Województwo łódzkie (1975–1998)

Ten artykuł dotyczy województwa łódzkiego W latach 1975–1998. Zobacz też: województwo łódzkie.

Mapa województwa w ostatnim dniu jego istnienia z podziałem na gminy

Województwo łódzkie – jedno z 49 województw istniejących w latach 1975–1998. Położone było w środkowej Polsce. Sąsiadowało z województwami: skierniewickim, płockim, sieradzkim i piotrkowskim. W nowym podziale administracyjnym, od 1999 r. ziemie dawnego województwa znalazły się w całości w nowym i większym województwie łódzkim. Siedzibą władz dawnego województwa łódzkiego tak samo jak dzisiejszego była Łódź.

Od 1 czerwca 1975 do 30 czerwca 1984 nosiło nazwę województwo miejskie łódzkie^[1]^[2].

Spis treści

Urząd Rejonowy w Łodzi dla gmin: Andrespol, Brójce i Nowosolna oraz miasta Łódź^[3]
Urząd Rejonowy w Pabianicach dla gmin: Pabianice, Ksawerów (od 1 stycznia 1997^[4]) i Rzgów oraz miast: Konstantynów Łódzki i Pabianice^[3]
Urząd Rejonowy w Zgierzu dla gmin: Aleksandrów Łódzki, Głowno, Ozorków, Parzęczew, Stryków i Zgierz oraz miast: Aleksandrów Łódzki (do 1 lutego 1991^[5]), Głowno, Ozorków, Stryków (do 1 stycznia 1992^[6]) i Zgierz^[3]

Stan na dzień 31.12.1998^[7]:

rok	1975	1980	1985	1990	1995	1998
Ludność	1 079 200	1 127 800	1 149 100	1 139 500	1 116 300	1 099 700

↑ Ustawa z dnia 28 maja 1975 r. o dwustopniowym podziale administracyjnym Państwa oraz o zmianie ustawy o radach narodowych (Dz.U. z 1975 r. Nr 16, poz. 91).
↑ Ustawa z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego (Dz.U. z 1983 r. Nr 41, poz. 185).
↑ ^a ^b ^c Dz.U. z 1990 r. Nr 54, poz. 316
↑ Dz.U. z 1996 r. Nr 155, poz. 761.
↑ Dz.U. z 1991 r. Nr 3, poz. 12.
↑ Dz.U. z 1991 r. Nr 87, poz. 397.
↑ Bank Danych Lokalnych: Ludność wg miejsca zameldowania/zamieszkania i płci (NTS-5, 1995-2013): faktyczne miejsce zamieszkania