2. ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1927. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-01-31].
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s „Romaniuk Kazimierz (1908–1996)”, w: Statystycy polscy. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny i Polskie Towarzystwo Statystyczne, 2012, s. 299–303. ISBN 978-83-7027-499-3.
  4. ↑ Grzegorz Mazur: Biuro Informacji i Propagandy SZP-ZWZ-AK 1939–1945. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1987, s. 78. ISBN 83-211-0892-X.
  5. ↑ Historia Instytutu Statystyki i Demografii. ssl-kolegia.sgh.waw.pl. [dostęp 2021-01-31].
  6. ↑ Cmentarz Stare Powązki: ROMANIUKOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-01-31].
  7. ↑ Postanowienie o odznaczeniu z dnia 28 lutego 1948 (na podstawie uchwały Rady Państwa z dn. 27 marca 1947). isap.sejm.gov.pl. [dostęp 2021-01-31].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Romaniuk_(ekonomista)&oldid=73405905”