Piotr Myszkowski (ur. ok. 1505 [1] Przeciszowie , zm. 5 kwietnia 1591 w Krakowie ) – biskup płocki i krakowski oraz podkanclerzy koronny , sekretarz wielki koronny i królewski , prepozyt płockiej kapituły katedralnej w latach 1562 –1568 [2] gnieźnieńskiej kapituły katedralnej od 1549 roku, sekretarz Zygmunta II Augusta [3]
Medal z wizerunkiem Piotra Myszkowskiego 1620.
Piotr Myszkowski herbu Jastrzębiec studiował na Akademii Krakowskiej od 1527 r. wspierany finansowo przez biskupa krakowskiego Piotra Tomickiego . Dalsze studia odbył w Padwie (po 1535 r.) i Rzymie (1542 r.). W 1544 r. został mianowany kanonikiem krakowskim i gnieźnieńskim. Biskup płocki w latach 1567–1577, przeniesiony na biskupstwo krakowskie 5 lipca 1577 roku, podkanclerzy koronny , sekretarz wielki koronny od 1559 roku, scholastyk krakowski, dziekan krakowski w 1560 roku[4] Bobolicach , Książu Wielkim i Mirowie [5] Zygmunt Myszkowscy utworzyli w 1601 r. tzw. Ordynację Myszkowskich [6]
Piotr Myszkowski pracował również jako sekretarz królewski, a od 1559 r. na dworze króla Zygmunta Augusta zajmował stanowisko podkanclerzego. Był sygnatariuszem aktu unii lubelskiej 1569 roku[7] Henryka III Walezego na króla Polski[8] edyktów przeciw braciom polskim . W 1580 r. zwołał synod diecezjalny . Rozbudował pałace biskupów krakowskich w Kielcach i Bodzentynie . Popierał działalność jezuitów . Za czasów jego rządów ks. Piotr Skarga założył w Krakowie Arcybractwo Miłosierdzia . Sprzyjał także zakonowi dominikanów . Zgromadził wokół siebie wielu intelektualistów i uczonych. Był mecenasem Jana Kochanowskiego . Został pochowany w kaplicy św. Dominika przy kościele OO Dominikanów . Kaplica ta jest dziełem Santi Gucciego , mauzoleum rodu Myszkowskich.
Był uczestnikiem zjazdu w Stężycy w 1575 roku[9] elekcję cesarza Maksymiliana II Habsburga [10]
↑ a b Wielka ilustrowana encyklopedia powszechna , Wydawnictwo Gutenberga Kraków,Tom XI, s. 65,↑ Antoni Julian Nowowiejski, Płock : monografia historyczna / napisana podczas wojny wszechświatowej i wydrukowana w roku 1930, Płock [1931], s. 354.
↑ Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych. Podług źródeł archiwalnych, opracował Jan Korytkowski, t. III, Gniezno 1883, s. 68.
↑ Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku, Kórnik 1992, s. 146.
↑ Zbigniew Stankiewicz,Dzieje wielkości i upadku Aleksandra Wielopolskiego , Wiedza Powszechna, Warszawa 1967, s. 11,
↑ Krzysztof Myśliński, Pałac Wielopolskich w Chrobrzu siedziba Ordynacji Myszkowskich , Kielce 2012, s. 74
↑ Volumina Legum, t. II, Petersburg 1859. s. 87.
↑ Świętosława Orzelskiego bezkrólewia ksiąg ośmioro 1572–1576, Kraków 1917, s. 149.
↑ Paweł Rybak, Zjazd Szlachty w Stężycy (Maj–Czerwiec 1575 r.). Na tle drugiego bezkrólewia, Toruń 2002, s. 203.
↑ Leszek Kieniewicz , Senat za Stefana Batorego, Warszawa 2000, s. 299. 
