Lucjan Kydryński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lucjan Kydryński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1929
Grudziądz

Data i miejsce śmierci

9 września 2006
Warszawa

Zawód, zajęcie

dziennikarz, konferansjer, prezenter sceniczny, publicysta

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Lucjana Kydryńskiego na warszawskim Cmentarzu Komunalnym d. Wojskowym na Powązkach

Lucjan Kydryński (ur. 6 stycznia 1929 w Grudziądzu, zm. 9 września 2006 w Warszawie) – polski dziennikarz, konferansjer, prezenter sceniczny, publicysta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był felietonistą w „Przekroju”, w którym prowadził m.in. dział recenzji filmowych (podpisywał je pseudonimem „Aleksandra”). Prowadził liczne festiwale i koncerty telewizyjne, a także festiwale w Opolu i w Sopocie. W krakowskiej rozgłośni Polskiego Radia PR1 prowadził audycje Wiolinem i basem oraz Rewię Piosenek.

Napisał kilkanaście książek, m.in. monografie George’a Gershwina (Gershwin, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1975) i Johanna Straussa (Jan Strauss, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979). Będąc wieloletnim konferansjerem duetu fortepianowego Marek i Wacek, napisał znaczącą monografię tego duetu pt. Marek i Wacek: historia prawdziwa (Bydgoszcz, Wyd. „Pomorze”, 1990, ISBN 83-7003-635-X). Napisał także książki:

  • Przejazdem przez życie...: kroniki rodzinne, Kraków, 2005, Wydawnictwo Literackie, ISBN 83-08-03780-1.
  • Przewodnik operetkowy: wodewil, operetka, musical, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków
  • Przewodnik po filmach muzycznych, PWM, Kraków
  • Usta milczą, dusza śpiewa. Opowieść o życiu i twórczości Franciszka Lehára, Wydawnictwa Radia i Telewizji, Warszawa 1992. ISBN 83-212-0621-2.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Mąż Haliny Kunickiej, ojciec Marcina Kydryńskiego, teść piosenkarki Anny Marii Jopek, brat prozaika i tłumacza Juliusza Kydryńskiego.

Pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A30-tuje-25)[1].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Laureat Diamentowego Mikrofonu

14 września 2006 Prezydent RP Lech Kaczyński, w uznaniu wybitnych zasług dla kultury polskiej oraz za działalność publicystyczną, nadał mu pośmiertnie Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]