Piotr Myszkowski (biskup)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Piotr Myszkowski
Ilustracja
Herb Piotr Myszkowski
Data urodzenia 1505[1]
Data śmierci 5 kwietnia 1591
biskup płocki
Okres sprawowania 1567–1577
biskup krakowski
Okres sprawowania 1577–1591
Wyznanie katolickie
Kościół rzymskokatolicki
Nominacja biskupia 5 lipca 1577
Sakra biskupia brak danych
Multimedia w Wikimedia Commons

Piotr Myszkowski (ur. ok. 1505[1] w Przeciszowie, zm. 5 kwietnia 1591 w Krakowie) – biskup płocki i krakowski oraz podkanclerzy koronny, sekretarz wielki koronny i królewski, prepozyt płockiej kapituły katedralnej w latach 1562–1568[2], proboszcz gnieźnieński, płocki, łęczycki i warszawski, dziekan krakowski, kanonik gnieźnieńskiej kapituły katedralnej od 1549 roku, sekretarz Zygmunta II Augusta[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Medal z wizerunkiem Piotra Myszkowskiego 1620.

Piotr Myszkowski herbu Jastrzębiec studiował na Akademii Krakowskiej od 1527 r. wspierany finansowo przez biskupa krakowskiego Piotra Tomickiego. Dalsze studia odbył w Padwie (po 1535 r.) i Rzymie (1542 r.). W 1544 r. został mianowany kanonikiem krakowskim i gnieźnieńskim. Biskup płocki w latach 1567–1577, przeniesiony na biskupstwo krakowskie 5 lipca 1577 roku, podkanclerzy koronny, sekretarz wielki koronny od 1559 roku, scholastyk krakowski, dziekan krakowski w 1560 roku[4], Jako ksiądz i biskup zgromadził ogromny majątek ziemski, który stanowiły 3 miasta i 78 wsi oraz zamki w Bobolicach, Książu Wielkim i Mirowie[5], z którego po jego śmierci bratankowie Piotr i Zygmunt Myszkowscy utworzyli w 1601 r. tzw. Ordynację Myszkowskich[6].

Piotr Myszkowski pracował również jako sekretarz królewski, a od 1559 r. na dworze króla Zygmunta Augusta zajmował stanowisko podkanclerzego. Był sygnatariuszem aktu unii lubelskiej 1569 roku[7]. W 1573 roku potwierdził elekcję Henryka III Walezego na króla Polski[8]. Jako biskup krakowski zabiegał o wydanie edyktów przeciw braciom polskim. W 1580 r. zwołał synod diecezjalny. Rozbudował pałace biskupów krakowskich w Kielcach i Bodzentynie. Popierał działalność jezuitów. Za czasów jego rządów ks. Piotr Skarga założył w Krakowie Arcybractwo Miłosierdzia. Sprzyjał także zakonowi dominikanów. Zgromadził wokół siebie wielu intelektualistów i uczonych. Był mecenasem Jana Kochanowskiego. Został pochowany w kaplicy św. Dominika przy kościele OO Dominikanów. Kaplica ta jest dziełem Santi Gucciego, mauzoleum rodu Myszkowskich.

Był uczestnikiem zjazdu w Stężycy w 1575 roku[9]. W 1575 podpisał elekcję cesarza Maksymiliana II Habsburga[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Wielka ilustrowana encyklopedia powszechna, Wydawnictwo Gutenberga Kraków,Tom XI, s. 65,
  2. ↑ Antoni Julian Nowowiejski, Płock : monografia historyczna / napisana podczas wojny wszechświatowej i wydrukowana w roku 1930, Płock [1931], s. 354.
  3. ↑ Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych. Podług źródeł archiwalnych, opracował Jan Korytkowski, t. III, Gniezno 1883, s. 68.
  4. ↑ Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku, Kórnik 1992, s. 146.
  5. ↑ Zbigniew Stankiewicz,Dzieje wielkości i upadku Aleksandra Wielopolskiego, Wiedza Powszechna, Warszawa 1967, s. 11,
  6. ↑ Krzysztof Myśliński, Pałac Wielopolskich w Chrobrzu siedziba Ordynacji Myszkowskich, Kielce 2012, s. 74
  7. ↑ Volumina Legum, t. II, Petersburg 1859. s. 87.
  8. ↑ Świętosława Orzelskiego bezkrólewia ksiąg ośmioro 1572–1576, Kraków 1917, s. 149.
  9. ↑ Paweł Rybak, Zjazd Szlachty w Stężycy (Maj–Czerwiec 1575 r.). Na tle drugiego bezkrólewia, Toruń 2002, s. 203.
  10. ↑ Leszek Kieniewicz, Senat za Stefana Batorego, Warszawa 2000, s. 299.
Biskupi płoccy
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy
Biskupi krakowscy
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy
Podkanclerze koronni
Coat of Arms of Polish-Lithuanian Commonwealth
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Myszkowski_(biskup)&oldid=64114236”