Przejdź do zawartości

Legia Włoska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Legia Włoska
Historia
Państwo

 Francja

Sformowanie

27 kwietnia 1800[1]

Tradycje
Rodowód

1 Legia i 2 Legia

Kontynuacja

1 Półbrygada Polska
2 Półbrygada Polska

Dowódcy
Pierwszy

Jan Henryk Dąbrowski

Działania zbrojne
Wojny napoleońskie
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Piechota

Legia Włoska – polska formacja wojskowa w służbie francuskiej.

Powstała w 1800 roku na skutek połączenia wojsk 1. i 2 Legii. Początkowo miały ją tworzyć cztery bataliony piechoty, pułk jazdy i kompania artylerii konnej. Po przeprowadzonej w następnych miesiącach reorganizacji i uzupełnieniu stanów osobowych, 23 lipca 1800 roku liczyła 117 oficerów i 2564 żołnierzy.

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Dowództwo Legii – dowódca Jan Henryk Dąbrowski

  • I batalion – Szymon Białowiejski
  • II batalion – Józef Chłopicki
  • III batalion – Piotr Świderski
  • IV batalion – Ignacy Stanisław Zawadzki
  • V batalion – Ignacy Jasiński
  • VI batalion – Tomasz Zagórski
  • VII batalion – Kazimierz Małachowski
  • batalion artylerii – Wincenty Aksamitowski

23 października utworzono dodatkowo batalion grenadierski, a Legia podzielona została na dwie brygady:

  • 1 Brygada w składzie I, II, i III batalionu – dowódca (szef) brygady: Jan Strzałkowski[a]
  • 2 Brygada w składzie IV, V,VI, VII batalion i batalion grenadierów[b] – dowódca (szef) brygady: Andrzej Karwowski

Chorągiew

[edytuj | edytuj kod]

Chorągiew z wyobrażeniem koguta galijskiego, czapki frygijskiej i numeru z napisem: REPUBLIQUE FRANGAISE. Strefy pionowe: ciemnoniebieska, biała, czerwona. Wstążka przy numerach: biało–czerwona. Czapka frygijska czerwona. Kogut i gałązki w barwach naturalnych[2].

Opis sporządził Gembarzewski według rysunku Bolesława Starzeńskiego z Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie. Przy tym rysunku znajdowała się notatka, iż na odwrocie chorągwi był napis: "Legion Polonaise" i że chorągiew była ofiarowana Legii Polskiej we Włoszech w roku rewolucyjnym IX (1800/1801) przez pierwszego konsula, Napoleona Bonapartego[2]

Następnie chorągiew przeszła do 1 pułku piechoty Legii Nadwiślańskiej w korpusie Sucheta w Hiszpanii. W stanie całkowitego zniszczenia, tak że tylko strzępy pozostały przy drzewcu, została zwrócona Ministerium Wojny w dniu 26 marca 1812 roku[2].

Na jej miejsce pułk 1 piechoty Nadwiślańskiej otrzymał nową chorągiew[2].

  1. zastępowany przez Józefa Grabińskiego
  2. Dowódcą nowo utworzonego batalionu grenadierów, w skład którego wchodziły wydzielone kompanie grenadierskie I.–VII. batalionów, został Jan Konopka

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gembarzewski 1925 ↓, s. 46.
  2. a b c d Bronisław Gembarzewski: Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie od wieku XI do roku 1960. T.3 od 1797 do 1814 roku. s. 30.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]