Tadeusz Ogiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Tadeusz Franciszek Ogiński
Ilustracja
Herb
Ogiński
Rodzina Ogińscy herbu Oginiec
Data urodzenia 26 sierpnia 1712
Data i miejsce śmierci 25 listopada 1783
Mołodeczno
Ojciec Marcjan Michał Ogiński[1]
Matka Teresa Brzostowska
Żona

Izabella Radziwiłł
Jadwiga Załuska

Dzieci

z Izabellą Radziwiłł
Andrzej Ignacy Ogiński
Franciszek Ksawery Ogiński

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)
Multimedia w Wikimedia Commons

Tadeusz Franciszek Ogiński herbu własnego (ur. 26 sierpnia 1712, zm. 25 listopada 1783 w Mołodecznie) – pisarz wielki litewski od 1737 roku, kasztelan trocki w latach 1744-1770, wojewoda trocki 1770-1783[2], starosta oszmiański (od 1740 roku) i przewalski, szef chorągwi petyhorskiej królewicza w 1738 roku, regimentarz partii białoruskiej Armii Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1740 roku, regimentarz partii żmudzkiej w latach 1744–1745, pułkownik chorągwi petyhorskiej Najjaśniejszego Królewicza Fryderyka w 1760 roku[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był posłem witebskim na sejm 1732 roku, następnie posłem brasławskim na sejm nadzwyczajny i sejm konwokacyjny 1733 roku. W 1733 podpisał elekcję Stanisława Leszczyńskiego i czynnie stawał w jego obronie jako członek konfederacji dzikowskiej. Po abdykacji monarchy, na sejmie pacyfikacyjnym w 1736 jako poseł powiatu witebskiego[4] uznał Augusta III. Poseł brasławski na sejm 1738 roku. Poseł oszmiański na sejm 1740 roku, na którym pełnił funkcję marszałka.

W 1764 roku był członkiem konfederacji Wielkiego Księstwa Litewskiego[5], podpisał elekcję Stanisława Augusta Poniatowskiego z województwem trockim[6]. Członek Komisji Skarbowej Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1765 roku. Członek Rady Nieustającej w latach 1776–1778, członek Departamentu Wojskowego Rady Nieustającej w 1777 roku[7].

Pochowany w Kaplicy Bożego Ciała Kościoła św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Wilnie[8]. Portret Tadeusza Ogińskiego znajduje się we dworze w Ladzinie koło Rymanowa.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ http://litopys.org.ua/sborlet/sborlet07.htm - informacja o Marcjanie Ogińskim na stronie Kroniki Witebskiej
  2. ↑ Andrzej Rachuba (red.), Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy., t. 2 (Województwo trockie XIV-XVIII wiek)., Warszawa: DiG, 2009, poz. 550 i 1446.
  3. ↑ Kolęda Warszawska na rok 1760, Warszawa 1760, [b.n.s].
  4. ↑ Henryk Palkij, Sejmy 1736 i 1738 roku : u początków nowej sytuacji politycznej w Rzeczypospolitej, Rozprawy Wydziału Historyczno-Filozoficznego / Polska Akademia Umiejętności ; t. 93, Kraków 2000, s. 218.
  5. ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 60.
  6. ↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 55
  7. ↑ Kolęda warszawska na rok 1777, Warszawa 1777, [b.n.s]
  8. ↑ Władysław Zahorski, Przewodnik po Wilnie, „książka”, 1927 [dostęp 2020-03-06].
  9. ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 177.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Ogiński&oldid=62339530”