Przejdź do zawartości

Kazimierz Ścibor-Rylski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Ścibor-Rylski
Kasimir Ritter von Groß-Scibor Rylski
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Data urodzenia

17 grudnia 1875

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

7 Armia
54 Pułk Piechoty
Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VI
24 Dywizja Piechoty

Stanowiska

szef sztabu armii
szef sztabu okręgu korpusu
dowódca piechoty dywizyjnej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Kazimierz Ścibor-Rylski[1] herbu Ostoja (ur. 17 grudnia 1875, zm. 1940 w ZSRR) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Kornela generała-majora armii Austro-Węgier. Był oficerem oficerem Sztabu Generalnego cesarskiej i królewskiej armii. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W czasie wojny z bolszewikami był szefem sztabu 7 Armii. 22 maja 1920 roku zatwierdzony został w stopniu pułkownika z dniem 1 kwietnia tego roku[2]. 3 maja 1922 roku zweryfikowany został w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i wysoką 15. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3].

W 1923 roku zajmował stanowisko szefa sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie, pozostając oficerem nadetatowym 54 pułku piechoty w Tarnopolu. 22 sierpnia 1924 roku został przydzielony do 26 pułku piechoty we Lwowie z pozostawieniem w dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych[4]. Z dniem 1 października 1924 roku został mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 24 Dywizji Piechoty w Jarosławiu[5]. Z dniem 1 sierpnia 1925 roku został zwolniony ze stanowiska i pozostawiony w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu[6]. Później został przeniesiony w stan spoczynku. Zamieszkiwał we Lwowie. W 1934 roku pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI[7].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez sowietów. Został przewieziony do więzienia przy ulicy Karolenkiwskiej 17 w Kijowie. Tam został zamordowany przez NKWD prawdopodobnie na wiosnę 1940. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/5-18 oznaczony numerem 2478)[8]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Kasimir Ritter von Groß-Scibor Rylski”.
  2. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 20 z 29.05.1920 r.
  3. Na liście starszeństwa wyprzedzał między innymi Mariana Kukiela (lok. 16), Józefa Beckera (lok. 19), Bolesława Kraupa (lok. 20), Gustawa Truskolaskiego (lok. 21), Mieczysława Trojanowskiego (lok. 24), czy wreszcie Michała Tokarzewski-Karaszewicza, którzy w następnym roku awansowani zostali na generałów brygady. W 1924 roku na liście starszeństwa oficerów zawodowych piechoty zajmował 10. lokatę.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 81 z 22 sierpnia 1924 roku, s. 460.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 100 z 29 września 1924 roku, s. 553.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 83 z 13 sierpnia 1925 roku, s. 455.
  7. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 969.
  8. Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 81. [dostęp 2014-12-10].
  9. Rozporządzenie Kierownika MSWojsk. L. 4597/22 (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 9, s. 315)
  10. a b c d e Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 90.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]