Tadeusz Ogiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Tadeusz Franciszek Ogiński
Ilustracja
Rodzina Ogińscy
Data urodzenia 26 sierpnia 1712
Data i miejsce śmierci 25 listopada 1783
Mołodeczno
Ojciec Marcjan Michał Ogiński[1]
Matka Teresa Brzostowska
Żona

Izabella Radziwiłł
Jadwiga Załuska

Dzieci

z Izabellą Radziwiłł
Andrzej Ignacy Ogiński
Franciszek Ksawery Ogiński

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Tadeusz Franciszek Ogiński herbu własnego (ur. 26 sierpnia 1712, zm. 25 listopada 1783 w Mołodecznie) – marszałek sejmu zwyczajnego w Grodnie 5 października - 19 listopada 1744 roku, kasztelan trocki od 1733 roku, pisarz wielki litewski od 1737 roku, starosta oszmiański od 1740 roku, wojewoda trocki od 1770 roku, starosta przewalski, regimentarz partii białoruskiej Armii Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1740 roku, regimentarz partii żmudzkiej w latach 1744-1745, szef chorągwi petyhorskiej królewicza w 1738 roku.

Był posłem witebskim na sejm 1732 roku, poseł brasławski na sejm nadzwyczajny i sejm konwokacyjny 1733 roku. W 1733 podpisał elekcję Stanisława Leszczyńskiego i czynnie stawał w jego obronie jako członek konfederacji dzikowskiej. Po abdykacji monarchy, na sejmie pacyfikacyjnym w 1736 jako poseł powiatu witebskiego[2] uznał Augusta III. Poseł brasławski na sejm 1738 roku. Poseł oszmiański na sejm 1740 roku.

W 1764 roku był członkiem konfederacji Wielkiego Księstwa Litewskiego[3], podpisał elekcję Stanisława Augusta Poniatowskiego z województwem trockim[4]. Członek Komisji Skarbowej Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1765 roku. Członek Rady Nieustającej w latach 1776-1778, członek Departamentu Wojskowego Rady Nieustającej w 1777 roku[5].

W 1765 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[6]. Kawaler Orderu Orła Białego (1742).

Pochowany w Kaplicy Bożego Ciała katedry wileńskiej, ufundowanej przez Ogińskiego[7]. Portret Tadeusza Ogińskiego znajduje się we dworze w Ladzinie koło Rymanowa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ http://litopys.org.ua/sborlet/sborlet07.htm - informacja o Marcjanie Ogińskim na stronie Kroniki Witebskiej
  2. ↑ Henryk Palkij, Sejmy 1736 i 1738 roku : u początków nowej sytuacji politycznej w Rzeczypospolitej, Rozprawy Wydziału Historyczno-Filozoficznego / Polska Akademia Umiejętności ; t. 93, Kraków 2000, s. 218.
  3. ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 60.
  4. ↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 55
  5. ↑ Kolęda warszawska na rok 1777, Warszawa 1777, [b.n.s]
  6. ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 177.
  7. ↑ Internetowy Polski Słownik Biograficzny, hasło autorstwa Zofii Zielińskiej

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Ogiński&oldid=54714162”