Konstanty Ludwik Plater

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konstanty Ludwik Plater
Ilustracja
Herb
Plater
Rodzina

Platerowie herbu własnego

Data urodzenia

1722

Data i miejsce śmierci

31 marca 1778
Krasław

Ojciec

Jan Ludwik Plater

Matka

Rozalia Brzostowska

Żona

Augusta Ogińska

Dzieci

Kazimierz Konstanty Plater
Józef Wincenty Plater
August Jacek Plater

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów) Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie)

Konstanty Ludwik Plater herbu własnego (ur. 1722 – zm. 31 marca 1778 w Krasławiu[1]) – kasztelan trocki od 1770, wojewoda mścisławski 1758-1770, kasztelan połocki 1754-1758, pisarz wielki litewski 1746-1754, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1754 roku, starosta inflancki i dyneburski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1738 występował na sejmikach inflanckich jako główny rzecznik rodziny. W sierpniu 1738 obrano go posłem na sejm warszawski. Posłując ponownie w 1740 P. został deputatem do rozliczenia artylerii koronnej. Na sejmie grodzieńskim 1744 wszedł w skład sądów sejmowych, zaś podczas sejmu warszawskiego 1746 roku jako poseł inflancki należał do deputacji litewskiej. 18 maja 1758 dostał województwo mścisławskie, w sierpniu 1758 uczestniczył w poselskim sejmiku inflanckim, będąc jego marszałkiem. Był członkiem konfederacji Czartoryskich w 1764 roku[2].

W 1754 odznaczony Orderem Orła Białego. Nie wiadomo, kiedy otrzymał Order Świętego Stanisława; nie jest pewne, czy go w ogóle posiadał. W 1758 wręczono mu rosyjski Order św. Aleksandra Newskiego. Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku z województwa mścisławskiego[3]. Na sejmie koronacyjnym 1764 roku wyznaczony z Senatu do Asesorii Wielkiego Księstwa Litewskiego[4].

W czasach stanisławowskich nie odgrywał znaczniejszej roli. 25 marca 1770 dostał kasztelanię trocką po Tadeuszu Ogińskim. W listopadzie 1770 prosił króla o zwolnienie Inflant od ceł, które narzuciła im Litewska Komisja Skarbu.

Tytułowany hrabią w Rosji w 1758 i w 1772[5], w 1774 uzyskał od Marii Teresy dziedziczny tytuł hrabiowski.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Konstanty Ludwik hr. Plater z Broelu h. wł., www.sejm-wielki.pl
  2. Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 90.
  3. Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 108.
  4. Kolęda Warszawska Na Rok 1766, [b.n.s]
  5. Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 692.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]