Lokalny homeomorfizm

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Lokalny homeomorfizm – takie przekształcenie przestrzeni topologicznych, że dla każdego istnieje takie otoczenie punktu że

jest homeomorfizmem na otwarty podzbiór przestrzeni [1].

Przykłady[edytuj | edytuj kod]

Powierzchnia Riemanna pierwiastka sześciennego z liczby zespolonej
  • Każdy homeomorfizm jest lokalnym homeomorfizmem.
  • Twierdzenie Poincarégo-Volterry:
Jeśli jest lokalnie zwartą i lokalnie spójną przestrzenią o bazie przeliczalnej, a jest spójną przestrzenią Hausdorffa oraz jest lokalnym homeomorfizmem, to przestrzeń jest także lokalnie zwartą i lokalnie spójną przestrzenią o bazie przeliczalnej[2].
  • Projekcja snopa jest lokalnym homeomorfizmem.
  • Nakrycie jest lokalnym homeomorfizmem[3].
  • Przekształcenie określone wzorem
jest lokalnym homeomorfizmem prostej rzeczywistej na okrąg jednostkowy Można je interpretować jako nawijanie prostej na okrąg.
  • Dla dowolnej niezerowej liczby naturalnej przekształcenie
jest lokalnym homeomorfizmem
na płaszczyznę zespoloną jest homeomorfizmem lokalnym[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ryszard Engelking: Topologia ogólna. Warszawa: PWN, 1975, s. 352.
  2. Николя Бурбаки: Oбщая топология. Основные структуры. Moskwa: Наука, 1968, s. 180–181. (ros.).
  3. Klaus Jänich: Topologia. Warszawa: PWN, 1991, s. 137–139.
  4. Borys Szabat: Wstęp do analizy zespolonej. Warszawa: PWN, 1974, s. 175–177.