Leźnica Mała
52°02′29″N 19°05′00″E/52,041389 19,083333
 |
Ten artykuł od 2008-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
90 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2020) |
ok. 1000 |
| Strefa numeracyjna |
24 |
| Kod pocztowy |
99-100[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ELE |
| SIMC |
0570097 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Łęczyca  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu łęczyckiego  | |
| 52°02′29″N 19°05′00″E/52,041389 19,083333[1]
| |
Leźnica Mała – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim, w gminie Łęczyca.
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0570105 | Dudły | część wsi |
| 0570111 | Kobylak | część wsi |
| 0570128 | Kocirady | część wsi |
| 0570134 | Ostrówek | część wsi |
| 0570140 | Trupianka | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Oddalona o kilka kilometrów na zachód od Łęczycy wieś Leźnica Mała jest odnotowywana już w średniowiecznych źródłach.
W XV w. w Leźnicy utworzona została rzymskokatolicka parafia św. Marii Magdaleny[5].
Pod koniec XVIII wieku była własnością księdza Andrzeja Miniszewskiego (Miniszewscy z końca XIX wieku pochowani są na cmentarzu łęczyckim). W XIX wieku rodzina Gnoińskich była dziedzicami wsi. Na początku XX wieku wyemigrowali do Ameryki, przekazując folwark Wyrzykowskiemu, krewnemu rodziny. Do dnia dzisiejszego potomkowie tego rodu mieszkają we wsi.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Cmentarz[edytuj | edytuj kod]
Tutejszy cmentarz ulokowany jest przy samej drodze przecinającej wieś. Niemal na końcu głównej alei, po jej lewej stronie, zachował się niezmiernie interesujący grobowiec o podwójnej, sklepionej beczkowo krypcie. Nad nim umieszczono pokaźnych rozmiarów pomnik z piaskowca. Pomnik jest ozdobiony misternie kutą materią zwieszającą się od szczytu, z frędzlami po bokach. Z prawej strony, spod „materiału” wystaje wianek kwiatów. W centralnej części umieszczono napis „Grób rodziny Borzęckich i Czarneckich”. Pod nim znalazły się wypukło rzeźbione motywy krzyża, kotwicy, serca gorejącego i wiązki kwiatów.
Mieszkańcy Leźnicy Małej twierdzą, że pochowany jest tutaj, w niezbyt ładnym grobowcu z lastryko, Hubert ks. Lubomirski, syn księżnej Teresy z Radziwiłłów i ks. Huberta Lubomirskiego. Zmarły w 1977 roku Hubert Lubomirski jr miał być stróżem w PGR Mniszki. W grobie spoczywa jego druga żona Małgorzata.
Kościół[edytuj | edytuj kod]
W Leźnicy Małej można zobaczyć kościół z roku 1784, wybudowany przez ówczesnego dziedzica ks. Andrzeja Mniszkowskiego. Budynek orientowany, jednonawowy, drewniany, o konstrukcji zrębowej, oszalowany, jednonawowy. Ołtarz główny manierystyczny z drugiej połowy XVII wieku, wewnątrz wczesnobarokowe rzeźby naturalnej wielkości pochodzące z tumu.
Szkoła[edytuj | edytuj kod]
W Leźnicy Małej znajduje się szkoła podstawowa, której początki istnienia sięgają okresu po I wojnie światowej.
Jeden z mieszkańców tej wsi o nazwisku Beticher (z pochodzenia Niemiec) z pomocą okolicznej ludności wybudował największy w okolicy budynek, przeznaczając na to własne środki finansowe. W 1918 roku wynajęto w tym budynku izby i zorganizowano Publiczną Szkołę Powszechną w Leźnicy Małej. Brak jest jakichkolwiek dokumentów i zarządzeń dotyczących okoliczności utworzenia i stopnia organizacji tej szkoły. Była to szkoła z klasami I-IV. W 1932 roku była to już szkoła powszechna stopnia III o siedmiu oddziałach.
Podczas II wojny światowej szkoła była nieczynna. Wszystkie dokumenty w czasie okupacji zaginęły. 1 września 1945 szkoła wznowiła oficjalną działalność i działa do dzisiejszego dnia. Rok szkolny 1974/1975 był przełomowy dla historii tej szkoły. Władysław Wyrzykowski przekazał grunty pod budowę nowej szkoły. Od 5 października 1974 roku zajęcia szkolne odbywały się w nowym budynku szkolnym, który użytkowany jest przez szkołę do dziś.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do rejestru zabytków nieruchomych zostały wpisane[6]:
- drewniany kościół parafialny pw. św. Marii Magdaleny z 1784, przebudowany w 1869 (nr rej.: 493 z 4.08.1967),
- przydrożna kapliczka, przy drodze do Poddębic z XVIII w. (nr rej.: 41 z 18.11.1970).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 67974
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 658 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Leźnica Mała. Parafia p.w. św. Marii Magdaleny. diecezja.lowicz.pl. [dostęp 2017-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-11)].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 20 [dostęp 2017-06-11].
| Siedziba gminy | |
|---|---|
| Wsie |
|
| Kolonie | |
| Osada | |
| Osada leśna | |
| Integralne cz. miejscowości |
|
