Przejdź do zawartości

Kazimierz Łukasiewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zobacz też: inne znaczenia.
Kazimierz Józef Łukasiewicz
Ilustracja
kapitan administracji kapitan administracji
Data i miejsce urodzenia

4 marca 1891
Janów Lubelski

Data i miejsce śmierci

między 16 a 19 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

I Korpus Polski w Rosji
23 Pułk Piechoty im. płk. Leopolda Lisa-Kuli
8 Pułk Piechoty Legionów
Dowództwo Okręgu Korpusu Nr II
Komenda miasta Lubin

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Kazimierz Józef Łukasiewicz[1][2] (ur. 4 marca 1891 w Janowie Lubelskim, zm. między 16 a 19 kwietnia[3] 1940 w Katyniu) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej[4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Jana i Julii z Dudzińskich[5]. Po ukończeniu szkoły elementarnej podjął w 1902 dalszą naukę w rosyjskim gimnazjum klasycznym. Uczestnik strajku szkolnego z 1905. Jako czynny członek Ochotniczej Straży Pożarnej w Janowie Lubelskim brał udział w pracach konspiracyjnych. W 1909 wyjechał to Tifilisu, do przebywającego tam brata i podjął pracę zarobkową. Jako poddany rosyjski został powołany do wojska, gdzie ukończył szkołę podoficerską oraz oficerską, uzyskał stopień chorążego i służył jako dowódca kompanii w wojskach rosyjskich kwaterujących w Persji[6]. Brał udział w I wojnie światowej, a po wybuchu rewolucji bolszewickiej, opuścił szeregi armii rosyjskiej i wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej[5]. Zaciągnął się do tworzących się oddziałów polskich na Kaukazie. Następnie trafił do I Korpusu Polskiego gen. Dowbor-Muśnickiego. Po rozwiązaniu Korpusu przedostał się do Lublina, gdzie brał udział w rozbrajaniu żołnierzy austriackich. Wstąpił do Wojska Polskiego i po zweryfikowaniu w stopniu podporucznika otrzymał przydział do 1 lubelskiego pułku piechoty (późniejszy 23 pp). Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 23 pułku piechoty. 23 lutego 1921 został zatwierdzony w stopniu porucznika z grupy „byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”[7].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku. Ukończył w 1922 Szkołę Podchorążych Piechoty. W 1923 był w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i lokatą 2351 (w 1924 lokata zmieniła się na 1391)[8], służył w 23 pp w garnizonie Włodzimierz Wołyński[9]. W 1927 ukończył Szkołę Podchorążych Saperów w Modlinie[wymaga weryfikacji?]. W listopadzie 1927 został przeniesiony do 1 batalionu strzelców w Chojnicach[10], a w lutym następnego roku do 8 pułku piechoty Legionów w Lublinie[11][12]. Na początku 1931 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie[13]. W sierpniu 1931 został zatwierdzony na stanowisku adiutanta Komendy Placu Lublin[14]. Następnie w Komendzie miasta Lublin[2][15], gdzie zajmował się wojskowym transportem kolejowym, a następnie pełnił obowiązki adiutanta komendy[6]. W 1937 awansował na stopień kapitana ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937. W marcu 1939 był nadal adiutantem Komendy miasta Lublin[16].

W czasie kampanii wrześniowej dostał się do sowieckiej niewoli. Istnieją niejasności, gdzie i kiedy dostał się do sowieckiej niewoli. Wątpliwości te stara się rozwiać Zbigniew Muszyński na łamach Gazety Wyborczej[6]. Najbardziej prawdopodobną wersją jest ta, że wraz z dowództwem DOK II Lublin i Komendą miasta Lublin dotarł do Włodzimierza Wołyńskiego. Tam gen. Smorawiński skapitulował przed Rosjanami i większość oficerów z jego otoczenia dostała się do sowieckiej niewoli. Prawdopodobnie wśród tej grupy znalazł się także Kazimierz Łukasiewicz. Początkowo był jeńcem obozu juchnowskiego (inna nazwa Pawliszczew Bor), zgodnie z kartą rejestracyjną z 19 października 1939[3] - wysłał z tego miejsca kartka pocztową do żony[6]. W listopadzie 1939 przewieziony do Kozielska. Według stanu z kwietnia 1940 był jeńcem kozielskiego obozu. Między 15 a 17 maja 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[3] – lista wywózkowa 029/1 poz. 65 nr akt 2710[17], z 13 kwietnia 1940[3]. Został zamordowany między 16 a 19 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[3]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji z 30.04.1943 pod numerem 724. Figuruje na liście AM-184-724 i liście Komisji Technicznej PCK. Na obu listach z ekshumacji podano tylko jedno imię. Przy tych szczątkach znaleziono pismo z Komendy miasta Lublin, mapę, odznaczenia, medalik[18][19]. Znajduje się na liście ofiar (pod nr 0724) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 107, w Nowym Kurierze Warszawskim nr 111 z 1943. Krewni w 1946 i 1950 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Marią z domu Melik-Babadzianc, miał córki Zofię i Jadwigę[3]. Mieszkał w Lublinie w domu oficerskim przy zbiegu ulic M. Skłodowskiej i A. Grottgera[6].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]
  • Minister obrony narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976).
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986).
  • Tablica na Janowskim Epitafium Katyńskim[21].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W ewidencji wojskowej dla odróżnienia od innych oficerów o tym samym nazwisku i imieniu występuje jako Kazimierz Łukasiewicz I. Następnie dodano drugie imię Józef
  2. ↑ a b „Dziennik Personalny” (R. 15, nr 7), MSWojsk, 12 marca 1934, s. 93.
  3. ↑ a b c d e f УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 469.
  4. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 161.
  5. ↑ a b c d Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 365.
  6. ↑ a b c d e f Wyborcza.pl [online], lublin.wyborcza.pl [dostęp 2019-03-08].
  7. ↑ „Dziennik Personalny” (R.2, nr 9), MSWojsk, 5 marca 1921, s. 364.
  8. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk, 1924, s. 386.
  9. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk, 1923, s. 191, 444.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 299.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 20 lutego 1928 roku, s. 33.
  12. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWosjk, 1928, s. 24, 239.
  13. ↑ „Dziennik Personalny” (R.12, nr 1), MSWojsk, 28 stycznia 1931, s. 56.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 229.
  15. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk, 1932, s. 83, 504.
  16. ↑ a b Rybka R, Stepan K., Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006, s. 308, 838.
  17. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 657.
  18. ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online], lublin.ap.gov.pl [dostęp 2018-08-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
  19. ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 184.
  20. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  21. ↑ Janowskie Epitafium Katyńskie – LAJF [online], lajf.info [dostęp 2019-03-09] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 1932.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Łukasiewicz&oldid=74400178”