Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-albańskiego
| |||||||||||||||
| Klasyfikacja systematyczna wyznania | |||||||||||||||
| Chrześcijaństwo └ Katolicyzm └ Kościół katolicki | |||||||||||||||
| Ustrój kościelny | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obrządek | |||||||||||||||
| Siedziba | |||||||||||||||
| Zwierzchnik • tytuł zwierzchnika |
Giovanni Peragine | ||||||||||||||
| Zasięg geograficzny | |||||||||||||||
| Członkostwo | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-albańskiego – niewielki kościół greckokatolicki rytu bizantyjskiego, działający na terenie Albanii, uznający władzę i autorytet papieża.
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Oficjalną i urzędową nazwą Kościoła jest Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-albańskiego. Zdecydowana większość wyznawców Kościoła to Albańczycy, dlatego nazywany jest on Kościołem albańskim. Jest to także jeden z Kościołów greckokatolickich, przez co bywa nazywany Albańską Cerkwią Greckokatolicką bądź Albańskim Kościołem Katolickim. Ponieważ Kościół ten powstał dzięki unii z Rzymem, dlatego nazywany jest często Kościołem unickim lub albańsko-katolickim.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Chrystianizacja Albanii odbywała się pod wpływem Kościoła łacińskiego na północy, natomiast na południu z inicjatywy Kościoła greckiego. Po podboju tureckim w XV wieku około dwie trzecie ludności były zmuszone do zmiany religii na islam.
Obrządek bizantyjski był używany w większości świątyń, pomimo tego Albania była częścią patriarchatu rzymskiego. Dopiero w 731 roku, gdy bizantyjski cesarz Leon III Izauryjczyk, w odpowiedzi na sprzeciw papieża Grzegorzowi III w stosunku do polityki imperialnego ikonoklazmu, przyłączył wschód Ilyrii do patriarchatu konstantynopolitańskiego.
Od dawna katolicy rytu rzymskiego zamieszkiwali północ kraju, natomiast na południu kraju prowadzona była misja katolicka. W 1660 arcybiskup prawosławny przystąpił do Kościoła katolickiego.
Początki wspólnoty greckokatolickiej na terenie Albanii sięgają XVII-XVIII wieku. Kolejne wspólnoty powstały dzięki duszpasterskiej działalności prawosławnego kapłana o. Georga Germanosa. W roku 1912 wspólnota bizantyjsko-albańska liczyła 120 osób, której centrum stanowiła wieś Elbasan. W 1938 roku duszpasterstwo nad grekokatolikami sprawowali mnisi italo-albańscy z monasteru Grottaferrata. Według danych z roku 1940 wspólnota liczyła wówczas 400 osób. Grekokatolicy w Albanii zanikają po roku 1967, gdy państwo opowiada się za ateizmem.
Struktura
[edytuj | edytuj kod]Administratura apostolska południowej Albanii skupia 3726 katolików w 15 parafiach, którymi opiekuje się 2 kapłanów diecezjalnych i 10 zakonnych, 14 braci i 77 sióstr zakonnych[1], którzy nauczają w 10 szkołach i posługują w 20 instytucjach charytatywnych.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Apostolic Administration of Southern Albania {Albania Meridionale} (Albanian). s. catholichierarchy.org. [dostęp 2021-01-24]. (ang.).