Konrad Zawadzki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konrad Zawadzki
Ilustracja
Konrad Zawadzki (2000)
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

30 czerwca 1912
Warszawa

Data i miejsce śmierci

3 lipca 2002
Warszawa

Zawód, zajęcie

radca prawny

Profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: bibliografia, historia prasy polskiej, varsavianistyka
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1971
Uniwersytet Łódzki

Habilitacja

1977
Uniwersytet Wrocławski

Profesura

23 marca 1996

pracownik naukowy
instytucja

Biblioteka Narodowa w Warszawie

Stanowisko

kierownik Działu Zbiorów Mikrofilmowych

Okres zatrudn.

1960–1983

instytucja

Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy

Stanowisko

kierownik Działu Bibliografii Czasopism Warszawskich

Okres zatrudn.

1983–2002

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)

Konrad Zawadzki (ur. 30 czerwca 1912 w Warszawie, zm. 3 lipca 2002 tamże) – polski historyk prasy, varsavianista, prawnik, bibliograf, bibliotekarz, bibliofil, członek Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich, Towarzystwa Przyjaciół Książki, Towarzystwa Miłośników Historii, Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, Towarzystwa Przyjaciół Warszawy, Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Ludwika[1]. Po ukończeniu w 1930 Gimnazjum im. Mikołaja Reja podjął studia ekonomiczne w Institut Supérieur Commerce w Antwerpii. W 1932 kontynuował naukę w Warszawie w Szkole Nauk Politycznych na Wydziale Konsularno-Dyplomatycznym i na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Tytuł magistra uzyskał w 1936 i rozpoczął pracę w kancelarii notarialnej. W czasie II wojny światowej pracował jako robotnik. Po jej zakończeniu pracował w Polskim Radiu, następnie w Polskim Przedsiębiorstwie Pracownia Konserwacji Zabytków, był również radcą prawnym w Państwowym Instytucie Sztuki. W 1958 objął stanowisko kierownika Biblioteki Wojewódzkiego Archiwum Państwowego (obecnie Archiwum Państwowe w Warszawie), gdzie rozpoczął działalność naukową.

W latach 1960–1983 był kustoszem, a następnie docentem w Bibliotece Narodowej, kierował Działem Zbiorów Mikrofilmowych, w którym zorganizował pierwszą w Polsce czytelnię mikrofilmów. Pracując w BN, kierował zabezpieczaniem polskich zbiorów bibliotecznych poprzez ich mikrofilmowanie. Jego zasługą jest zapoczątkowanie i prowadzenie akcji scalania i mikrofilmowania zbiorów polskich gazet i czasopism rozproszonych w różnych bibliotekach polskich i zagranicznych. Za jego kierownictwa zmikrofilmowano ok. 8000 starych druków, około 20000 rękopisów i 1800 tytułów gazet i czasopism[2]. Zajmował się również problemami retrospektywnej bibliografii czasopism polskich oraz prowadził badania nad historią prasy polskiej. W 1971 uzyskał doktorat nauk humanistycznych na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Łódzkiego, a w 1977 stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie dziejów książki i prasy na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego.

W latach 1983–2002 pracował w Bibliotece Publicznej m.st. Warszawy, gdzie kierował Działem Bibliografii Czasopism Warszawskich i prowadził badania nad historią prasy polskiej, w szczególności warszawskiej, opracowywał bibliografię retrospektywną czasopism warszawskich. Był inicjatorem i współzałożycielem pierwszego czasopisma naukowego poświęconego w całości Warszawie „Rocznika Warszawskiego” (w latach 1960–1992 – sekretarz redakcji, od 1993 – członek komitetu redakcyjnego).

W 1996 prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadał mu tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych.

Pochowany został w Warszawie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach kw. N, rz. 5, gr. 8[3].

Wyróżnienia, nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Ważniejsze publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Problemy bibliografii retrospektywnej czasopism polskich. „Przegląd Biblioteczny” 1972, z. 1, s. 24–38.
  • Dom pod Królami. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1973.
  • Mikrofilmy w bibliotekach polskich. Stan obecny, zadania, perspektywy. Warszawa: Biblioteka Narodowa 1978 (Referat na konferencję „Zastosowanie mikroform w bibliotekarstwie i informacji naukowej” Warszawa 5–6 grudnia 1978).
  • Z problemów mikrofilmowania zbiorów bibliotecznych. „Rocznik Biblioteki Narodowej” T. 16 (1981), s. 323–347.
  • Zbiory mikrofilmowe. W: 50 lat Biblioteki Narodowej. Warszawa 1928–1978. Warszawa: Biblioteka Narodowa 1984, s. 203–213.
  • Gazety ulotne polskie i Polski dotyczące XVI–XVIII wieku : bibliografia. T. 1–3, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo PAN 1977–1990.
  • Bibliografia czasopism warszawskich 1579–1981. T. 1–3. Oprac. Konrad Zawadzki z zespołem. Warszawa: Biblioteka Publiczna m. st. Warszawy – Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego 1994–2001.
  • Bibliografia czasopism polskich. W: Czwarta Ogólnokrajowa Narada Bibliografów. Warszawa 7–9 czerwca 1995. Referaty i dyskusja. Warszawa: Biblioteka Narodowa 1996, s. 62–74.
  • Prasa ulotna za Zygmunta III. Warszawa: Zamek Królewski 1997.
  • Początki prasy polskiej. Gazety ulotne i seryjne XVI–XVIII wieku. Warszawa: Biblioteka Narodowa 2002. ISBN 83-7009-358-2.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 maja 1997 r. o nadaniu orderów (M.P. z 1997 r. nr 62, poz. 601).
  2. Grażyna Małgorzata Lewandowska, Zawadzki Konrad, [w:] Hanna Tadeusiewicz (red.), Słownik pracowników książki polskiej. Suplement III, Warszawa: Wydawnictwo SBP, 2010, s. 312-314, ISBN 978-83-61464-48-8.
  3. Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2020-06-14].
  4. Andrzej Kempa, Kronika Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich 1917-2007, Warszawa: Wydawnictwo SBP, 2007, s. 268, ISBN 978-83-89316-84-4.
  5. Andrzej Kempa, Kronika Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich 1917-2007, Warszawa: Wydawnictwo SBP, 2007, s. 271, ISBN 978-83-89316-84-4.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Ciepłowski: Konrad Zawadzki jako badacz varsavianów. „Roczniki Biblioteczne” R. 46 (2002), s. 7–18.
  • Barbara Drewniewska-Idziak, Irena Łoś-Stembrowicz; Działalność Konrada Zawadzkiego w Dziale Zbiorów Mikrofilmowych Biblioteki Narodowej. „Roczniki Biblioteczne” R. 46 (2002), s. 19–28.
  • Sylwester Dziki: Konrad Zawadzki (1912–2002). „Rocznik Historii Prasy Polskiej” 2003, s. 273–280.
  • Janina Jagielska: Konrad Zawadzki (1912–2002). "Przegląd Biblioteczny" 2002, z. 3, s. 269–271.
  • Janina Jagielska: Konrad Zawadzki – organizator zbioru mikrofilmów najcenniejszych zasobów bibliotecznych, znawca dziejów czasopiśmiennictwa polskiego, varsavianista. W: Kustosze zbiorów specjalnych. Warszawa: Wydawnictwo SBP 2004, s. 162–170 (Bibliotekarze Polscy we Wspomnieniach Współczesnych, t. 8), ISBN 83-87629-77-4
  • Grażyna Małgorzata Lewandowska: Zawadzki Konrad (30 VI 1912 Warszawa–3 VII 2002 tamże). W: Słownik pracowników książki polskiej. Suplement III. Warszawa: Wydawnictwo SBP 2010, s. 312–314. ISBN 978-83-61464-48-8
  • Grażyna Małgorzata Lewandowska: Zawadzki Konrad (1912–2002) "Z pewnością nie anioł". W: Żyją w naszej pamięci. Wspomnienia o pracownikach Biblioteki Publicznej m.st. Warszawy. Warszawa: Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy 2006, s. 429–436. ISBN 83-87407-32-1
  • Irena Łoś-Stembrowicz: Konrad Zawadzki w Bibliotece Narodowej (1960–1983). „Przegląd Biblioteczny” 2002, z. 3, s. 271–274.
  • Andrzej Sołtan: Konrad Zawadzki (1912–2002). „Rocznik Warszawski” 2002, s. 5–9.
  • Konrad Zawadzki – bibliograf, prasoznawca, varsavianista. Pod red. Romana Nowoszewskiego. Warszawa: Biblioteka Publiczna m. st. Warszawy – Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego 2003. ISBN 83-87407-66-6.