Kościół św. Ducha w Książu Wielkim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Ducha w Książu Wielkim
A/406 z dnia 8.02.1969 oraz 971 z 21.03.1978
kościół, obiekt zabytkowy
ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Książ Wielki

Adres

ul. Klasztorna 8a

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Parafia św. Wojciecha Biskupa i Męczennika w Książu Wielkim

Wezwanie

św. Ducha

Wspomnienie liturgiczne

Zesłanie Ducha Świętego

Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie

Św. Antoniego z Padwy

Cudowne wizerunki

Matka Boska Pocieszycielka Strapionych

Położenie na mapie Książa Wielkiego
Mapa konturowa Książa Wielkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Ducha w Książu Wielkim”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Ducha w Książu Wielkim”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Ducha w Książu Wielkim”
Położenie na mapie powiatu miechowskiego
Mapa konturowa powiatu miechowskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Ducha w Książu Wielkim”
Położenie na mapie gminy Książ Wielki
Mapa konturowa gminy Książ Wielki, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Ducha w Książu Wielkim”
Ziemia50°26′30,9″N 20°08′25,3″E/50,441917 20,140361

Kościół św. Ducha w Książu Wielkim – rzymskokatolicka świątynia położona w Książu Wielkim.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Fundatorem kościoła był Spytko z Melsztyna (ówczesny właściciel Książa) syn Jan z Melsztyna, wojewody krakowskiego. Świątynia została ufundowana wraz z lokacją miasta i była budowana w latach 1372–1381. Spytko sprowadził Augustianów do Książa Wielkiego, aby sprawowali pieczę nad kościołem. Mieszkali w klasztorze obok kościoła. Klasztor wielkoksiąski położony na południe od kościoła niszczyły pożary i trzęsienia ziemi nawiedzające miejscowość. Z pierwotnego gotyckiego kościoła zachowała się jedynie cześć prezbiterium i zbudowana na przełomie XV i XVI wieku stara zakrystia po północnej stronie. Dzisiejszą zakrystię, dawny skarbiec, od południa dobudowano zapewne po 1611 roku. Obecny korpus zbudowano po pożarze z 1741 roku. Fasada w stylu klasycystycznym została zbudowana około 1840 roku. Augustianie napotykali się z wieloma trudnościami. Musieli opuścić miejscowość ze względu na szerzący się kalwinizm. Powrócili po 125 latach, kiedy władał Książem Piotr Myszkowski, biskup krakowski.

Kasata Zakonu[edytuj | edytuj kod]

W 1864 zlikwidowano zarówno klasztor ksiąski jak i wiele innych. Bezpośrednią przyczyną likwidacji klasztorów było powstanie styczniowe. W myśl rozporządzenia carskiego skazane na likwidacje klasztory, dnia 27 października 1864 r. o godzinie ósmej obstawiono wojskiem. Większość zakonników musiała udać się do Wielunia. Klasztor zamieniono na przytułek dla ubogich. Po kasacie zakonu, z całego konwentu jedynie ks. Antoni Franciszek Śliwiński pozostał w Książu Wielkim. Był on ostatnim przedstawicielem zakonu na terenie miasta. Zmarł 24 sierpnia 1894 roku i został pochowany na tutejszym cmentarzu.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Ołtarz główny w kościele

Kościół posiada pięć ołtarzy. Ołtarz główny pochodzi z końca XVII w. Jest koloru karmazynowego z nielicznymi złoceniami. Po bokach zdobią go dwie figury - św. Wojciecha i Stanisława - patronów Polski. Posiada późnobarokowe, pozłacane tabernakulum. Na środku ołtarza znajduje się obraz Matki Boskiej Pocieszycielki Strapionych, włoskiego malarza Giovanniego Battisty Salvi. Na tył ołtarza prowadzą drzwi rozmieszczone po bokach ołtarza. Na drzwiach namalowane są postacie: na prawych – św. Kazimierza, a na lewych – św. Jana z Kęt. Drugi ołtarz poświęcony jest św. Tekli, trzeci – św. Augustynowi. Czwarty zawiera rzeźbę Pana Jezusa Ecce Homo, a piąty – św. Antoniego.

Kościół św. Ducha

Chór[edytuj | edytuj kod]

Budowa chóru zakończyła się wiosną 1751 roku. Został on pokryty farbą szafirową z imitacją marmuru. Już w lutym tego roku stała na tym chórze drewniana fisharmonia z dziesięcioma głosami i dokonaną korektą głosów. Nad chórem wisi obraz św. Antoniego z Dzieciątkiem Jezus i Lilią.

Dzwonnica[edytuj | edytuj kod]

Obecną dzwonnicę zbudowano w 1836 roku. Wymurowano ją z cegły w stylu neogotyckim w kształcie złamanego łuku zwieńczonego krzyżem żelaznym. Na cięciwie łuku zawieszone były dwa niewielkie dzwony. Na większym z nich o rozpiętości 40 cm biegł napis o treści: 1901 ad hon. B M V rectore eccl æ Michael Sławeta. Obydwa dzwony zostały skradzione przez okupanta niemieckiego 30 września 1941 roku.

Stan obecny[edytuj | edytuj kod]

W kościele, w roku liturgicznym odprawia się msze św. w terminach:

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • E. Madejski Dzieje Książa Wielkiego do 2004 roku
  • W. Barczyński i S. Piwowarski Ziemia Miechowska - Moja Mała Ojczyzna
  • Archiwum Parafialne Kościoła św. Wojciecha w Książu Wielkim
  • ks. Jan Wiśniewski Dekanat Miechowski

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]